ก่อนอื่นเรื่องราวที่เขียนทั้งหมดนี้เป็นความจริงทั้งหมดนะครับ
จุดประสงค์ที่เขียนเรื่องนี้ก็เพื่อเอาไว้เตือนใจใครหลายๆคนที่อยู่ในภาวะเดียวกัน
ย้อนกลับไปเมื่อ 1 ปีที่แล้วผมทราบมาว่าญาติสนิทมากคนหนึ่งป่วยเป็นโรคซึมเศร้า ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจหรอกว่ามันคือโรคอะไร
นึกว่าเป็นเหมือนคนทั่วๆไปที่ภาวะอยู่ในช่วงซึมเศร้า หรือคนที่ซึมเศร้าง่ายๆ ก็มักจะคิดว่าอะไรวะทำไมต้องซึมเศร้า ทำไมต้องเครียดมีอะไรให้เครียดมากมาย
แต่จากการพูดคุยกันได้ความว่า เป็นโรคลิ้นหัวใจรั่วเลยต้องกินยารักษา แต่หลังจากรักษาได้ไม่นานก็เกิดภาวะโรคซึมเศร้า ซึ่งผมไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะฤทธิ์ของยาหรือเปล่า
หรือเพราะการเกิดโรคขึ้นเลยทำให้ถอดใจท้อใจ จนเข้าสู่ภาวะโรคซึมเศร้า หลังจากได้ไปพบแพทย์และทำการรักษาโรคซึมเศร้ามาซักระยะ (เกือบๆ 6 เดือน) ซึ่งในระหว่างนั้นก็ได้ออกจากงานมาอยู่ที่บ้าน ก็พบว่าดีขึ้นในระดับหนึ่ง แต่พอได้กลับไปทำงานซักพักกลับทำให้อาการแย่ลงกว่าเดิม
หลังจากนั้นทางญาติสนิทก็ได้ปรึกษากันว่าควรจะหยุดทำงานแล้วรักษาตัวต่อ ซึ่งเรื่องค่าใช้จ่ายในการรักษาตัวญาติผมคนนี้สามารถเบิกข้าราชการได้อยู่แล้ว
และยังมีลูกๆที่คอยส่งเงินให้อยู่ทุกเดือน เนื่องจากลูกๆทำงานแล้ว
แต่หลังจากการรักษาตัวได้ไม่นานอยู่มาวันหนึ่งขณะที่ไม่มีใครอยู่ที่บ้าน ปล่อยให้ญาติผมคนนี้อยู่คนเดียว ก็ได้เกิดเรื่องที่ไม่ควรปล่อยให้เกิดขึ้นมาจนได้ แค่เพียงเวลาไม่กี่ชม. ที่แฟนของญาติสนิทผมไปเอายาที่รพ. พอกลับมาถึงบ้านกลับพบว่า ญาติสนิทของผมได้ฆ่าตัวตายไปแล้ว
หลังจากเกิดเรื่องราวขึ้นคนในครอบครัวก็ไม่ได้โทษกันว่าทำปล่อยให้คนป่วยเป็นโรคซึมเศร้าอยู่เพียงลำพัง เพราะคนที่สูญเสียก็ย่อมเสียใจมากอยู่แล้วเป็นธรรมดา
หลังจากเรื่องราวต่างๆได้ผ่านพ้นไป ทางญาติๆของญาติสนิทผมก็ได้ไปพบพระนักวิปัสสนาท่านหนึ่ง ก็ได้พูดคุยกัน ซึ่งผมมาทราบว่าก่อนหน้าที่จะเกิดเหตุการณ์อัตตวินิบาต ทางญาติสนิทผมและแฟนของเค้าได้เคยไปหาพระท่านนี้แล้วครั้งหนึ่ง พระท่านก็ได้สอนว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันเป็นกรรมเก่าของคนที่เคยฆ่าตัวตายมาแล้ว ก็ต้องชดใช้ไปเรื่อยๆ เมื่อเกิดใหม่ก็จะมีความคิดแบบนี้ไปเรื่อยๆคนกว่ากรรมจะเบาบางลง หรือจนกว่าจะได้พบกับคนที่สามารถพาให้เค้าหลุดพ้นจากความคิดที่จะฆ่าตัวตายได้ ซึ่งแน่นอนว่าชาตินี้ก็คงไม่ทันเสียแล้ว สิ่งที่ญาติๆผมทำได้ก็แค่ทำบุญ กรวดน้ำ สวดมนต์ นั่งสมาธิและแผ่บุญกุศลไปให้
เรื่องราวที่เขียนนี้ก็แค่อยากเตือนสติคนที่คิดจะฆ่าตัวตาย อยากให้คิดให้ดีๆ ถ้าคุณเชื่อว่าชาติภพมีจริง
และอยากเตือนคนที่มีญาติๆป่วยเป็นโรคซึมเศร้า ถ้าเป็นไปได้ยังไงก็อย่าปล่อยให้เค้าอยู่ตามลำพัง และควรพูดคุยกับให้กำลังใจกับเค้ามากๆๆๆๆๆๆ
หากกระทู้นี้เป็นประโยชน์ ก็ขออุทิศบุญกุศลจากการช่วยเหลือคนอื่นให้กับญาติสนิทผมคนนี้ด้วยครับ
ปล. แท็กอาจจะไม่ค่อยตรงเท่าไหร่ แต่อยากเผื่อให้คนที่มีญาติเป็นโรคนี้ได้อ่านบ้างครับ
เรื่องของโรคซึมเศร้ากับการฆ่าตัวตาย ประสบการณ์จริง
จุดประสงค์ที่เขียนเรื่องนี้ก็เพื่อเอาไว้เตือนใจใครหลายๆคนที่อยู่ในภาวะเดียวกัน
ย้อนกลับไปเมื่อ 1 ปีที่แล้วผมทราบมาว่าญาติสนิทมากคนหนึ่งป่วยเป็นโรคซึมเศร้า ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจหรอกว่ามันคือโรคอะไร
นึกว่าเป็นเหมือนคนทั่วๆไปที่ภาวะอยู่ในช่วงซึมเศร้า หรือคนที่ซึมเศร้าง่ายๆ ก็มักจะคิดว่าอะไรวะทำไมต้องซึมเศร้า ทำไมต้องเครียดมีอะไรให้เครียดมากมาย
แต่จากการพูดคุยกันได้ความว่า เป็นโรคลิ้นหัวใจรั่วเลยต้องกินยารักษา แต่หลังจากรักษาได้ไม่นานก็เกิดภาวะโรคซึมเศร้า ซึ่งผมไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะฤทธิ์ของยาหรือเปล่า
หรือเพราะการเกิดโรคขึ้นเลยทำให้ถอดใจท้อใจ จนเข้าสู่ภาวะโรคซึมเศร้า หลังจากได้ไปพบแพทย์และทำการรักษาโรคซึมเศร้ามาซักระยะ (เกือบๆ 6 เดือน) ซึ่งในระหว่างนั้นก็ได้ออกจากงานมาอยู่ที่บ้าน ก็พบว่าดีขึ้นในระดับหนึ่ง แต่พอได้กลับไปทำงานซักพักกลับทำให้อาการแย่ลงกว่าเดิม
หลังจากนั้นทางญาติสนิทก็ได้ปรึกษากันว่าควรจะหยุดทำงานแล้วรักษาตัวต่อ ซึ่งเรื่องค่าใช้จ่ายในการรักษาตัวญาติผมคนนี้สามารถเบิกข้าราชการได้อยู่แล้ว
และยังมีลูกๆที่คอยส่งเงินให้อยู่ทุกเดือน เนื่องจากลูกๆทำงานแล้ว
แต่หลังจากการรักษาตัวได้ไม่นานอยู่มาวันหนึ่งขณะที่ไม่มีใครอยู่ที่บ้าน ปล่อยให้ญาติผมคนนี้อยู่คนเดียว ก็ได้เกิดเรื่องที่ไม่ควรปล่อยให้เกิดขึ้นมาจนได้ แค่เพียงเวลาไม่กี่ชม. ที่แฟนของญาติสนิทผมไปเอายาที่รพ. พอกลับมาถึงบ้านกลับพบว่า ญาติสนิทของผมได้ฆ่าตัวตายไปแล้ว
หลังจากเกิดเรื่องราวขึ้นคนในครอบครัวก็ไม่ได้โทษกันว่าทำปล่อยให้คนป่วยเป็นโรคซึมเศร้าอยู่เพียงลำพัง เพราะคนที่สูญเสียก็ย่อมเสียใจมากอยู่แล้วเป็นธรรมดา
หลังจากเรื่องราวต่างๆได้ผ่านพ้นไป ทางญาติๆของญาติสนิทผมก็ได้ไปพบพระนักวิปัสสนาท่านหนึ่ง ก็ได้พูดคุยกัน ซึ่งผมมาทราบว่าก่อนหน้าที่จะเกิดเหตุการณ์อัตตวินิบาต ทางญาติสนิทผมและแฟนของเค้าได้เคยไปหาพระท่านนี้แล้วครั้งหนึ่ง พระท่านก็ได้สอนว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันเป็นกรรมเก่าของคนที่เคยฆ่าตัวตายมาแล้ว ก็ต้องชดใช้ไปเรื่อยๆ เมื่อเกิดใหม่ก็จะมีความคิดแบบนี้ไปเรื่อยๆคนกว่ากรรมจะเบาบางลง หรือจนกว่าจะได้พบกับคนที่สามารถพาให้เค้าหลุดพ้นจากความคิดที่จะฆ่าตัวตายได้ ซึ่งแน่นอนว่าชาตินี้ก็คงไม่ทันเสียแล้ว สิ่งที่ญาติๆผมทำได้ก็แค่ทำบุญ กรวดน้ำ สวดมนต์ นั่งสมาธิและแผ่บุญกุศลไปให้
เรื่องราวที่เขียนนี้ก็แค่อยากเตือนสติคนที่คิดจะฆ่าตัวตาย อยากให้คิดให้ดีๆ ถ้าคุณเชื่อว่าชาติภพมีจริง
และอยากเตือนคนที่มีญาติๆป่วยเป็นโรคซึมเศร้า ถ้าเป็นไปได้ยังไงก็อย่าปล่อยให้เค้าอยู่ตามลำพัง และควรพูดคุยกับให้กำลังใจกับเค้ามากๆๆๆๆๆๆ
หากกระทู้นี้เป็นประโยชน์ ก็ขออุทิศบุญกุศลจากการช่วยเหลือคนอื่นให้กับญาติสนิทผมคนนี้ด้วยครับ
ปล. แท็กอาจจะไม่ค่อยตรงเท่าไหร่ แต่อยากเผื่อให้คนที่มีญาติเป็นโรคนี้ได้อ่านบ้างครับ