รู้สึกเหมือนเป็นบ้า แต่ก็ไม่ได้บ้า

สวัสดีคะ นี่เป็นกระทู้แรก ของจขกท.
คือ จขกท.เป็นคนที่ร่าเริงมากๆ ไม่มีอะไรให้เครียดเป็นคนมองโลกในแง่ดี และค่อนข้างอ่อนต่อโลกมั้ง(?) ชอบคุยคนเดียว พูดคนเดียว ฟุ้งช่านชอบเสียงดัง โลกส่วนตัวสูง เป็นคนไม่อยู่นิ่ง ชอบทำตัวกระโดดกระเด้ง นิสัยเหมือนเด็กๆ ชอบแกล้งเพื่อน พูดมาก เป็นคนตลกชอบทำให้คนอื่นหัวเราะ ปกติก็โดนด่ามาเยอะแต่ก็ไม่ค่อยได้แคร์อะไร จนวันหนึ่งเพื่อนในกลุ่มที่สนิทกัน ก็เริ่มแยกตัวออกห่าง แล้วก็ไม่ค่อยคุยด้วยเหมือนก่อน ทุกคนค่อยๆแยกตัวจนเหลือ จขกท. ไอ้เราก็งงว่าทำไม ถึงได้ตีตัวออกห่าง เพื่อนๆเขาก็บอกมาว่า เราไม่อยากมีเพื่อนเป็นบ้าแบบแกอะ แล้วจขกท.ก็กลับมานั่งคิดนะว่า เราเป็นบ้าเหรอ?? แต่คิดยังไงก็ไม่ออกว่า ไปเป็นบ้าตอนไหน?? นั่งงงได้สักพัก ก็เลยตั้งกระทู้ถามเลยว่า จขกท.เหมือนคนบ้าตรงไหน แค่เวลาโดนด่าชอบยิ้ม ชอบคุยกับตัวเอง สร้างเพื่อนคุยคนเดียว เล่นคนเดียว ฟุ้งซ่าน มโนเก่งกาจ ไม่ชอบอยู่นิ่ง พูดมาก เหมือนจะเป็นบ้า แต่ก็ไม่ได้บ้านะ การเรียนก็ดี งานบ้านก็ทำ -..- ทำไมต้องมีแต่คนด่าว่า "อีบ้า" และเขาเหมือนเป็นรังเกียจเรา ตอนนี้ก็กลายเป็นคนบ้าของทั้งโรงเรียน เพื่อนที่แสนจะมีน้อยนิด ก็หายไป ไปไหนก็มีแต่คนแกล้ง มองด้วยสายตาดูถูกมาก!!! และที่สำคัญมีแต่คนรังเกลียด
ถ้าสมาชิกพันทิปมาเป็นจทกท. ทุกคนจะทำยังไง???
นี่งงกับชีวิตมากมาย ขี้เกียจคิดเองเลยขอความเห็นทุกคน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่