แค่ผมเอาตัวอย่างจากชีวิตจริงของผม มานำเสนอ  1 ตัวอย่าง

แต่ผมกลับโดนคนเสื้อแดงห้องราชดำเนิน  ต่อว่าทำนองว่า  มัวแต่สนใจธุรกิจของตัวเอง  ไม่มองคนรอบข้างว่าเขาเจ๊งกันไปถึงไหนแล้ว  ไม่สนใจรายงานสภาพัฒน์เลย   ไม่สนใจว่าโลกเขาไปถึงไหนกันแล้ว

เอ้า  เห็นแก่ตัว ก็เห็นแก่ตัวครับ

คนมีธุรกิจเล็กๆ ขายของราคา 35 บาท  3 อัน 100   อย่างผม  นี่ต้องมองไปไกลถึงระดับประเทศ ระดับโลก  ต้องอ่านรายงานตัวเลขระดับแสนล้านๆ กันเลยหรอครับ

ผมแค่สนใจว่า ณ ตอนนี้ผมตั้งธุรกิจนี้มา   ผมจะทำอย่างไรให้ได้กำไรและเอาเงินมาเลี้ยงชีพได้   จะทำอย่างไรให้ลูกน้องผมดำรงชีพจากค่าจ้างได้   จะทำอย่างไรให้มีจ่ายค่าเช่าร้าน  ค่าน้ำ ค่าไฟ  ค่าน้ำมันรถได้      มันถึงขนาดต้องเงยหน้ามองภาพรวมทางเศรษฐกิจแบบมหภาค กันเชียวหรือ ???    งั้นแม่ค้า พ่อค้า ที่ขายปลาหมึกย่าง  ขายข้าวมันไก่   ขายหมูปิ้ง  ฯลฯ  ก็ต้องศึกษาเศรษฐกิจระดับแม็คโคร ก่อนที่จะตั้งร้านขายของกันหรือไงครับ

ผมรู้ว่าในห้องนี้ มีผู้ทรงภูมิความรู้มากมายก่ายกอง     ผมไม่เถียงท่านหรอกครับ   เพราะผมเรียนแค่เศรษฐศาสตร์เบื้องต้นมาเท่านั้น   ธุรกิจที่ทำก็เป็นธุรกิจง่ายๆ  ไม่ซับซ้อนอะไร   ซื้อมา-ขายไป  ก็แค่นั้น      ผมมิบังอาจเอื้อม  ไปโต้เถียงพวกท่านได้หรอกครับ   ความรู้แค่หางเต่าอย่างผม         แต่ผมก็ชื่นชมคนที่มีความรู้นะ   ความรู้เป็นสิ่งที่ดีครับ   แต่ก็ไม่ควรเอาเรื่องไกลตัว มาเป็นอุปสรรคกับชีวิต

เพราะอะไรหรือ  ก็เพราะ ชีวิตมันดี๊ ดี   และ  ง๊าย ง่าย ไงครับ   จะไปทำให้มันยากเย็นไปทำม้ายยยยยยยยยยยยยย