เพราะ โดด เดี่ยว เดียว ดาย ใน ชีวิต
ที่ ลิ ขิต ขีด เส้น ทาง รัก ห่าง เหิน
คน หนึ่ง เคย ผูก พัน วัน ร่วม เดิน
กลับ หมาง เมิน ทิ้ง ห่าง มา ร้าง ไกล

ใจ สิ้น หวัง ล้า แรง แฝง เหนื่อย อ่อน
เจ็บ ราน รอน ตอก ย้ำ ซ้ำ หวั่น ไหว
ร่ำ ไห้ หม่น ทน ระ กำ คำ หมด ใจ
สะ อื้น ไห้ ใน ทรวง หน่วง รัก คืน

ดุจ ดั่ง คว้าง กลาง ทะ เล หัน  เห จาก
เหมือน ดั่ง ซาก ไร้ วิญญ์ จินต์ ยาก ฝืน
มืด มน นัก เมื่อ รัก หาย กลาย กลับ กลืน
ยาก จะ ขืน ใจ ฟื้น คืน ขื่น เดียว ดาย

อยาก ถาม หา ความ รัก จ๋า ว่า อยู่ ไหน
รู้ ไหม ใคร คน หนึ่ง รำ พึง หมาย
ขอ คืน หวล ทวน กลับ ปรับ สาย ใย
ร้อย ดวง ใจ คืน ครวญ  ทวน สัม พันธ์...

        
   " เพ็ญพิชญา "