หวัดดีครับเพื่อนๆทุกคน คืนวันศุกร์อาจจะเป็นคืนแห่งการสังสรรค์ปาร์ตี้สำหรับใครหลายๆคน แต่คืนวันศูกร์ก็อาจเป็นคืนเหงาๆสำหรับใครบางคน

ต้องขอเกริ่นก่อนว่าก่อนหน้านี้แทบไม่เคยดูซีรีส์ Club Friday เลย มีผ่านตาบ้างแต่ก็ไม่ได้ติดตามหรือสนใจอะไร แต่ล่าสุดซีรีส์ได้เดินทางมาถึง season7 มีโอกาสได้ดูตั้งแต่ตอนแรกและตอนนี้กำลังฉายในชื่อตอน "รักออนไลน์" ผมจะไม่ขอพูดถึงเรื่องราวความรักในเรื่องนะครับ เพราะมันไม่ใช่ประเด็นในการตั้งกระทู้

ในเรื่องธัญญ่ารับบทเป็นเอ้ เอ้เป็นพนักงานสาวออฟฟิศที่เข้ามาทำงานกรุงเทพตัวคนเดียว ไม่รู้จักใคร รู้สึกเข้ากับสังคมที่ทำงานใหม่ไม่ได้เพราะสาวๆชอบแต่จับกลุ่มนินทาหรือคุยในเรื่องที่เธอไม่ได้สนใจหรืออยากรับรู้ เอ้จึงเลือกที่จะปฏิเสธการมีปฏิสัมพันธ์ต่อเพื่อนร่วมงาน กินข้าวคนเดียว ก้มหน้าก้มตาทำงาน ไม่คุยกับใคร ใส่หูฟังแทบตลอดเวลา กลับห้องมากินข้าวคนเดียว ออกไปกินข้าวตามร้านบ้างบางโอกาสแต่ก็ไม่ต่างจากที่ห้องคือการต้องนั่งคนเดียวอย่างหว้าเหว่ แค่ให้มีบรรยากาศคนรอบข้างรายล้อมให้รู้สึกดีขึ้น

ที่ร่ายมายืดยาว แค่อยากจะบอกว่าผมเป็นคนนึงที่มีลักษณะคล้ายเอ้ในเรื่องโดยเฉพาะในที่ทำงาน คือไม่มีเพื่อนเลย ทั้งที่คิดว่าตัวเองไม่ใช่คนมนุษย์สัมพันธ์แย่แต่ก็อาจไม่ได้ดี เพราะที่เก่ามีพี่ๆที่สนิทเยอะมากและสนิทกันมากยิ่งกว่าเพื่อนสมัยเรียนเสียอีก แต่ที่ใหม่เรารู้สึกว่าสังคมที่นี่ไม่ใช่ที่สำหรับเรา ทุกคนพูดแต่เรื่องที่เราไม่ได้อยากสนใจ แรกๆพยายามทำแล้ว แต่พอผ่านไปรู้ว่าไม่ใช่ก็เหนื่อยจะใส่หน้ากาก และส่วนตัวก็ไม่ชอบเฟคเข้าหาใคร ที่สำคัญการจะปรับตัวให้เข้ากับที่นี่เป็นเรื่องยากเพราะดูเหมือนจะพูด จะทำอะไรก็ดูไม่เข้าหูเข้าตาคนอื่น สุดท้ายกลายเป็นเราที่รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ธรรมชาติโดยนิสัยส่วนตัวจึงทำให้เราเงียบและไม่สุงสิงกับใครเป็นปฏิกิรยาตอบโต้โดยอัตโนมัติ

แต่ไมใช่แค่ที่ทำงาน กระทั่งวันหยุดวันหนึ่ง ที่ร้านอาหารในห้าง มีคนมากินอาหารกันเต็มร้าน มากันเป็นครอบครัว เป็นกลุ่มเพื่อน เป็นคู่แฟน แต่เรานั่งกินคนเดียวที่โต๊ะยาวสำหรับ 4 คน ไฟสลัวๆบนโต๊ะส่องลงมาสะกิดให้เราเห็นความเหงาและพลันฉุกคิดว่า เออ เหมือนในละครเลยว่ะ อะไรมันจะเหงาได้อีก
เลิกงานก็กลับห้อง กินข้าวคนเดียวในห้อง บางวันมีธุระ ไปห้างก็นั่งซู้ดฮาจิบังคนเดียว ท่ามกลางคนมาเป็นคู่แน่นร้าน

ไม่มีอะไรมาก มาบ่นและอยากจะถามว่ามีใครเป็นแบบเอ้และแบบผมบ้าง ที่รู้สึกตัวเองอยู่ตัวคนเดียวตลอดเวลา ทำงานไปก็ไม่มีความสุข ไม่มีเพื่อน รู้สึกปรับตัวเข้ากับสังคมที่ทำงานไม่ได้หรือถ้าคิดเข้าข้างตัวเองก็ สังคมที่อยู่ไม่ใช่ที่ของเราจึงทำให้ไม่เป็นตัวของตัวเอง ไม่มีแฟน ไม่มีคนช่วยคิด อยู่เหงาๆตัวคนเดียวแบบนี้

บางทีเวลาเหนื่อยๆ เจอเรื่องเครียดๆมันก็ท้อแท้เหมือนกัน
.
.
.
แต่เอาเหอะ ข้อดีของความเหงาคือมันทำให้เรารู้ว่า เราอยู่ตัวคนเดียวได้

ป.ล. ขออนุญาตแท็กห้องสีลมเพราะอยากระบายปัญหาในที่ทำงานและอยากรู้ว่ามีใครเป็นเหมือนกันบ้าง