ตอนนี้เรากำลังทุกข์ใจมากเลยค่ะ เริ่มเรื่องเลยนะคะ เรามีผู้ชายคนนึงเข้ามาคุยค่ะ
เค้าเป็นฝ่ายเริ่มชวนเราคุยก่อน ด้วยการทักไลน์มา โทร.มา เราเคยรู้จักเค้ามาก่อนจากการทำงานร่วมกันบ้าง
แต่เพิ่งมาคุยจริงๆจังๆก็ตอนที่เค้ามาทำงานใกล้กับเรา เรารู้สึกดีกับคำพูดและการแสดงออกของเค้า จนไม่ได้เผื่อใจไว้เลย
มีช่วงนึงเค้าหายเงียบไป เราก็เสียใจ คิดว่าจะตัดใจได้แล้ว แต่พอเค้ากลับมา มาทำดีด้วย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เราก็ใจอ่อน โดยที่ความจริงที่เค้าเงียบไป "เพราะเค้ามีแฟนแล้ว" และแฟนเค้ากำลังระแคะระคายว่าเค้าจะมีคนอื่น
             ตอนที่เรารู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว เราก็ยังโง่คบกับเค้าต่อไป เพราะคำที่เค้าบอกว่า รัก คิดถึง และเวลาที่เค้าแสดงออกกับเรา
คือเค้าทำให้เรารู้สึกว่า เราเป็นคนสำคัญและพิเศษคนเดียวของเค้า แต่ตอนนี้เรากำลังเสียใจ เพราะนอกจากเค้าจะมีแฟน
มีเราแล้ว เค้าก็ยังคุยกับคนอื่นอีก เรากำลังเป็นของตาย ที่เป็นฝ่ายต้องวิ่งตาม เป็นฝ่ายโทรหา จากที่เค้าเคยโทรมาเซ้าซี้
อยากคุยด้วย กลายเป็นเราที่เซ้าซี้เค้าแทน ตอนนี้เค้าเงียบหายไปอีก เพราะเค้าไปทำธุระสำคัญและที่สำคัญกว่า
คือเค้าเลือกที่จะโทรคุยกับทางนั้น มากกว่าเรา
             เราอยากจะตัดใจค่ะ ไม่อยากทุกข์ทรมานเพราะการรอคอยแบบล้มๆแล้งๆอีก และคำว่าของตายทำเราเจ็บปวดมาก
เรารักเค้าแต่เค้ารักเราน้อยกว่า ในเมื่อความรักไม่เท่ากัน คนไหนที่รักมากกว่าก็เป็นฝ่ายเจ็บ เราอยากจบไม่อยากทำให้ตัวเองเจ็บไปมาก        กว่านี้ และไม่อยากทำให้แฟนเค้าเจ็บด้วย ที่ผ่านมาเราก็ทำร้ายเค้ามามากพอแล้ว
             เราเป็นคนที่ถ้าอยากได้ก็ต้องได้มาทั้งหมด แต่ถ้าได้แล้วเค้ายังมีคนอื่น เราจะพยายามทำให้เราเป็นเจ้าของเค้าแค่คนเดียว แต่ดูแล้วเราคงทำไม่ได้ เพราะเค้าคงไม่ยอมหยุดที่เรา
          
            ***ช่วยเราด้วยนะคะ ตอนนี้เราทุกข์มากจนมองไม่เห็นอะไร  จะอ่านหนังสือสอบเข้าทำงานก็ไม่มีสมาธิ
เพราะเราไม่อยากทำอะไรเลย เราอยากหลุดพ้นจากผู้ชายคนนี้ ไม่อยากเป็นของตายรอให้เค้ามาหาเพียงเพราะเค้าว่างจากอีกคน
หรือโทรมาหาเพียงเพราะเค้าว่างจากการโทรหาอีกคนนึง แต่ก็กลัวทำไม่ได้ เพราะเราคิดเสียดายความรู้สึกดีๆที่เรามีให้เค้า
ความรักที่เรามีให้มันเป็นความรักจริงๆ ไม่เคยคิดหลอกลวงเค้าเลย เราคอยคิดถึงคำพูด การกระทำ สิ่งเล็กๆน้อยๆที่เกิดขึ้น
ระหว่างที่เรากับเค้าคุยกัน    มันกลายมาเป็นความทรงจำที่ทำร้ายเราอย่างสาหัส ถึงมันจะเป็นแค่เวลาสั้นๆ แต่มันก็มีความทรงจำเต็มไปหมด  อีกอย่างคือเรากับเค้าทำงานใกล้กัน ให้หนียังไงก็ต้องเจอกันอยู่ดี แล้วถ้าเราตัดใจไม่ได้ เราก็ไม่มีทางหนีผู้ชายคนนี้พ้น

           ใครที่มีประสบการณ์ที่เคยคิดว่าจะตัดใจจากคนๆนี้ไม่ได้ ให้ตายก็ทำไม่ได้แล้วผ่านมาได้บ้างคะ ช่วยแชร์ได้นะคะ
หรือจะด่าจะว่าเราแรงๆก็ได้ เราอยากไปให้พ้นจากตรงนี้ จากกลับไปเป็นคนเดิมก่อนที่จะมีเค้าเข้ามา ถึงแม้จะเหงา จะเดียวดาย
แต่ก็ดีกว่าที่เป็นอยู่แบบนี้