ถ้าเราระแวง จากเหตุการณ์ที่ไม่มีหลักฐานมากกว่าได้ยินข่าวมา การพูดคุยมันสำคัญกว่าใช่ไหมคะ แต่ทำใมการที่เราถามแล้วเขาต้องหงุดหงิดมากกว่าคุยกับเราดีดี ทั้งๆที่เราก็ถามว่าเราถามดีดีเธอเลือกไม่ตอบเราแล้วยังจะมาหงุดหงิดอะไรอยากให้เชื่ออยากให้มองข้ามแต่ไม่มีคำอธิบายในสิ่งที่เราก็รู้มาเหมือนกัน มันทำให้เรารู้สึกว่าเขาไม่แคร์ความรู้สึกเราเลย ยิ่งทำเหมือนโมโหเพื่อเลี่ยงที่จะตอบมันยิ่งทำให้เราระแวงมากขึ้น ถ้าอยู่กันด้วยความเชื่อใจกันไม่ได้มันก็ไม่มีความสุขจริงไหมคะ  ถ้าหมดรักกันแล้ว ทำใมเขาไม่เลือกพูดความจริงกับเราไปเลย  โดยส่วนตัวเราชอบอะไรที่มันชัดเจนค่ะ  สิ่งที่เรารู้มากับคำว่าไม่มีอะไรคำเดียวที่ให้เรามา บอกตรงๆค่ะว่ากำปั้นทุบดินจริงๆ แล้วคำว่าเลิกกันมันก็หลุดออกมาจากปากเขาเอง เราไม่เข้าใจว่าจริงๆแล้วเพราะเขาเป็นคนที่ผิดไม่เป็นหรือเปล่า เลิกกันมันไม่ยากเลยสำหรับคนที่หมดรักแต่ทิ้งปัญหาไว้แบบนี้มันเห็นแก่ตัวไปไหม และทำยังไงเขาถึงจะพูดความจริงกับเราเสียทีเราไม่ชอบคาใจค่ะ