เหลืออีกสิบตอนเองง่า ถ้าจบไปได้มีคิดถึงแน่นอน อยากให้เพิ่มตอนอีกซักยี่สิบตอน อิอิ
อยากเห็นตอนบังวอนครองราชย์เยอะๆ

มาดูว่าสองตอนนี้มีอะไรให้พูดถึงบ้าง

- มูฮยุลยังไม่กล้าฆ่าผู้หญิงเลย แต่ดูมูฮยุลก็เริ่มรู้ตัวแล้วนะ ว่าตัวเองแข็งแกร่งที่สุดตอนที่มีคนให้ต้องปกป้อง
สังหรณ์ว่าฮีจะได้ฆ่าชอกซากวังเพื่อปกป้องบังวอนอะไรแบบนี้

- ฉากที่แซวกันเรื่องมูฮยุลในเครื่องแบบนี่ตลกและฟีลกู้ดดีจัง หลังๆนี่มีเรื่องการเมืองหนักๆตลอด ไม่ค่อยได้ฮาเลย
เพิ่งเห็นบังวอนหัวเราะเยอะๆแบบนี้เป็นครั้งแรก

- พี่ยองกยูได้ดูแลกรม Culture and Education (ตามซับอิ้ง) 5555+

- มินดากยองบทเริ่มเยอะแล้ว (เย่!) มีเสนอให้บังวอนรับบุนอีเป็นสนมด้วยนะ ชอบตรงที่บอกบังวอนว่า
ข้าจะหาสนมให้ท่านเป็น 100 คนก็ยอม! บังวอนเลยมีเมียซะเยอะเลย 555+




-ฉากในถ้ำนี่บีบหัวใจดีเหลือเกิน บุนอีต้องสู้เพื่อคนของตัวเองหลังจากที่เห็นเด็กที่บริสุทธิ์มาตายต่อหน้าต่อตา
คนของบุนอีมีส่วนร่วมในการขึ้นครองบัลลังก์ของอีซองกเยเป็นอย่างมาก แต่สุดท้ายกลับยังไม่มีอะไรตอบแทน
แต่มีคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยมาตายซะนี่ บุนอีเลยจัดการแบล็คเมล์ซัมบงกับบังวอนซะเลย สะใจเบาๆ เดี๋ยวก็ดันบุนอี
ขึ้นเป็นราชินีครองบัลลังก์ซะเลย สุดท้ายคนที่ทำเพื่อชาวบ้านของตัวเองโดยไม่ต้องอ้างอิงตามอุดมการณ์ และไม่มี
ข้อผูกมัดทางการเมืองก็มีบุนอีนี่แหละ ในเมื่อขอร้องดีๆไม่ได้ก็ต่อรองซะเลย

   เหมือนนี่เป็นครั้งแรกเลยรึเปล่าที่บังวอนกับซัมบงได้มาเปิดอกคุยกันแบบตรงๆถึงอุดมการณ์ของตัวเอง
และมีทีท่าว่าจะไม่สามารถลงรอยกันได้เลย แต่ละคนก็ของแรง บังวอนก็ต้องการบัลลังก์เพื่อพิสูจน์ว่าตัวเอง
จะเป็นราชาที่มีความสามารถรอบด้าน ซัมบงก็ต้องการประเทศที่เหล่าเสนาบดีคุมอำนาจ เป็นประเทศที่ไม่ต้อง
ขึ้นอยู่กับความสามารถของพระราชาแต่ละคนที่ผันแปรได้ตามกฎของการสืบทอดทางสายเลือด สุดท้ายก็หา
จุดร่วมที่จะยืนด้วยกันไม่ได้ ชอบตรงที่บังวอนบอกว่า "โล่งใจไปที นึกว่าท่านอาจารย์จะเกลี้ยกล่อมข้าเหมือนที่
ท่านทำกับโพอึนซะอีก"

    สุดท้ายบุนอีกับชาวบ้านก็จะได้ไปตั้งถิ่นฐานและมีการมีงานทำในหมู่บ้านบันชอน (หมู่บ้านที่อยู่ใกล้กับซองกยุงกวาน
ที่เรียนของเหล่าบัณฑิต เป็นที่ขายอาหาร ตำราเรียน ชุดสำหรับบัณฑิต)



- จดหมายที่บุนอีอ้างว่าใส่บันทึกสิ่งที่บังวอนได้ทำไม่ใช่ของจริง โล่งอกไปที สุดท้ายบุนอีก็ทรยศบังวอนไม่ลง
ยังเป็นคนที่บังวอนเชื่อใจได้เสมอ บังวอนรู้อยู่แต่แรกแล้วว่าไม่ใช่ของจริง "เจ้าโกหกข้าไม่ได้หรอก เหมือนกับที่
ข้าหลอกเจ้าไม่ได้" "ข้าใช้ชีวิตมีหัวใจแบบสัตว์ร้ายตลอดมา อย่างน้อยข้าก็นึกขึ้นมาได้ว่าข้าก็เป็นมนุษย์มีจิตใจ
เหมือนกัน แม้จะเพียงครู่เดียวก็ตาม" ซึ้งน้ำตาไหลเลย

-ช่วงหลังๆนี่ซัมบงกลายเป็นตัวร้ายไปเลย 555+ ดูกระแสตามเฟซบุ๊คนี่ทุกคนอยากให้บังวอนรีบเจี๋ยนซัมบงไปซะ
(บวกยอนฮีเข้าไปอีกคน) ถ้าตามท้องเรื่องคือซัมบงเปลี่ยนไปเพราะการตายของโพอึน จึงได้ร่วมมือกับอีซองกเย
แต่งตั้งองค์ชายคนที่ 8 ขึ้นมาซะ คนที่มือสะอาดแต่ก็อ่อนแอและเด็กสุดในบรรดาพี่น้องทั้งหมด ซัมบงก็ได้กุมอำนาจ
แทบทั้งหมด ตำแหน่งเยอะมากกก ได้คุมกองทัพ ดูแลเรื่องชายแดนอีกต่างหาก จะเป็นช่วงที่ซัมบงหลงระเริงในอำนาจ
รึเปล่านะ แต่ซัมบงก็บอกนะว่าช่วงเวลาก่อตั้งประเทศใหม่ต้องคุมอำนาจไว้ก่อน ให้ประเทศมั่นคงก่อน (แต่พวกเผด็จการ
ก็พูดอย่างงี้กันทั้งนั้น) อย่างที่อีชินจ็อกบอก ระบบ Check and Balance ไปไหนแล้ว เหตุใดจึงกุมอำนาจคนเดียว
ไอ้แต่งตั้งยองกยูให้รับตำแหน่งแปลกๆนี่ก็ฮาดีนะ มีคำกล่าวที่ว่า Absolute power corrupts absolutely ไม่ว่าจะ
มีอุดมการณ์และความหวังดีต่อประเทศขนาดไหน แต่จะแน่ใจได้ยังไงว่าความคิดตัวเองจะดีที่สุด เมื่อไม่อนุญาติให้
คนอื่นคิดต่าง การแต่งตั้งยองกยูให้รับตำแหน่งที่ไม่ถนัดเพื่อลดอำนาจบังวอนนี่มันกลิ่นตุๆ เหมือนจะเป็นจุดเริ่มของ
corruption ยังไงก็ไม่รู้ แต่อาจจะไม่มีใครรู้ว่าสิ่งที่ซัมบงจะทำในอนาคตระยะยาวจะเป็นอย่างไร [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ก็โดนบังวอน
ฆ่าซะก่อน

   แอบรู้สึกว่าการออกแบบตัวละครซัมบงทำให้คนชอบได้ยากจริงๆ เพราะมีลักษณะที่คนทั่วไปไม่ชอบอยู่ 1. หมกเม็ด
ไม่บอกแผนการทั้งหมดกับทุกคน 2. เหมือนหลอกใช้ตระกูลอีอยู่ (ความจริงเป็นยังไงไม่ชัดเจนนักตามปวศ.)
3. บอกว่าจะมีการตรวจสอบอำนาจแต่ก็ครองอำนาจไว้คนเดียว

      ตอนแรกที่ซัมบงออกมานี่เลิศมาก พลังการจูงใจคนยิ่งใหญ่จริงๆ แต่พออยู่ๆไปกลายเป็นกำกวม หมกเม็ดซะงั้น
ถ้าออกมาเป็นคนเจ้าเล่ห์ตั้งแต่แรก อาจจะดีก็ได้นะ แต่ก็นั่นแหละ การออกแบบให้ตัวละครมีลักษณะกำกวมก็น่าสนใจ
มากเหมือนกัน ให้คนไปคิดวิเคราะห์ได้ต่างๆนาๆ ถ้ามันชัดเจนก็ไม่สนุกสิเนาะ ยังหวังว่าคิมมยองมินจะได้โชว์ของ
ในตอนที่เหลือก่อนตายนะ



       ข้อมูล ตลอดเวลาที่ซัมบงรับตำแหน่งมหาเสนาบดีนี่ทำประโยชน์ต่างๆมากมายนะ ทั้งร่างรัฐธรรมนูญ
เขียนหนังสือบันทึกประวัติศาสตร์ พัฒนาการป้องกันประเทศจากข้าศึก การทูต วางแพลนกองทัพที่ใช้ในการรบ

-- สาเหตุที่ซัมบงกับอีซองกเยตัดชื่อเหล่าองค์ชายทิ้งในรายชื่อของคนที่มีส่วนร่วมในการตั้งอาณาจักรใหม่ ก็เพราะต้องการ
เปลี่ยนใจประชาชนที่ยังโกรธแค้นกับการฆ่าโพอึนอยู่ ซัมบงรู้ดีว่าแผนการเปลี่ยนอาณาจักรโดยไม่มีการนองเลือดล้มไม่เป็นท่า
จึงต้องแก้เท่าที่จะแก้ได้ และชื่อเสียงของบังวอนในความคิดชาวบ้านก็แย่มาก จึงต้องตัดชื่อทิ้งเพื่อเหตุผลทางการเมือง

แต่ก็อย่างที่เห็นการที่ซัมบงรักษาระยะห่างกับบังวอนก็ทำให้คนหันมาเข้าข้างบังวอนเยอะขึ้น เพราะคิดว่าบังวอนได้รับการปฏิบัติที่ไม่
เป็นธรรมทั้งๆที่ช่วยชีวิตทั้งครอบครัวไว้แท้ๆ