ทุกวันนี้...คุณลืมการเขียนจดหมายกันไปแล้วหรือยัง?

สมัยเด็กๆจำได้ว่าคุณครูจะสอนให้เขียนจดหมายและส่งหาเพื่อนๆในห้อง  ว่าเราควรขึ้นต้นยังไง ย่อหน้าแบบไหน หรือควรลงท้ายว่าอะไร  
ตอนนั้นรู้สึกตื่นเต้นมากๆ เวลาเอาจดหมายไปหยอดลงตู้ หรือเวลารอจดหมายจากเพื่อน ว่าเมื่อไหร่จะมาถึง  แล้วยิ่งเวลาบุรุษไปรษณีย์มาปีบแตรหน้าบ้าน โอ้โหหหหหหหหหห วิ่งหัวหกก้นขวิดเลยแหละ
ยิ่งจังหวะแกะซองนะ ยังกับมีวงวงออร์เคสตรามาบรรเลงอยู่ตรงหน้า
#แกจะฟินไปไหนนนนนนนน
นั่งยิ้มอยู่กับกระดาษอยู่คนเดียวได้เป็นวันๆ อ่านวนแล้ววนอีก

จำได้ว่าเขียนจดหมายส่งหาเพื่อนก็ตอนปี2 ความรู้สึกเวลาไปส่งเวลารอ มันไม่ต่างจากตอนที่ส่งครั้งประถมเลยสักนิด ยังรู้สึกดี รู้สึกตื่นเต้น  แม้จะไม่ได้เขียนจดหมายมาเกือบ2ปี แต่ก็ยังยิ้มยังรู้สึกว่าอยากทำมันต่อไปเรื่อยๆ ถึงแม้ว่ายุคปัจจุบันจะรวดเร็วทันใจในทุกการแชท แต่มันก็คงไม่ให้ความรู้สึกเท่ากับจดหมายแน่ๆ

แล้วคุณหล่ะ เขียนจดหมายครั้งล่าสุดไปเมื่อไหร่ ยังจำความรู้สึกครั้งนั้นได้หรือเปล่า ?

ปล.เคยส่งจดหมายคุยกับพี่สาวคนนึง ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเป็นเพื่อนทางจดหมายนี่แหละค่ะ มันเป็นความรู้สึกนึงที่ดีมากๆ ผลัดกันเล่าประสบการณ์ที่ได้เจอ ถามสารทุกข์สุกดิบกัน ส่งรูปสถานที่ที่ชอบ.เป็นความทรงจำครั้งนึงที่นึกถึงกี่ครั้งก็ยังยิ้มได้
#หากมีคำไหนไม่ถูกต้องต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้