หลายคนคงมีความประทับใจมากมายกับภูกระดึง หนึ่งในนั้นคือการเดินเท้าขึ้นภูกระดึง ถือว่าเป็นความท้าทาย ความเหนื่อย แต่ก็ประทับใจ เรามาแชร์ความประทับใจนั้นกันครับ



ผมขึ้นภูกระดึงมาแล้ว 3 ครั้ง และเมื่อ 20 ปีที่แล้ว ผมเคยขึ้นภูเป็นครั้งแรก ก็มีความประทับใจมากๆ หลายๆ อย่างเลยครับ

ซำแฮก: ... เนื่องจากเพื่อนๆ คุยกันว่า มันเหนื่อยมากเลยนะ พอถึงเนี่ย นั่งหอบแฮกๆ กันเลย แต่ผมห้าวครับ ไม่เชื่อ ผมก็จ้ำเลยครับ เดินลุยเลย ผลก็คือไม่ถึงครับ แค่ครึ่งซำแฮกก็นั่งแฮกหมดแรงแม้แต่จะพูดอยู่ตรงนั้น นั่งอ้วกอีกต่างหาก 555 ไม่น่าห้าวเลยเรา

หลังแป: ... เดินขึ้นเขากันมาเกือบสุดทางแล้ว สุดท้ายคือหลังแป แต่ว่าก่อนหน้านั้นทางจะชันมาก และช่วงที่เป็นหินเยอะๆ ผมและเพื่อนๆ เดินไปกัน แล้วคนนึงก็ตะโกนว่า "โอ๊ยยย มาช่วยหน่อยยยย เป็นตะคริวววว" คนที่อยู่ใกล้ๆ กันก็บอกว่า "ไปไม่ได้ ขาแข็ง ขยับไม่ได้" ... ส่วนผมน่ะเหรอครับ จะพูดยังพูดไม่ได้เลย อย่านึกเรื่องเดินไปช่วยเพื่อนเลยครับ 55555 สรุปว่านั่งพักตรงนั้นก็นานเหมือนกัน กว่าจะเดินต่อไหว

อีกอันนึงแต่เป็นตอนขาลงครับ คือผมเนี่ยไปอยู่บนภูราวๆ 1 สัปดาห์ แล้วเดินลุยทั่วไปหมด เดินทุกวัน วันละเยอะๆ รองเท้าคอนเวิร์สนี่พังยังเลยครับ กลายเป็น คอนเวิร์สแอร์ไปเลย 5555 ทั้งพังทั้งขาดทั้งเยิน ทั้งเละ

แต่พอลงมาถึงข้างล่าง มีคนมาขอซื้อรองเท้าต่อครับ บอกว่ารองเท้าขาดได้เท่มาก .. หืออออ!!! ก็งงนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ขายนะครับ เก็บความประทับใจไว้กับรองเท้าขาดๆ นั้นครับ (เดือนต่อมา แม่เอาไปทิ้ง นึกว่าขยะ 5555)

แต่ถ้าจะให้ประทับใจสุดๆ ต้องคนนี้ครับ



ผมเห็นเค้าตั้งแต่กรุงเทพ นั่งรถทัวร์ข้างๆ กัน เค้าไปคนเดียว เดินขึ้นคนเดียว มีความพยายามสูงมาก ประทับใจมากครับ คนพิการอย่างพี่เค้ายังมีความพยายามขนาดนี้ เยี่ยมมากครับ



เพื่อนๆ ล่ะครับ มีความประทับใจอะไรกับการเดินเท้าขึ้นภูกระดึงบ้างครับ จริงๆ เพิ่มเป็นการเดินบนภูด้วยก็ได้นะครับ (ผมมีเพียบเลย ไว้เดี๋ยวจะมาเล่าต่อครับ อิอิ)