เมื่อความรักมาถึงระยะอิ่มตัว ฝ่ายหนึ่งรู้สึกเฉย แต่อีกฝ่ายหนึ่งยังรักเท่าเดิมและมากขึ้น คนที่เฉยก็เริ่มทำร้ายคนที่รักมากกว่า ด้วยคำพูด การกระทำ คำว่ารักถ้ามันบอกออกมาโดยความไม่ตั้งใจหรือรู้สึกจริงๆว่าจะบอก อีกฝ่ายเขารู้นะ เราเป็นคนนึงที่ตอนนี้เราน่าจะเจอปัญหานี้ รู้สึกได้แม้เขาไม่พูดหรือบอก เพราะคนที่รักมากกว่าจะใส่ใจมากกว่าเขาเปลี่ยนไปนิดเดียวเราก็รู้แล้ว  อยากถามคนที่เคยรู้สึกเฉยต่อคนรัก คุณสงสารเขาบ้างมั้ย เขาต้องมานั่งเป็นทุกข์ โทษตัวเองถามตัวเองว่าทำอะไรผิด ทำหน้าที่แฟนไม่ดีหรอ คนที่คุณรู้สึกเฉยก็เป็นคนที่แรกๆคุณพยายามทุกทางที่จะได้เขามาเป็นแฟน คุณลืมความรู้สึกตอนนั้นไปหรอ คนที่ไม่รู้อะไรเลยว่าผิดอะไรต้องมานั่งเสียใจ เพราะมันรักคุณไปแล้วไง คุณคนที่ทำให้มันเปิดใจยอมรับคุณเข้ามา แล้วสุดท้ายคุณก็ทำร้ายหัวใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในฐานะที่เป็นคนรักใครจริง คุณเหมือนโลกทั้งใบของเขา ตื่นยันหลับคุณก็วนเวียนในสมองเขา24ชม. รักเขาเหมือนวันแรกที่คุณรู้สึก พูดดีๆกับเขาเหมือนวันแรกที่คุณทักเขา เป็นคนเดิม เท่าเดิม แค่นี้ก็พอ
แต่ถ้าคุณไม่เห็นค่าเรา เราต้องถอยออกมา เจ็บก็ต้องทน  
-ทำยังไงให้ความอิ่มตัวนี้มันหายไป? หรือไม่ ขอวิธีตัดใจล่วงหน้าค่ะ