กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก หากผิดพลาดประการใด ต้องขอภัยไว้ในที่นี้ด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่าเราไปอ่านเจอข้อความนี้ในไอจีหนึ่ง ซึ่งน่าจะเป็นความในใจของเด็กกิจกรรมคนหนึ่ง ซึ่งเราเข้าใจมันดีอย่างยิ่ง ด้วยหัวใจของเด็กกิจกรรมคนหนึ่ง โดยข้อความที่เราอ่านก็ประมาณนี้...กูเป็นเด็กกิจกรรมนะ คือไม่ว่ากิจกรรมคณะหรือกิจกรรมนู่นนี่นั่น กูช่วยทุกอย่าง ตั้งแต่เริ่มงานจนงานเลิก ถามว่ามีใครสักคนมั้ยที่เอ่ยปากถามกูสักคำว่า -เหนื่อยมั้ย- บอกเลยว่าไม่มี แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ...พอมีคนสวยๆเดินเข้ามาในงานเท่านั้นแหระ มีแต่คนรุมถาม-กินข้าวยัง,หิวมั้ย,เหนื่อยรึป่าว- (กูนี่คิดในใจ:มันจะเหนื่อยอะไร มันเพิ่งมา ยังไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง)

ส่วนคำถามที่กูเจอคือ -ทำไมคนนั้นไม่มา คนนี้ไม่มา เขาไปไหน-  กูก็ได้แต่พูดออกมาว่า-ไม่รู้- (แต่ในใจกู:กูจะไปรู้มันมั้ยละ ถ้าอยากให้กูรู้ ทีหลังเวลามันไปไหนก็ให้มันมารายงานกูด้วย บางทีกูก็คิดนะว่าที่เขาไม่มา อาจเป็นเพราะเขาไม่อยากมาเจอสถานการณ์แบบกูก็ได้)              
                                                    #กูแรง