เริ่มเรื่องนะคะ คือบ้านหลังเก่าที่เราอยู่เนี่ยจำความได้ว่าอยู่มาตั้งแต่เกิด มี ยาย ก๋ง แม่เรา(ลูกสาวแท้ๆ) พ่อเรา(สามีแม่) เรา น้องเรา และ น้าชาย(ลูกคนเล็กของยาย) แม่เรารับภาระเลี้ยงดูยาย เพราะน้าขี้เมา งานการไม่ค่อยทำ และที่สำคัญติด ย.
    เวลาผ่านไป ยายก็ได้เงินจากทวด(แม่ของยาย)ซึ่งรวยพอสมควร ให้เงินมาสร้างบ้านใหม่ เพราะบ้านหลังเก่าทรุดโทรม ก็สร้างบ้านใหม่ ก็อยู่กันเท่าเดิม มีช่วงนึงน้าชายโดนไปบำบัดเรื่อง ย.พอกลับมาก็คงจะเลิก สักพักก็มีเมีย และสักพักก๋งก็ตาย
     น้าชายกับแฟนเค้าก็ช่วยกันทำมาหากิน จนมีลูก แต่ทุกอย่างในบ้าน แม่กับน้าจะออกกันคนละครึ่งหมด ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าน้ำมัน ค่าเตาแก๊ส(แม่เราไม่เคยทำกับข้าวจะซื้อกับข้าวถุงกินตลอด) เราคิดว่าตรงนี้เอาเปรียบมากๆ เพราะน้าเราทำกับข้าวทุกวันซึ่งต่างกับแม่เราที่นานๆทีจะทำ
    สักพักพอเค้าเริ่มมีเงิน เค้าก็เริ่มซื้อรถ เริ่มเหน็บๆแม่เรา ทำตัวใหญ่ ทั้งๆที่แต่ก่อนตอนเค้าติดเหล้า ไม่ทำงาน เค้ายังต้องอาศัยเงินจากแม่เรา ผ่านไป 2-3 ปีเค้าก็ซื้อบ้าน คราวนี้ยิ่งโอ้อวดไปกันใหญ่ ชอบพูดกัยแม่เราว่า ไม่ให้ยายอยู่นี่ ถ้าอยู่นี่ก็ไม่มีคนเลี้ยงเราว่าไม่สมควรพูดอย่างแรง หลังจากเค้าเริ่มมีเงิน เค้าชอบพูดประมานว่าทุกอย่างในบ้านนี้เค้าเป็นคนสร้าง เค้าเป็นเจ้าจองบ้าน
    เค้ากำลังจะย้ายออกจากบ้าน(ของยาย)เร็วๆนี้ และในวันนี้เราได้ยินเค้าพูดกับลูกเค้าว่า ถึงย่าจะไม่อยู่บ้านนี้ บ้านนี้ก็เป็นของพ่อ ถ้าใครอยู่ไม่ดีมาคุยกันหน่อย
******เราฟังแล้วเราอึดอัดใจมาก เราเกลียดน้ามาก เค้าชอบด่าชอบตีเรากับน้องตั้งแต่เด็ก เหมือนเห็นเรากับน้องร้องไห้แล้วมีความสุข เราไม่เคยไหว้เค้าเลย จนตอนนี้เรายิ่งเกลียดเข้าไปใหญ่ เราอยากพูดตอกหน้ากลับไปมาก ว่าบ้านนี้บ้านยาย ลูกๆอยู่ได้ ไม่ใช่บ้านของเค้าที่เค้ามีสิทธิ์จะให้ใครอยู่หรือไม่อยู่ก็ได้
     เราคิดว่า เราเรียนจบอีก 2 ปี เราจะพาครอบครัวเราย้ายไปอยู่ที่อื่น จะได้ไม่ต้องมาอึดอัดใจแบบนี้