สวีสดี เรามีเรื่องอึดอัดใจอยากจะบายและก็เล่าให้ฟัง เรื่องมันมีอยู่ว่า....
มีผู้ชายคนนึง (ชื่อสมมติ หนึ่ง ) เข้ามาทำให้ชีวิตเรามีความสุขในช่วงเวาลาหนึ่ง ซึ่งในเวลานั้นเราก็แอบชอบรุ่นพี่คนนึง (ชื่อสมมติ อ้น )
หนึ่งเป็นเพื่อนสมัยเรียนประถม เราก็สนิทกันตามผองเพื่อนแบบปกติ ช่วงประถมปลายเราจะเป็นผู้หญิงห้าวๆ เพื่อนผู้ชายจะเรียกว่าทอมซะส่วนใหญ่ แต่เรื่องสำคัญมันไม่ได้อยู่ที่ตรงนี้ แต่ตอนนี้เราทั้งสองเรียนมัธยมแล้ว เรียนคนละโรงเรียนกัน ไม่ได้เจอกันเลย บ้านก็อยู่ไกลกัน เราจะเรียนในเมืองหนึ่งจะเรียนคนละอำเภอกับเรา ซึ่งวันนึง หนึ่งจะเข้ามาดูหนังที่ในเมือง ซึ่งเขาก็ชวนเราไปด้วย เพราะคงเห็นว่าเราเรียนอยู่ในเมืองด้วยแหละ เขาก็มากับเพื่ออีกประมาณ 7 คน ซึ่งก้เป็นเราสมัยประถม 3 คน รวมหนึ่งก็เป็น 4 คน ที่เรารู้จัก ที่เหลือ ก็เพื่อนใหม่เขาตอนเรียมัธยม ตอนนั้นก็ไม่คิดอะไรก้บหนึ่ง ก็คิดแบบเพื่อนธรรมดาคนนึงแต่ตอนนี้สิเราไม่ได้คิดแบบนั้นแล้ว ก่อนหน้านี้ประมาณเกือบอาทิตย์ เขาก็มาชวนเราดูหนัง แต่ให้เราชวนเพื่อนเราไปด้วย แต่ตอนที่เขาทักเฟสมาชวนเรา เขาก็ขอเฟสเพื่อนเราที่ยังโสดอยู่ไป ตอนนั้นเราก่ให้ไปโดยไม่คิดอะไร ก็สนุกๆ เฉยๆ แต่พอเราให้ไป เขาก็ไปทัก ไปคุยกัน แต่เพื่อนของเราก็ไม่ค่อยเล่นด้วยเท่าไหร่หรอก เพราะก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่ตอนนั้นเราไม่รู่ว่าเพื่อนเรามีแฟนเพราะเขาคบกันแบบแอบๆ เขาก้บอกให้เราไปชวนเพื่อนคนนั้นไปดูหนังด้วย เราก็ไป เพื่อนก็ตกลงที่จะไป แต่วันที่นัดกัน เพื่อนเราไม่ได้ไป เพราะเขาลืมว่าเขามีนัดกับเรา หนึ่งก็มาบ่นๆกับเรานิดหน่อยที่เพื่อนเราไม่มา เพราะหนึ่งอยากเจอ วันที่ไปดูหนังเราไปถึงก่อนก็ไปนั่งรอไม่นานเขาก็มาพร้อมกับเพื่อนอีก3 คน ซึ่งหนึ่งในนั้นก็เป๋นเพื่อนสมัยประถมของเราด้วยก็ทักทายกันปกติ ตอนกลับบ้านปกติเราจะไปรอรถตู้ที่คิวรถ แต่เขาบอกเราว่ากลับกับเขาไม่ต้องไปรอรถตู้ แต่ถ้าวันนั้นเราไม่ได้กลับกับหนึ่งเราก็ต้องรอเช้าวันรุ่งขึ้นเพราะที่คิวรถหมดตอน 5 โมงเย็น เราดูหนังเสร็จันตอนประมาณ 5 โมงกว่าๆ เราก็เลยได้ติดรถกลับด้วย ระหว่าทางเราก็เงียบตลอด ให้หนุ่มๆเขาคุยกันไป เราก็เอาแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ กับสลับมามองวิวข้างทางบ้างเป็นระยะๆ ก่อนหน้าที่เราจะม าดูหนังกันเราก็คุยเหมือนคนจะจีบกัน เราก็เลยคิดเลยเถิดไปไกลกว่าเพื่อน มโนไปไกล เขาเป็นคนที่ทำให้เราลืมเรื่องพี่อ้นได้ ทั้งๆที่เราเครียดกับเรื่องพี่เขามาหลายวัน เรามีความสุขมากในช่วงก่อนที่จะมาเจอกันที่เมเจอร์ แต่พอหลังจากวันนั้น ทัไปเขาก็ตอบแบบห้วนๆ ตอบแบบส่งๆ ตอบสั้นๆ เราก็เริ่มคิดมาก จนกระทั่งมาวันนี้ไม่ค่อยได้คุยกันแล้วเพราะเราทักไปเขาก้ไม่อ่าน กว่าจะอ่านก็ปาไปครึ่งวัน เราเริ่มเหนื่อยที่จะรอ ก็เลยไม่ค่อยทักไป ที่เขาไม่ค่อยตอบก็คงเป็นเพราะว่าไปจีบสาวๆอยู่ ตอนนี้เราทุกข์กับเรื่องนี้มาก คิดถึงทีไรนำ้ตาก็ไหล แต่เราก็เริ่มทำใจแล้วแหละ เพราะยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันมาก่อนอยู่ๆจะให้มาเป็นแฟนกันมันคงยาก เราคิดว่าเราจะกลับไปคิดแบบเพื่อนเหมือนเดิม เพราะถ้าเรายังคิดแบบนั้นต่อไปคงจะเจ็บกว่านี้ เราคืดเวมอนะว่า ทำไมเธอมาทำให้เราร้กแล้วเธอจะทิ้งเราไปง่ายๆอย่างนี้เหรอ ง่ายเนอะคิดจะมาก็มาคิดจะไปก้ไป รู้ไหม๊ว่ามันเจ็บขนาดไหน
ใครมีอะไรจะแนะนำ หรือบอกกล่าว ยินดีค่ะ อาจจะพิมพ์ถูกบ้างผิดบ้าง เพราะใช้มือถือก็อย่าว่ากันนะคะ
ปล.1 เล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง อ่านแล้วอาจจะสับสนเล็กน้อย ก็อย่าว่ากันนะคะ วกวนไปบ้าง นอกเรื่องไปบ้าง แต่ที่พิมพ์ไปทั้งหมด คือเรื่องจริงค่ะ
ปล.2 คำว่า ค่ะ คะ ไม่แน่ใจว่าจะถูกหรือเปล่า ถ้าถูกผิดยังไงช่วยบอกด้วยนะคะ
ทำไมต้องทำกับเราแบบนี้ !!!!
มีผู้ชายคนนึง (ชื่อสมมติ หนึ่ง ) เข้ามาทำให้ชีวิตเรามีความสุขในช่วงเวาลาหนึ่ง ซึ่งในเวลานั้นเราก็แอบชอบรุ่นพี่คนนึง (ชื่อสมมติ อ้น )
หนึ่งเป็นเพื่อนสมัยเรียนประถม เราก็สนิทกันตามผองเพื่อนแบบปกติ ช่วงประถมปลายเราจะเป็นผู้หญิงห้าวๆ เพื่อนผู้ชายจะเรียกว่าทอมซะส่วนใหญ่ แต่เรื่องสำคัญมันไม่ได้อยู่ที่ตรงนี้ แต่ตอนนี้เราทั้งสองเรียนมัธยมแล้ว เรียนคนละโรงเรียนกัน ไม่ได้เจอกันเลย บ้านก็อยู่ไกลกัน เราจะเรียนในเมืองหนึ่งจะเรียนคนละอำเภอกับเรา ซึ่งวันนึง หนึ่งจะเข้ามาดูหนังที่ในเมือง ซึ่งเขาก็ชวนเราไปด้วย เพราะคงเห็นว่าเราเรียนอยู่ในเมืองด้วยแหละ เขาก็มากับเพื่ออีกประมาณ 7 คน ซึ่งก้เป็นเราสมัยประถม 3 คน รวมหนึ่งก็เป็น 4 คน ที่เรารู้จัก ที่เหลือ ก็เพื่อนใหม่เขาตอนเรียมัธยม ตอนนั้นก็ไม่คิดอะไรก้บหนึ่ง ก็คิดแบบเพื่อนธรรมดาคนนึงแต่ตอนนี้สิเราไม่ได้คิดแบบนั้นแล้ว ก่อนหน้านี้ประมาณเกือบอาทิตย์ เขาก็มาชวนเราดูหนัง แต่ให้เราชวนเพื่อนเราไปด้วย แต่ตอนที่เขาทักเฟสมาชวนเรา เขาก็ขอเฟสเพื่อนเราที่ยังโสดอยู่ไป ตอนนั้นเราก่ให้ไปโดยไม่คิดอะไร ก็สนุกๆ เฉยๆ แต่พอเราให้ไป เขาก็ไปทัก ไปคุยกัน แต่เพื่อนของเราก็ไม่ค่อยเล่นด้วยเท่าไหร่หรอก เพราะก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่ตอนนั้นเราไม่รู่ว่าเพื่อนเรามีแฟนเพราะเขาคบกันแบบแอบๆ เขาก้บอกให้เราไปชวนเพื่อนคนนั้นไปดูหนังด้วย เราก็ไป เพื่อนก็ตกลงที่จะไป แต่วันที่นัดกัน เพื่อนเราไม่ได้ไป เพราะเขาลืมว่าเขามีนัดกับเรา หนึ่งก็มาบ่นๆกับเรานิดหน่อยที่เพื่อนเราไม่มา เพราะหนึ่งอยากเจอ วันที่ไปดูหนังเราไปถึงก่อนก็ไปนั่งรอไม่นานเขาก็มาพร้อมกับเพื่อนอีก3 คน ซึ่งหนึ่งในนั้นก็เป๋นเพื่อนสมัยประถมของเราด้วยก็ทักทายกันปกติ ตอนกลับบ้านปกติเราจะไปรอรถตู้ที่คิวรถ แต่เขาบอกเราว่ากลับกับเขาไม่ต้องไปรอรถตู้ แต่ถ้าวันนั้นเราไม่ได้กลับกับหนึ่งเราก็ต้องรอเช้าวันรุ่งขึ้นเพราะที่คิวรถหมดตอน 5 โมงเย็น เราดูหนังเสร็จันตอนประมาณ 5 โมงกว่าๆ เราก็เลยได้ติดรถกลับด้วย ระหว่าทางเราก็เงียบตลอด ให้หนุ่มๆเขาคุยกันไป เราก็เอาแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ กับสลับมามองวิวข้างทางบ้างเป็นระยะๆ ก่อนหน้าที่เราจะม าดูหนังกันเราก็คุยเหมือนคนจะจีบกัน เราก็เลยคิดเลยเถิดไปไกลกว่าเพื่อน มโนไปไกล เขาเป็นคนที่ทำให้เราลืมเรื่องพี่อ้นได้ ทั้งๆที่เราเครียดกับเรื่องพี่เขามาหลายวัน เรามีความสุขมากในช่วงก่อนที่จะมาเจอกันที่เมเจอร์ แต่พอหลังจากวันนั้น ทัไปเขาก็ตอบแบบห้วนๆ ตอบแบบส่งๆ ตอบสั้นๆ เราก็เริ่มคิดมาก จนกระทั่งมาวันนี้ไม่ค่อยได้คุยกันแล้วเพราะเราทักไปเขาก้ไม่อ่าน กว่าจะอ่านก็ปาไปครึ่งวัน เราเริ่มเหนื่อยที่จะรอ ก็เลยไม่ค่อยทักไป ที่เขาไม่ค่อยตอบก็คงเป็นเพราะว่าไปจีบสาวๆอยู่ ตอนนี้เราทุกข์กับเรื่องนี้มาก คิดถึงทีไรนำ้ตาก็ไหล แต่เราก็เริ่มทำใจแล้วแหละ เพราะยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันมาก่อนอยู่ๆจะให้มาเป็นแฟนกันมันคงยาก เราคิดว่าเราจะกลับไปคิดแบบเพื่อนเหมือนเดิม เพราะถ้าเรายังคิดแบบนั้นต่อไปคงจะเจ็บกว่านี้ เราคืดเวมอนะว่า ทำไมเธอมาทำให้เราร้กแล้วเธอจะทิ้งเราไปง่ายๆอย่างนี้เหรอ ง่ายเนอะคิดจะมาก็มาคิดจะไปก้ไป รู้ไหม๊ว่ามันเจ็บขนาดไหน
ใครมีอะไรจะแนะนำ หรือบอกกล่าว ยินดีค่ะ อาจจะพิมพ์ถูกบ้างผิดบ้าง เพราะใช้มือถือก็อย่าว่ากันนะคะ
ปล.1 เล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง อ่านแล้วอาจจะสับสนเล็กน้อย ก็อย่าว่ากันนะคะ วกวนไปบ้าง นอกเรื่องไปบ้าง แต่ที่พิมพ์ไปทั้งหมด คือเรื่องจริงค่ะ
ปล.2 คำว่า ค่ะ คะ ไม่แน่ใจว่าจะถูกหรือเปล่า ถ้าถูกผิดยังไงช่วยบอกด้วยนะคะ