หลังจากที่เราได้ไปหาหมอเพื่อฉีดยากันแท้งอยู่8เข็ม ทั้งฉีดเข้าเส้นและกล้ามเนื้ออย่างละ8เข็ม
สุดท้ายเราก็ไม่อาจยื้อชีวิตลูกได้เพราะหมอก็กลัวว่าลูกอาจคลอดก่อนกำหนดและพิการได้
เลยตัดสินใจเอาออก โดยการคลีบเอาเด็กออก และขูดมดลูก ตอนหมอฉีดยาสลบเราไม่สลบ
เพราะความกลัว ได้ยินทุกอย่างรับรู้ทุกอย่าง ร้องไห้ตลอดการขูดมดลูก เสียใจ เศร้าใจ
ทรมานมาก เจ็บมากด้วย หมอบอกว่าดูลูกไหม เราไม่กล้าดูเพราะว่าเราไม่อยากเห็นเขาในสภาพนั้น
ตอนนี้ก็ยังร้องไห้ บอกขอโทษสามีทุกวันว่า เราขอโทษเธอด้วยนะที่เราไม่สามารถรักษาลูกของเราได้
สามีก็แสนดีว่าไม่เป็นไรใครคงไม่อยากให้เกิดกับตัวของเรา แต่เรายังรู้สึกไม่ดีกับตัวเอง
หลังขูดมดลูกแล้วเราก็ยังปฎิบัติตัวเช่นเดียวกับการคลอดลูกคล้ายๆอยู่ไฟเพราะแม่เราไม่อยากให้เรา
เจ็บปวดตอนที่เราต้องแก่ตัวไป

ความเสียใจมักมาพร้อมความผิดหวังเสมอ แต่ในความผิดหวังยังคงมีความหวังเสมอ