ตอนนี้เป็น เวลา ยามกลางดึก
ฉันนั่งนึก คิดถึงเธอ อีกแล้วหนอ
เจ็บปวดใจ มองรูปถ่าย น้ำตาคลอ
ใจมันท้อ ปวดหนึบ ไปทุกที

เธอมาบอก ให้ฉัน นั้นเฝ้ารอ
แล้วเธอก็ ห่างหาย คล้ายหลีกหนี
แล้วเธอก็ ทักไลน์มา ในบางที
ให้ฉันนี้ มีความหวัง ตลอดเลย

หากไม่รัก ฉันแล้ว ก็ได้โปรด
อย่าทำโทษ โดยการ มาเยาะเย้ย
หยุดทักทาย มาเป็นห่วง เหมือนอย่างเคย
หยุดเอื้อนเอ่ย วาจา ถากถางกัน

เพราะใจฉัน มันเจ็บ คล้ายถูกเชือด
ให้เหมือนเลือด หลั่งริน ลงอย่างนั้น
ใจมันเริ่ม เจือจาง ลงทุกวัน
คล้ายถูกบั่น คงเหลือเพียง เศษธุลี

นอกจากรัก ก็ยังมี เรื่องมิดเทอม
มาซ้ำเติม ให้เจ็บปวด กระไรนี่
ทั้งเทอโม ออแกนิก ดีไซน์งี้
แล้วยังมี ฟลูอิด แมทฟอร์เคม

การบ้านเยอะ งานเยอะ และใกล้สอบ
ฉันเหนื่อยหอบ ยิ่งกว่า งมหาเข็ม
ข้อสอบเก่า เลคเชอร์ โน้ตมาเต็ม
แทบจะเล็ม หนังสือ มาต้มกิน

คลื่นน้ำสูง ครั้งนี้ ช่างหนักหนา
ทั้งยังคลา คล่ำไป ด้วยโขดหิน
ซัดใส่คน ลมหายใจ รวยระริน
แทบให้สิ้น สลาย สูญหายไป...

...บทส่งท้าย ขอมอบให้แด่ทุกคนนะค่ะ...

   ขอพรเทพ ได้โปรด ให้จงช่วย
เอื้ออำนวย ทางแห่งแสง แถลงไข
ขอเมตตา จะทำการ สิ่งใดใด
ก็ขอให้ โชคดี ทุกทีเทอญ