สวัสดีค่ะ เราเป็นลูกคนกลาง ทำไมทำไรก็ถูกเมินไปทุกอย่าง บุคลิกเราเป็นคนนิ่งๆ ชอบเก็บตัว เมื่อก่อนเราไม่ใช่คนแบบนี้นะคะ ตั้งแต่จำความได้เราเป็นเด็กร่าเริงคนหนึ่งเลยค่ะ แต่เพราะเป็นเด็กขี้แย พี่สาวกับน้องชายเลยไม่เล่นด้วย พากันเล่นสองคนไปไหนมาไหนด้วยกันสองคนไม่เคยชวนเรา เราเลยเล่นคนเดียวมาตลอด พอโตมาหน่อยเข้าอนุบาล ก็โดนเด็กรุ่นเดียวกันแกล้ง มีเด็กคนหนึ่งไม่ชอบเรา เลยพาคนอื่นๆไม่เล่นกับเราด้วยเพราะเขาเป็นเด็กมีเพื่อนเยอะ พอเข้าสังคมประถมมีเพื่อนกลุ่มหนึ่งแต่เราไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ เราไม่ชอบสังคมของเขา ที่อยู่ด้วยกันก็ดีพอคนใดคนหนึ่งไปเข้าห้องนำ้หรือไปที่อื่นก็โดนนินทาทันที เราเลยตีตัวออกห่าง ตอนม.ต้นเราเลือกไปอยู่กับกลุ่มใหม่ เราโดนบูลลี่จากกลุ่มเดิมหนักมาก สมุดที่ส่งครู เอาปากกาไปเขียนด่าหน้าปกสมุดแรงๆ บ้างเวลาเราไม่อยู่ห้องก็ไปรื้อเขียนด่าหลายเล่มเลย บนโต๊ะก็เขียนแบบด่าแรงๆตัวใหญ่ๆ เราเลยเลือกที่จะเลี่ยงพวกเขาโดยการไปห้องสมุดเก็บตัวอ่านหนังสือแทน ครอบครัวเราก็ไม่เคยมีใครเข้าใจ พี่กับน้องไปเที่ยวด้วยกันสองคนตลอด พอเราจะไปก็ไม่ให้ไป วันไหนมีเที่ยวครอบครัวหรือบทสนทนาอะไรที่เราเสอไปครอบครัวก็จะมองข้ามละตัดออกตลอด เราชอบเก็บตัวอยู่คนเดียวมากๆ แทนการออกไปคุยกับครอบครัว เวลาเราทำไรพลาดหรือตามไม่ทันก็เอาแต่ด่าไปก่อน โดยไม่ฟังอะไรก่อนเลย เราไม่อยากเกิดมาเป็นแบบนี้เลย เราช่วยทำงานหนักแค่ไหนก็ยังด่า ทีน้องเรานอนสบายไปเที่ยวไม่ตามไปด่าเลย บางทีเราอยากหนีจากทุกอย่างด้วยกันแค่ไปนั่งโง่ๆตรงสะพานห่างบ้านไม่ถึง400 เมตร ก็ยังโดนด่า ว่าไปนั่งอ่อยผช.พอหนีออกไปวิ่งออกกำลังกายตอนเย็นก็ว่าเราไม่ช่วยทำงาน ไม่ทำกับข้าว พอเรียนจบอยากหนีไปทำงานไกลๆ ก็ไม่อนุญาต อ้างนู่นนี่นั่น พออยู่ด้วยก็ด่าแทบทุกวัน แค่เรื่องเล็กน้อย บางอย่างเรายังไม่ทันทำอะไรเลย ก็ด่าไปก่อนแล้ว เราอยากตายๆเพื่อหนีปัญหาแบบนี้จัง😭😭