ถ้าน้องถึงขนาดนี้ ก็คงรู้เรื่องไม่ใช่น้อยแล้ว
คุยกับเด็กตรงๆค่ะ แต่อย่าไปตำหนิ เพียงแค่ให้รู้ว่า เรารับทราบนะ
เรื่องการถูกหลอก การติดโรค การตั้งครรภ์ การคลอดลูก การคุมกำเนิด ฯลฯ
บอกเพื่อให้รู้ว่า ถ้าไม่ป้องกันตัวเอง อนาคตจะเป็นอย่างไร

จะรัก หรือ จะใคร่ ไม่ใช่เรื่องผิด แต่มันควรมีเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม และรับผิดชอบตัวเองได้
ถ้าถึงเวลานั้นจะมี ทางบ้านก็คงไม่ห้าม แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลานั้น แต่ถ้าพลาดไปก็ขอให้บอกที่บ้าน
อย่าไปเสี่ยงทำแท้งเอง เพราะอาจตกเลือดตายได้ ยังไงก็ลูกหลาน คนอื่นจะรักได้กว่าที่บ้านก็คงหายาก
ให้คิดไว้เสมอว่า มีบ้านอยู่ มีคนที่รักอยู่ จะทำอะไรก็คำนึงถึงผลที่ตามมาให้มากๆ

พาไปสถานสงเคราะห์เลี้ยงเด็กก็ได้ค่ะ ให้น้องเรียนรู้โลกความจริงของสังคมว่า มันไม่ได้สวยงามเสมอไป
เด็กที่เกิดจากคนที่พลาดพลั้งแล้วถูกทอดทิ้ง มันน่าสงสารแค่ไหน ชีวิตมีทางเลือก อย่าเลือกที่จะทำผิดน่ะ

เหมือนพื้นฐานครอบครัวน้อง เด็กจะรู้สึกขาดความรักและไม่ค่อยเชื่อมั่นในคุณค่าตัวเองนะคะ
ถ้าครอบครัวดูแลให้ใกล้ชิด ให้มากขึ้นนิดก็ยิ่งดีค่ะ แต่ จขกท เป็นคนนอก ก็คงทำได้แค่มองดูห่างๆน่ะ
ส่วนหน้าที่ขัดเกลาจิตใจ สร้างความรัก ปลูกจิตสำนึก ก็คงต้องหวังพึ่งครอบครัวเขาแหล่ะ