เราอายุ 14 มีแฟนยุ ม.3 พ่อเรามีอาชีพค่าขาย รายได้ไม่เยอะหรอก เรามีปัญหาคือ เราคบกะพี่คนนี้แล้วเราแอบไปหาพี่เค้า ไปกะเพื่อนด้วย แต่เรากลับบ้านไม่เคยดึกเลยตรงเวลาตลอด พอแม่เราตายเหมือนชีวิตพัง เราเข้าใจนะ ว่าพ่อเป็นห่วงเรา เวลามาด่าเราเราก็ไม่เถียงเราเลือกที่จะปิดประตู อยู่คนเดียวเงียบๆ พอจะอธิบายก็หาว่าเถียง พอเงี่ยบก็หาว่าเราทำหน้าใส่ พอเราร้องก็หาว่าเราบีบน้ำตา เราก็รู้นะ เราเอาแต่ใจตลอดอยากได้อะไรต้องได้ แต่บางครั้งพ่อก็ด่าเราว่า เราเจ็บกว่าโดนคนอื่นด่าอีก แล้วมากดดันเรา ว่าจะเลือกอะไร ผช หรือเรียน ถ้ายังคบกะไอ่นั่นยุ กูจะเก็บเสื้อผ้าให้ไปอยู่กับมัน
พ่อชอบขู่เรา จนเรากดดันทำอะไรไม่ถูก เราเลือกที่จะเรียนนะ เวลาเราคบใครเราก็คิดตลอด เรียนก็คือเรียน เราไม่เคยขาด รร ด้วย การเรียนก็ไม่ได้แย่ด้วย
บางทีการที่เราเงียบไม่ใช่ว่าเราเกลียดหรืออะไรนะ แต่อยากอยู่คนเดียวบ้าง เวลาจะอธิบาย ก็โดนหาว่าเถียง เลยไม่อยากพูดอะไร
บางทีก็อยากคิดฆ่าตัวตายบ้างนะ แต่ก็เสียดายชีวิต เราเคยมีเรื่องเข้าห้องปกครองเพราะ ตบตีเรื่องชู้สาว แต่นานแล้วนะ พ่อบอกว่ากูอาย ถ้าตบตีเรื่องอื่นกูไม่ว่า แต่เรื่อง ผช กูสมเพชตัวเอง เมียตาย ลูกยังมาทำตัวแบบนี้อีก
ถ้าเกิดมีเราเป็นลูกมันน่าอายขนาดนั้น เราตายคงจะดีกว่า
1 ช่วยเราคิดหน่อยจะทำยังไงดี
2 เราควรจะบอกพ่อยังไงให้พ่อเราเข้าใจว่า เราเลือกที่จะเรียน แต่ก็ยังจะคบกะแฟนยุ แต่ไม่ทิ้งการเรียน
3 เราควรที่จะหนีมั้ย??