คุยกันเรื่องความตาย

...คุย ความตามขุดคุ้ย .........มากมาย
กัน กีดขีดเส้นตาย...............หน่ายหน้า
เรื่อง เก่าเล่าไม่อาย.............ดีกว่า
ตาย ไปไม่ค้ำฟ้า.................หมดสิ้นเรื่องราว.

.....อะวัสสัง มะยา มะริตตัพพัง
มะระณัง ปะริโยสานัง เม ชีวิตัง......................................

ควรจำไว้ว่าความตายเป็นของแท้
ชีวิตเรานั้นตายแน่อย่าห่อเหี่ยว
เมื่อไปถึงปลายทางมีอย่างเดียว
สุดรอบแล้วไม่ต้องเสียวจิตมั่นคง

.....ชีวิตัง เม อะนิยะตัง มะระณัง เม นิยะตัง.........................

ชีวิตเรานั้นมิใช่เป็นของเที่ยง
ไม่มีใครหลีกเลี่ยงอย่าลืมหลง
มีแต่จะผันแปรไปไม่ยืนยง
อย่าพะวงสร้างบุญเผื่อไว้เกื้อกูล

.....วะตะ อะยังกาโย อะจีรัง อะเปตะวิญญาโน ฉุฑโฑ.......................

อันร่างกายของเรานี้น่าสังเวช
ต้องมีเหตุมาแผ้วพานไม่นานสูญ
เมื่อวิญญาณหลุดล่วงไปไม่สมบูรณ์
เขาก็ทิ้งลงกองกูณฑ์สิ้นราคา

.......อะธิเสสะติ ปะฐะวิง กะริงคะรังอิวะ นิรัตถัง...................

กระดูกจักถมทับกับแผ่นดิน
เหมือนท่อนไม้ตามถิ่นที่ในป่า
คนเก็บฟืนเดินผ่านไปไม่นำพา
ไร้ประโยชน์ไร้คุณค่าหมดสิ้นเอย.

จากคุณ : เจียวต้าย - [ 31 ส.ค. 50 05:48:51 ]