พ่อแม่ชอบตั้งกฎคำสั่งลูกขัดไม่ได้ จขคอายุ20-22 เเล้วนะ แต่ไม่มีอิสระ หรือความเป็นส่วนตัวเลย ทำไรพ่อแม่ต้องรู้ มีคนคุยมีเพื่อน (จขค.ก็ไม่ได้ปิดบังอะไรเลย) ก็ไม่พอใจ ดุด่า บอกเพื่อนไม่จำเป็นต้องมี...  อึ้งไปสิคะ.....
           ชีวิตมีเเค่รร. บ้าน โตขึ้น ก็มหาลัย หอ... เเค่นั้นอยู่ไกลก็โทรหากลับหอยัง ขอไปเที่ยวกับเพื่อนทั้งชีวิตไม่เคยเลยที่จะได้ไปไหนกับแก๊งเพื่อน ก็ไม่ได้บอกเพื่อนอย่างโน้นเพื่อนไม่ดีงี้ทั้งๆที่เป็นกลุ่มพาเรียนไม่ใช่พาเที่ยวที่จะไปแค่ไปเดินตลาดกัน ไปไหว้พระกัน

         เรียนจบคิดว่าตัวเองโตพอที่พ่อแม่จะปล่อยบ้าง ไม่เลย.. ขอเที่ยวแบบกันเองกับเพื่อนฉลองเรียนจบเพื่อเป็นความทรงจำ พ่อแม่ไม่ให้อีก
คุยเพื่อน ที่ต่างที่ต่างบ้านต่างมหาลัย พ่อแม่บอกมีไว้ทำไมคุยทำไม  -_- ยิ่งถ้าเพื่อนผช.ที่คุยเรื่องทั้วไปในกลุ่มเดียวกัน ยิ่งด่าจะมีทำไมเพื่อนผช.คือ อยู่กลุ่มเดียวกันอ่ะ มีทั้งชายหญิงปนกัน

         มือถือห้ามเล่นในห้องเล่นข้างล่าง ซ้ำเอาไปซ่อนอีก คือกะจะไม่ให้หนูมีเพื่อนเลยใช่ไหมอยู่แต่บ้านขับรถออกไปเองไม่ได้ เพราะพ่อแม่ห้ามไม่ให้บอกกลัวขับไปแล้วรถชน คือหนูขับเป็นนนนนนนน ไปไหนต้องมีพ่อไม่ก็เเม่ไปด้วยตลอด เเต่ก็ขึ้นอยู่กับพวกท่านด้วยว่าจะไปไหม-_-เอิ่ม
          
         อึดอัดจนแอบร้องไห้คนเดียวอิจฉาน้องที่มีอิสระมากกว่าเรา เมื่อเทียบตอนเราอายุเท่าน้อง แทบไม่มีสังคมเพื่อนแต่น้องมีเยอะมากไปไหนกลับดึเพื่อนมาส่งยังได้เลย
          
         จขค.คิดว่าโดนให้อยู่เเต่ใในบ้านแบบนี้เลยสร้างเพจร้านเอง ขายเสื้อแม้จะเริ่มไม่นานก็ขายได้บ้าง แอบเปิดบัญญชี ถึงพวกท่านจะมารู้ทีหลังก็เถอะ นี่เป็นงานเเรกที่ทำเองทุกอย่างโดยแอบทำ จขค.ไม่มีทุนเลยจึงทำเองหมด55 เคยมีแบบพ่อแม่บอกจะไปสนใจเพจนั้นจะขายได้สักเท่าไหรเชี่ยว...คือเพิ่งเริ่มรู้ว่าไม่มีออะไรได้มาง่ายๆหรอก^^ พอมีลูกค้าจขค.จงตื่นเต้นมาก55 ก็ทำเองทุกอย่างนี่นะ แต่ทุกวันนี้ก็อยู่ใต้กฎคำสั่งที่ไม่มีอิสระ ไม่มีความเป็นส่วนตัวอยู่เหมือนเดิม ยังยึดซ่อนอีกทั้งๆที่ทำตามมกฎ

         ทั้งคนคุยกับเพื่อน ก็พลอยเซ็งอึดอัดไปด้วย YwY เราเซ็งอึกอัดเสียใจยิ่งกว่า เคยคุยพุดบอกพวกท่านดีๆเเล้ว พวกท่านไม่ยอมรับฟังเลย เป็นพ่อแม่ลูกจะสู้อะไรได้
    
ตั้งกระทู้ผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ณ.ที่นี้ด้วยนะคะ