สวัสดีค่ะวันนี้จะมาเล่าถึงเรื่องราวการเดินทางของความรักเล็กๆน้อยๆ ที่เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้นเองค่ะ เราคบกันในระยะเวลาที่ไม่ถือว่านานนะคะ เราคบกันได้ 11 เดือนค่ะและเราสองคนก็อยู่ไกลกันค่ะ อยู่คนละภาคกันเลย เราไม่เคยเจอตัวจริงกันเลยค่ะมีแค่ ส่งรูปไปหากันบ้าง  โทรคุยกันผ่านวิดิโอคอลบ้าง โทรคุยปกติบ้าง และพิมพ์คุยค่ะ แต่มันก็เป็นความรู้สึกดีๆนะคะ และไม่เคยคิดว่า เราจะได้เจอกันในเวลาแบบนี้แน่นอนค่ะ เพราะเขาก็ไม่ว่าง เราไม่ว่างค่ะ เราอยู่คนละภาคค่ะ 1,500 กว่ากิโล แน่นอนค่ะว่าถ้าคิดจะไปคงต้องหางบไปยาวๆ ซึ้งทั้งเขาและเราก็ยังไม่พร้อมค่ะเพราะว่ายังไงก็ต่างคนต่างยังเรียนกันอยู่ค่ะ เราคิดว่าการที่เราคบกันแบบนี้ มันก็เหมือนชีวิตจริง 50% และคิดไปเอง 50% ค่ะ เพราะใครจะไปรู้ว่า ชีวิตจริงเขาทำอะไรบ้าง ที่บอกว่าคุยกับเราอยู่ที่บอกว่ารักเรา มันจริงไหมคงรู้ยากค่ะ แต่ด้วยความที่เราเป็นคนให้ใคร ให้ไป 100% ค่ะและด้วยความที่อยู่ไกลความเชื่อใจสำคัญมากๆค่ะ เวลาเราคุยกันค่ะ ก็ไม่แปลก ที่เราจะมี ขอกอด ขอหอม หน่อยใช่มั้ยค่ะ แต่เราก็แค่ได้แค่พูด ได้ยินเสียง เพราะเราไม่ได้อยู่ใกล้กันเลยก็ได้แค่คิดไปจินตนาการเพ้อๆกันสองคนผ่านกล้องค่ะ มันก็รู้สึกดีนะคะ แต่มันก็สัมผัสไม่ได้ฮ่าๆๆๆ
                   จนเมื่อเหมือนโชคชะตาจะช่วยเป็นใจให้เราได้เจอกันค่ะ เขามีโอกาสได้มาจังหวัดที่เราอยู่ค่ะ เราดีใจมากๆ จะได้เจอกันจริงๆแล้ว แต่เขาไม่ได้มาเที่ยวนะคะ เขามากับทางคณะค่ะ มาเป็นคณะทัวร์แข่งวิชาการค่ะเป็นเวลา 1 อาทิตย์ค่ะ ตื่นเต้นมากๆค่ะที่จะได้เจอกัน เพราะคบกันมา 11 เดือนไม่เคยเจอกันเลยตัวจริงๆค่ะ ใจนึงเราก็คิดว่า จะรับเราได้มั้ยนะก็เราไม่ได้สวยอะไรเลย ในกล้องมันก็ดูขาวเกินจริงค่ะ วันแรกที่เขามาค่ะ เขามากับทางคณะ เราไปรอเขาที่สถานีรถไฟค่ะ แต่เพราะ เราป๊อดมากตอนนั้นบวกกับทางคณะเขารีบเดินทางกันค่ะ เลยพลาดกันค่ะ แต่รู้มั้ยคะ ในวันนั้น เขาซึ่งไม่เคยมาจังหวัดนี้เลย หาทางนั่งรถเพื่อมาเจอเราค่ะ บอกตรงๆว่าซึ้งใจมากค่ะ เราเจอกันที่ข้างโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งค่ะ เราเขินมาก แล้วก็คุยๆกันค่ะเขาบอกมีเวลาไม่มากค่ะ เจอกันครั้งแรกตอนนั้น เป็นเวลาที่น้อยและวุ่นวายมากๆค่ะ ฮ่าๆๆ และเขาก็ กลับไปอยู่กับคณะค่ะ เพราะว่าต้องแข่งวิชาการ แล้วเขาก็บอกว่า มีเวลาว่าง 2 วันค่ะ เขาจะมาเที่ยวกับเรา ในเมื่อเราเจอกันแล้วค่ะ ด้วยความที่เราเป็นคนปรับตัวเร็วนะ ก็เลยไม่เขินมากค่ะ พอถึงวันที่เขาว่างสองวันค่ะ เราก็ไปหาเขาค่ะ ไปรับเขาและก็เราก็ไปหาที่พักกันค่ะ เหมือนเที่ยวพักร้อนค่ะ หาที่พักและมีรถมอเตอร์ไซต์เช่าหนึ่งคันค่ะ เพื่อไปเที่ยวกัน เราได้ไปทำอะไรหลายๆอย่างร่วมกันค่ะ เจอกันครั้งแรก จับมือกันครั้งแรก กอดกันครั้งแรก กินข้าวด้วยกันครั้งแรก ดูหนังด้วยกันครั้งแรก หลายๆอย่างค่ะ เพราะเราอยุ่ไกลกันยังไงล่ะคะ ไม่คิดว่าจะได้มาเจอกันในระยะเวลาที่เร็วมาก เราไม่รู้นะคะว่า 11 เดือนสำหรับเพื่อนๆเร็วหรือช้า แต่สำหรับเรามัน ก็ถือว่าเป็นแค่จุดเริ่มต้นค่ะ แล้วอยู่ด้วยกัน 2 วันเป็นเวลาที่ผ่านไปไวมากๆค่ะ มันเร็วมาก เร็วจนใจหายค่ะ เพราะเขาก็ต้องกลับไปหาคณะแล้วค่ะ เรามีความสุขและดีใจมากๆเลยนะคะ ที่ได้เจอ ได้จับมือ ได้กอดกัน จริงๆสักทีค่ะและ  2 วัน มันเป็นเวลาที่เร็วมากๆเช่นกันค่ะ เรารู้สึกคิดถึงมากๆค่ะ มันกลับมาโล่งๆค่ะ เพราะระยะเวลา 2 วันนี้ เราอยู่ด้วยกันค่ะ ใช้เวลาร่วมกันในระยะเวลา 2 วันนี้ แล้วพอเขาต้องกลับมันทำให้รู้สึก จุกๆในใจแปลกๆค่ะ เพราะเราอยุ่ไกลกัน เขาไม่ว่าง เราไม่ว่าง ไม่รู้ว่าอีกกี่ปี หรือ อีกนานแค่ไหนกว่าเราจะเจอกันอีกค่ะ เพราะครั้งนี้ที่มาเขามากับทางคณะค่ะ ถ้าเขาไม่ได้มากับทางคณะของวิทยาลัย เราคงไม่ได้เจอกันค่ะ พอรู้ว่าเขาต้องกลับ มันรู้สึกเศร้าๆยังไงในใจแปลกๆค่ะ ปกติที่เราวิดิโอคอลกัน เรามักจะขอกอดกันผ่านกล้องเสมอ แต่เราก็ไม่เคยกอดกัน ได้แค่จินตนาการ แลดูเพ้อฝันค่ะ แต่พอเราได้กอดกันจริงๆ แล้วพอเขาต้องกลับ มันเหมือน เราต้องกลับไปกอดหมอนข้างเช่นเดิมใช่ไหม 2 วันนี้ทำไมมันเร็วจัง รู้สึกเหมือน กอดไม่เต็มอิ่มเลย แต่เราก็อบอุ่นมากๆค่ะ แต่พูดเลยว่า ยิ่งกอดแล้วก็ยิ่งคิดถึงมากๆเช่นกันค่ะ เราไม่รู้ว่าอนาคต ของเราสองคนจะเป็นยังไงอีก เราจะมีโอกาสได้เจอกันอีกมั้ย หรือไม่แน่ นี้อาจจะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของเราก็ได้ มันคิดไปต่างๆนาๆค่ะ  เราไปส่งเขาโดยการนั่งรถโดยสารกันไปค่ะ เพราะเราจะกลับบ้านพอดี แล้วเป็นทางเดียวกับที่พักของทางคณะของเขาค่ะ ก่อนที่เขาจะลงจากรถ เราจับมือกันครั้งสุดท้ายแล้วเขาก็ต้องไปค่ะ ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ แต่รู้สึกปรับตัวยากขึ้นมาทันทีทั้งที่เราเป็นคนปรับตัวง่ายนะคะ อาจจะเป็นเพราะเราเจอกันครั้งแรกด้วยล่ะค่ะ เลยมีอาการแบบนี้ แต่เราก็คิดถึงมากๆ ปกติที่วิดิโอคอลกัน วันไหนเขาไม่ว่างเราก็คิดถึงมากพออยู่แล้ว พอเราได้เจอกัน บอกตรงๆเลยว่า คิดถึงมืออุ่นๆ คิดถึงอ้อมกอดอุ่นๆ คิดถึงคนที่ลูบหัวเรา คิดถึงมากๆค่ะ หวังว่าสักวันเราจะมีโอกาสได้เจอกันอีก และหวังว่าเราจะมีโอกาสได้ใช้ชีวิตร่วมกันค่ะ คิดถึงมากๆเลยค่ะ บอกตรงๆว่าน้ำตาคลอหน่อยๆค่ะ อารมณ์ประมาณคนทางนั้นค่ะ คนที่มีแฟนอยู่ไกลคงจะรู้สึกเหมือนกันมั้งนะคะ ฮ่าๆๆ แต่เรา ในฐานะที่ ไม่เคยเจอกันเลย แล้วอยู่ไกล มาเจอกัน เป็นเวลาแปปๆ แล้วก็ต้องต่างคนต่างกลับ มันคิดถึงมากๆค่ะ คิดถึงอ้อมกอดใกล้ๆ พอเราเดินผ่านทางที่เราเจอกันครั้งแรก ที่ๆเราสองคนพากันเดินเที่ยว มันทำให้เราคิดถึงเขามากๆค่ะ คบคนไกลนี้แบบว่าใจต้องแข็งจริงๆค่ะ ถึงจะปรับสภาพให้เป็นเช่นเดิมเราบอกเลยว่าเหมือนเด็กไม่รู้จักโตเลยค่ะ  งี่เง่างอแง 555 เราเชื่อนะคะว่าสักวันเราจะต้องเจอกันอีก ไม่ว่าจะอีกหลายปีก็ตาม และไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไง เรายังจะได้เจอกันใช้ชีวิตด้วยกันอีกมั้ย แต่เราอยากบอกเธอนะ ว่าเรารักกเธอมาก เราได้กอดเธอ เราก็พอใจแล้ว อนาคตจะเป็นยังไงก็เรื่องของอนาคตเลย 5555
                  ........................         เรารักและคิดถึงแกนะ ^-^ 5555         ........................

*********หากเราพิมพ์ผิดหรือมีอะไรผิดพลาด และทำให้เพื่อนๆพี่ๆไม่พอใจ ต้องขอโทษมากๆนะคะ เราต้องการจะระบายความรู้สึกเฉยๆค่ะ*********