ผู้หญิง ควรอ่านอย่างยิ่ง!!!!

...ฉันและสามีแต่งงานกันมา2ปีกว่าๆ หลังจากแต่งงานสามีให้ฉันใช้ชีวิตแม่บ้านเลี้ยงลูกน้อย1 คนวัย 11 เดือน

เราสองคนมีเงินเก็บก้อนๆนึง เอาไว้เป็นค่าเทรมลูกรัก
เราเก็บเอาไว้ในยามฉุกเฉิน เราจะเก็บมันเอาไว้เพื่อความอุ่นใจ

...โทรศัพท์สายนึงในตอนเช้าของวันนี้ดังเข้ามา...คนที่บ้านโทรมาบอกฉันว่า..
"แม่ล้มป่วยหนัก เข้าโรงพยาบาล หนักถึงขั้นต้องรีบผ่าตัดให้เร็วที่สุด ถ้าไม่ผ่าตอนนี้..ฉันจะต้องสูญเสียแม่ทันที"
!!??!????!!
...ฉันรีบวิ่งไปหาสามีทั้งน้ำตา มือฉันสั่น ฉันทั้งกลัวและเหมือนคนไร้สติ...ฉันจะทำยังไง...ฉันมีแม่คนเดียว แม่ส่งฉันเรียนจบเมืองนอกเมืองนา แม่หาเงินสายตัวแทบขาดส่งให้ฉันมีชีวิตสุขสบายตลอด ในชีวิตฉันตั้งแต่เกิดมามีแม่คนเดียวที่ดิ้นรนหาเช้ากินค่ำ ยอมอดเพื่อให้ฉันได้อยู่อย่างไม่อายใคร....และตอนนี้... ฉันไม่อยากเสียแม่ไป...

...ฉันเล่าเรื่องเหตุการณ์นี้ให้สามีฟังทันที..
และเพียงแค่เล่าจบเท่านั้น!!! ฉันเหมือนคนเลวทราม ที่ทรยศแม่ตัวเอง ฉันเหมือนคนไร้ค่า สิ่งนึงที่แม่สอน "ต่อให้แต่งงานมีสามี มีลูก ก็ต้องทำงานหาเงินน่ะลูก ไม่อย่างนั้น คุณค่าของลูกจะลดลงเรื่อยๆ กลายเป็นผู้หญิงที่เกาะผัวกิน อย่าหยุดทำงาน อย่าอยู่เฉยๆนะลูก"

ฉันลืมคำสอนแม่เรื่องนี้...
ฉันรู้สึกชีวิตที่ฉันเจอตอนนี้ มันผิด ฉันคิดกับสามีมาโดยตลอด...
ว่าสามีที่ฉันรักมากยิ่งกว่าใคร สามีที่ฉันผูกพันและดูแลเขาไม่ขาดตกบกพร่อง...เขากลับพูดกับฉันหน้าตาเฉยว่า...

"...เรามีเงินเก็บน่ะ แสนกว่าบาทที่มีตอนนี้ ผมให้คุณเอาไปช่วยแม่คุณยังไม่ได้น่ะ...ตอนนี้แม่ผมต้องเข้าโรงพยาบาลทุกเดือนคุณก็รู้ ทุกเดือนพี่ๆของผมจ่ายให้ตลอด แต่เดือนนี้ ผมต้องเอาเงินก้อนนี้ไปจ่ายให้แม่ผมน่ะ...
.คุณอยู่บ้านเลี้ยงลูกไม่ได้ทำงานอะไรเลย อย่าเรียกร้องเรื่องนี้กับผม
เงินทุกบาทผมหามาเองหมด ผมมีสิทธิ์ที่จะให้แม่ผมก่อน คุณลองให้พี่ๆน้องๆคุณ หาเงินจากทางอื่นเถอะ..."
.
.
.
#‎ฉัน......ไม่มีสิทธิ์ในเงินก้อนนี้เลยหรือ??
ฉันไม่พอใจมาก แต่ทำอะไรไม่ได้ แม่ใคร ใครก็รัก และฉันเลือกแล้วที่จะเดินออกมาจากชีวิตคู่แบบนี้...
ลูกฉันเลี้ยงได้ แม่ฉัน ฉันจะดิ้นด้นหาเงินมารักษาเอง...และเรื่องนี้มันทำให้ฉันได้รู้ว่า...ฉันยืนด้วยขาของตัวเองได้ ถึงมันจะลำบากในวันที่ทุกอย่างต้องเริ่มจากศูนย์อีกครั้ง แต่ผู้หญิงที่มีคุณค่าสำหรับฉัน
คือผู้หญิงที่ทำงานเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ เลี้ยงดูครอบครัวได้ ฉันทำได้อย่างไรใช่ใหม? เพราะ ฉันเรียงลำดับความสำคัญของคนในชีวิตค่ะ
ไม่ใช่ว่าฉันไม่รัก...แต่ครอบครัวฉันต้องมาอันดับ 1!!และ ใช่ ฉันคือผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง ที่ยืนหยัดต่ออสู้ เพื่อครอบครัวด้วยขาของตัวเอง.

...

Natinapach Srisurach