คือว่าผมอายุ14ปีแต่อยู่ม.3 เกิดปี2544 และที่สำคัญผมอายุน้อยที่สุดในห้องคับ ผมเข้าเรียนโรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งคับ ผมเป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นคับ เรื่องมีอยู่ว่าผมเข้าห้องมาหน้าชั้นเรียนแล้วเอ่ยคำทักทายเป็นภาษาไทยติดญี่ปุ่น ผมได้นั่งกับผู้ชายคนนึ่งที่หน้าดุๆ ขิ้วเข็ม ผมยิ้มให้เขาแต่เขากลับทำหน้าดุกว่าเดิม พอถึงตอนเที่ยงผมไม่รู้จักใครเลยไปนั่งกินข้าวคนเดียว และเสียงออดของโรงเรียนผมขึ้นมาห้องพบกับพวกรุ่นพี่ในห้องไปนั่งมุงกันข้างหน้าต่าง ผมก็ไม่ได้เอ๊ะใจไร ผมก็มานั่งที่เดิม คราบหลังเที่ยงครูไม่เข้าเนื่องจากครูติดธุระอย่างเร่งด่วน ผมก็ดีใจเล็กน้อยผมก็หยิบโทรศัพร์ขึ้นมาเล่นพอเล่นได้นิดเดียวพี่คนที่นั่งข้างผมหยิบโทรศัพร์จากมือผมแล้วเควี่ยงไปที่ฝาผนังหลังห้อง แล้วหันกลับมาหาผม พี่คนนั้นพูดขึ้นว่าอย่าคิดว่าเก่งอยู่คนเดียว พี่คนนั้นพลักผมลงจากเก้าอี้ ผมเสียหลักเลยล้มต่อเท้าพี่คนนึ่ง ศีรษะผมไปอยู่ที่เท้าพี่คนนั้น พี่คนนั้นเลยยกเท้ามาเหยียบที่ท้องผมแล้วออกแรงกดลง ผมเจ็บมาก พยายามดิ้นให้หลุด ตอนนั้นพี่คนนึ่งวิ่งมาพลักผมไปที่หลังห้อง ผมติดกำแพงห้องโดยที่ตัวผมเตี้ยกว่าพี่ในห้อง ผมเลยพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นไป พี่ในห้องคนนึ่งแปลให้ฟังว่า มันอยากโดนรุมแกล้ง แต่ที่ผมพูดมันแปลว่าปล่อยผมไปเถอะ พี่คนนึ่งมาจิกผมของผม ผมเลยอ้าปากร้องออกมา พี่คนนึ่งเข้ามาต่อยท้องผม ผมเจ็บศีรษะและท้อง ผมเลยฟุ้บลงกับพื้น พี่ที่นั่งข้างผมเข้ามาจิกหัวผมให้ลุกขึ้น ผมทำไรไม่ถูก ผมพยายามสบัดผม ยิ่งสบัดยิ่งเจ็บผมเลยร้องให้ออกมา น้ำตาผมออกมาเยอะมาก ทำให้ใบหน้าผมเต็มไปด้วยน้ำตา พี่คนที่นั่งข้างผมปล่อยมือจากศีรษะผมให้ล่วงลงมาฟุ้บลงกะพื่นอีกครั้ง พวกรุ้นพี่ในห้องเอาเท้ามาแฝเตะที่ท้องผม ทั้งหมดผมจำได้โดนเตะประมาณ 15 ครั้ง ครูคนนึ่งเดินผ่านหน้าห้องผมเลยทำให้พวกรุ้นพี่รีบวิ่งออกจากห้อง เหลือแต่ผมคนเดียว คนนั้นถามผมว่า เป็นไรมากใหมหนู ผมตอบไม่ใหวเลยสลบลงกะพื้น ผมก็อยากกลับไปเรียนที่ญี่ปุ่นนะคับ แต่ผมรักเมืองไทยเลยเข้าโรงเรียนแห่งหนึ่ง
อ่านยาวใหมคับ 555+