วันนี้อ่านเจอบทความนี้ของคุณหมอเสาวภาเรื่องการดูแลลูกที่ถูกเพื่อนแกล้งหรือแกล้งเพื่อน

https://www.facebook.com/237160756408180/photos/a.237161899741399.1073741827.237160756408180/338936939563894/?type=3&theater


จากประสบการณ์ผมเลยนะครับ ผมว่านอกจากพ่อแม่แล้วครูก็มีส่วนสำคัญครับ

สมัยเด็กๆ จำได้ว่าครูเคยสอนว่าเมื่อถูกเพื่อนรังแก อย่าจัดการเรื่องกันเอง ให้มาบอกครู

พอผมโดนเพื่อนแกล้ง แล้วไปบอกครู ครูกลับบอกว่า "ตัวใหญ่ซะเปล่า อยู่ยังไงให้โดนเพื่อนแกล้ง" แล้วก็ไม่ช่วยอะไร แล้วเพื่อนคนอื่นก็มาหาว่าผมขี้ฟ้อง

ต่อมาพอผมสู้กลับ ครูก็เรียกทั้งคู่มาทำโทษ แล้วบอกว่า "ทะเลาะกันถือว่าผิดทั้งคู่ ต้องถูกทำโทษทั้งคู่"

พอมีเรื่องกับเพื่อนหลายๆครั้งเข้า ทั้งๆที่เราไม่เคยเป็นฝ่ายเริ่มเลย ครูก็หมายหัวผมว่า "มีเรื่องกับเพื่อนเป็นประจำ"

สุดท้ายแล้วผมจึงเลยได้ข้อสรุปว่า เพื่อนที่มาแกล้งน่ะไม่แย่เท่าไหร่หรอก เพราะเราก็ต่อยกลับได้ ตัวร้ายคือครูต่างหาก ที่ดีแต่อ้างบรรทัดฐานในความประพฤติที่เปลี่ยนไปเรื่อยตามอำเภอใจโดยไม่รับผิดชอบอะไรในสิ่งที่ตัวเองเคยพูดไว้เลย (ซึ่งก็เข้าใจได้ว่า ในบางกรณีมันเป็นเพราะครูต่างคนกันมีบรรทัดฐานต่างกัน แต่ในบางกรณี ครูคนเดียวกันก็กลืนน้ำลายตัวเอง)

ปมในใจจากปัญหานี้: ผมกลายเป็นคนที่เฝ้าระวังการใช้อำนาจในทางที่ผิดของ authority มาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นผู้บริหารหรือรัฐบาล และเมื่อผมได้เป็น authority เองก็จะระมัดระวังในเรื่องการการให้ความเป็นธรรมกับผู้ใต้บังคับบัญชามากๆ

ใครเคยมีประสบการณ์คล้ายๆกันบ้างครับ และหากว่าคุณเป็นพ่อแม่ของเด็กที่ได้รับผลกระทบอย่างนี้จากครู คุณจะให้คำแนะนำลูกอย่างไรหรือจะช่วยเขาอย่างไร แล้วหากคุณเป็นครู คุณจะจัดการเรื่องแบบนี้อย่างไร