สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 24
ขอแสดงความเสียใจด้วย
ขอตอบในฐานะที่เสียพ่อ เสียแม่ เสียน้องไปหมดแล้ว
เสียพ่อ ตอนยังเรียน ป4 ยังจำได้ติดตา แต่มันก็นานมาแล้วหลายสิบปี
เสียน้อง เสียใจมาก เพราะน้องป่วย เข้า รพ 4 เดือน มารักษาต่อที่บ้านจนถึงวันเสีย 4 เดือน เช้าวันเสีย เรายังดูแลดูดเสมหะให้อยู่ และก็ไปเที่ยวแม่สาย ตอนเย็นเดินทางกลับระหว่างทาง ที่บ้านโทรมาบอกว่าน้องเสียแล้ว
เสียแม่ ถัดจากน้องไปอีก 4 เดือน (อีก 1 อาทิตย์หลังจากทำบุญ 100 วันน้องแล้ว และ ก่อนหน้านั้น น้าเสีย ก่อนแม่ไม่ถึงเดือน ไม่รุ้ว่าผ่านตอนนั้นมาได้อย่างไร งานศพติดๆ กัน 3 งาน ผ่านมา 3 ปีแล้ว) ของแม่นี่ยิ่งเศร้าหนักเพราะตอนเย็นกลับเข้าบ้านมา เจอหน้า ตอนหกโมงเย็น รอกินข้าวเย็น เราออกไปตัดผม หาซื้อขนมมากิน กลับมาเจอแม่ช็อกบนที่นอนหน้าทีวี และรีบตามรถพยาบาล อะไรต่างๆ มากมาย เวลาผ่านไปเร็วมาก สุดท้าย ก็เสียแม่ไปตอน 5 ทุ่มกว่าๆ เกือบเที่ยงคืน ทุกอย่างยังจำได้ติดตา ตอนที่หมอมาบอกเราว่าจะยุติฟื้นคืนชีพหรือไม่
ขอบอกว่าทุกวันนี้ ก็ยังคิดถึงแม่อยู่ คิดถึงคืนนั้นอยู่ บางที บางวัน บางเวลา ไปเจออะไรๆ ก็คิดว่าน่าจะให้แม่ยังงั้น อย่างนี้ ลืมไปว่าแม่เสียไปแล้ว แต่ชีวิตเราก็ยังต้องเดินต่อไป ต้องทำงาน ต้องกินอยู่ เพียงแต่ว่า เป้าหมายชีวิตเราเปลี่ยนไป การมองโลก มองคนอื่น เปลี่ยนไป แต่ไม่ใช่ว่าเราจะเศร้าซึมตลอดเวลา เราคิดเสมอว่า เราต้องดูแลตัวเอง รักษาตัวเอง ทำงาน มีความสุข เพี่อที่จะรักษาตัวเราให้อยู่ได้โดยไม่เป็นภาระใคร และที่สำคัญ เราคือคนที่เหลืออยู่ ที่จะต้องเป็นคนทำบุญ อุทิศทาน กรวดน้ำ ให้แก่ พ่อ แม่ น้อง ปู่ย่า ตายาย ของเรา ถ้าหมดเราแล้ว คนที่ล่วงลับไปก่อนเราก็จะไม่มีใครทำให้อีก การอุทิศส่วนกุศลทั้งหลายก็จะสิ้นไปกับตัวเรา หมั่นทำบุญให้ตัวเอง ทำบุญให้ผู้ล่วงลับ เพราะมีแค่เราเท่านั้นที่ทำได้ เพราะเรายังมีชีวิตอยู่
ขอตอบในฐานะที่เสียพ่อ เสียแม่ เสียน้องไปหมดแล้ว
เสียพ่อ ตอนยังเรียน ป4 ยังจำได้ติดตา แต่มันก็นานมาแล้วหลายสิบปี
เสียน้อง เสียใจมาก เพราะน้องป่วย เข้า รพ 4 เดือน มารักษาต่อที่บ้านจนถึงวันเสีย 4 เดือน เช้าวันเสีย เรายังดูแลดูดเสมหะให้อยู่ และก็ไปเที่ยวแม่สาย ตอนเย็นเดินทางกลับระหว่างทาง ที่บ้านโทรมาบอกว่าน้องเสียแล้ว
เสียแม่ ถัดจากน้องไปอีก 4 เดือน (อีก 1 อาทิตย์หลังจากทำบุญ 100 วันน้องแล้ว และ ก่อนหน้านั้น น้าเสีย ก่อนแม่ไม่ถึงเดือน ไม่รุ้ว่าผ่านตอนนั้นมาได้อย่างไร งานศพติดๆ กัน 3 งาน ผ่านมา 3 ปีแล้ว) ของแม่นี่ยิ่งเศร้าหนักเพราะตอนเย็นกลับเข้าบ้านมา เจอหน้า ตอนหกโมงเย็น รอกินข้าวเย็น เราออกไปตัดผม หาซื้อขนมมากิน กลับมาเจอแม่ช็อกบนที่นอนหน้าทีวี และรีบตามรถพยาบาล อะไรต่างๆ มากมาย เวลาผ่านไปเร็วมาก สุดท้าย ก็เสียแม่ไปตอน 5 ทุ่มกว่าๆ เกือบเที่ยงคืน ทุกอย่างยังจำได้ติดตา ตอนที่หมอมาบอกเราว่าจะยุติฟื้นคืนชีพหรือไม่
ขอบอกว่าทุกวันนี้ ก็ยังคิดถึงแม่อยู่ คิดถึงคืนนั้นอยู่ บางที บางวัน บางเวลา ไปเจออะไรๆ ก็คิดว่าน่าจะให้แม่ยังงั้น อย่างนี้ ลืมไปว่าแม่เสียไปแล้ว แต่ชีวิตเราก็ยังต้องเดินต่อไป ต้องทำงาน ต้องกินอยู่ เพียงแต่ว่า เป้าหมายชีวิตเราเปลี่ยนไป การมองโลก มองคนอื่น เปลี่ยนไป แต่ไม่ใช่ว่าเราจะเศร้าซึมตลอดเวลา เราคิดเสมอว่า เราต้องดูแลตัวเอง รักษาตัวเอง ทำงาน มีความสุข เพี่อที่จะรักษาตัวเราให้อยู่ได้โดยไม่เป็นภาระใคร และที่สำคัญ เราคือคนที่เหลืออยู่ ที่จะต้องเป็นคนทำบุญ อุทิศทาน กรวดน้ำ ให้แก่ พ่อ แม่ น้อง ปู่ย่า ตายาย ของเรา ถ้าหมดเราแล้ว คนที่ล่วงลับไปก่อนเราก็จะไม่มีใครทำให้อีก การอุทิศส่วนกุศลทั้งหลายก็จะสิ้นไปกับตัวเรา หมั่นทำบุญให้ตัวเอง ทำบุญให้ผู้ล่วงลับ เพราะมีแค่เราเท่านั้นที่ทำได้ เพราะเรายังมีชีวิตอยู่
แสดงความคิดเห็น
ในวันที่แม่จากไป มีวิธีรับมือกับความรู้สึกอย่างไร
ปล. จขกทเป็นลูกคนเดียวครับ แต่สนิทกับแม่มาก มีเรื่องหรือปัญหาอะไรจะเล่าให้แม่ก่อน แม่เป็นทุกอย่างในชีวิต จขกท เลยก็ว่าได้ครับ