คือ ผมกับแฟนเราคบกันกันมาประมาน6เดือนแล้ว แต่รู้จักกันตั้งแต่รับน้องตอนปี1(ตอนนี้อยู่ปี2) ตอนรู้จักกันแรกๆเธอเป็นเพื่อนคนแรกๆของผมในคณะ เราก็เป็นเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกัน พอเป็นเพื่อนกันได้สักพักนึกเธอก็ขอผมคบเป็นแฟน ผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร+ตอนอยู่กับเธอเราก็รู้สึกดี เลยตอบตกลงเธอไป แต่ที่จริงตอนก่อนจะคบกับเธอผมก็รู้อยู่นะว่าเธอชอบดื่ม แล้วก็ไปดื่มกับเพื่อนๆเธอบ่อย แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ตอนคบกันแรกๆก็ไม่มีปัญหาอะไร ผมก็เป็นคนประเภทที่ให้อิสระกับแฟนเต็มที่ อยากทำอะไรก็ทำไปนอกจากไปมีกิ๊ก หรือไปคุยจีบกับคนอื่นผมจะไม่ให้อภัยเด็ดขาด พอทีนี้ช่วงที่คบกันแรกๆเธอก็รู้ว่าผมไม่ดื่ม เธอเลยไม่ค่อยไป แต่พอคบกันได้สักพักเธอก็ขอไปดื่มกับเพื่อนผมก็ไม่ว่า แต่ก็เป็นห่วงแหละ เลยถามไปว่าในวงมีผู้ชายไม๊ เธอบอกก็มีแต่ก็เพื่อนกัน ไม่มีอะไร เธอเลยบอกอีกว่าถ้าเป็นห่วงไปด้วยกันไม๊? ช่วงแรกๆก็เลยไปด้วยกันแต่แบบว่า เรามันคนไม่กินเหล้าไง ไปนั่งในวงเหล้าที่มีแต่คนที่ไม่ค่อยสนิท แถมเราไม่ดื่มเหล้าอีกมันก็อึดอัดอะ คนไม่ดื่มเหล้าคงจะเข้าใจเรา ไม่ใช่ว่าเพื่อนเราไม่ดื่มเหล้านะ เราก็มีแก๊งเพื่อนสนิทอยู่ แล้วมันก็ดื่มกันทุกคนเลย เราก็ไปนั่งๆในวงบ่อย แต่นั่นมันมีแต่เพื่อนสนิทเราไง ถึงเราไม่ดื่มเหล้ามันก็ไม่อึดอัด ไม่เหมือนไปนั่งในวงคนที่ไม่ค่อยสนิท เราก็เลยตามไปแค่ครั้งสองครั้งแรก หลังๆก็ไม่ได้ไปด้วย แฟนเราจะไปดื่มประมานอาทิตย์ละวันสองวัน ประมานศุก-เสาร์อะ บางอาทิตย์ก็ไม่ได้ไป แต่ส่วนใหญ่จะไป พอเราคบกันได้ประมานเดือนกว่าๆ เราก็ไปนอนหอแฟนบ่อยๆ คือหอที่เรานอนเรามีรูมเมทคนนึงอะ แต่แฟนเรานอนคนเดียว เราเลยนอนหอเองมั่ง หอแฟนมั่ง แล้วช่วงที่เราไปนอนหอแฟนเราก็จะรอแฟนกลับจากดื่มก่อนแล้วเราค่อยนอน เราสัญญากับแฟนข้อนึงคือ ไม่ว่าดื่มมาหนักแค่ไหนก็ต้องกลับบ้าน(หอ) เธอก็ทำตามสัญญาดี ช่วงแรกๆเธอก็แต่งตัวโป้ เราก็บอกว่าไม่ชอบ มันอันตราย ไม่อยากให้ใครมอง เธอก็เลิกแต่ง เราไม่ได้จู้จี้นะ มีขอมันแค่สองเรื่องแหละ ปรกติเธอก็จะโทรมาบอก หรือกลับมาบอกก่อนแล้วค่อยไป เราก็ไม่เคยโทรไปจี้มันให้รีบกลับ อย่างว่าแหละ เราอยากให้อิสระมันเต็มที่นะ กลับดึกแค่ไหนเราก็ไม่เคยสงสัยมัน เราเชื่อใจมันมากเลย เธอเป็นคนดีมากนะ ถ้าไม่นับเรื่องกินเหล้าก็เป็นคนดีแล้วก็เป็นแฟนที่ดีมากเลย ไม่ได้จะบอกว่าคนกินเหล้าไม่ดีนะ เพื่อนเราก็กินเหล้า เราก็ไม่ได้เป็นคนดีอะไร เราแค่ไม่ชอบกิน+รักสุขภาพตัวเองอะ แต่ช่วงหลังๆมานี่มันชักไปกินเหล้ากับเพื่อนหนักขึ้น เริ่มเข้าผับ แล้วล่าสุดนี้เรารอมันอยู่ที่หอ แล้วมันกลับหอมาประมานตี1กว่าๆ แต่มีผู้ชายหิ้วปีกมาส่งด้วย แต่พอมันสร่างมันก็บอกไม่มีไรจริงๆ เพื่อนกันเฉยๆ เราก็เชื่อนะเพราะนอกจากตอนไปกินเหล้าก็อยู่กับเราตลอด แต่มันก็เริ่มกังวล+เป็นห่วงหนักขึ้นอะ ด้วยอารมตอนนั้นเราเลยเริ่มจับเข่าคุยกับมัน เราคุยกันเรื่องประมานว่า ทำไมให้ผู้ชายพามาส่ง เธอก็บอกก็มันเมาอะ ไม่รู้ใครพามา ก็กลับมาถึงบ้านไงไม่มีไรจริงๆ เราเลยบอกว่าถ้าเราให้ผู้หญิงสวยมาส่งที่หอเธอจะบอกไม่มีไรได้เหรอ เธอก็เงียบ แล้วบอกว่าไม่มีไรจริงๆนะ อย่าหาเรื่องกันอย่างงี้สิ เราก็เงียบพักนึงแล้วบอกว่า เราเคยคิดมานานแล้วนะว่าคนที่รักกันอะไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงอะไรเพื่อให้รักกัน เราเป็นคนในแบบของเราแล้วเธอเป็นคนในแบบของเธอแล้วเรารักกันได้นั่นคือเราเกิดมาคู่กัน แต่ตอนนี้เรารับในสิ่งที่เธอเป็นไม่ได้แล้วอะ เราเลิกกันเถอะ คือที่ผมบอกเลิกเธอเพราะผมไม่อยากให้เธอเปลี่ยนแปลงอะไรเพื่อผมอะครับ เพราะการดื่มหรือออกไปเที่ยวกับเพื่อนมันคือสิ่งที่เธอชอบ มันคือตัวตนของเธอ มันไม่ได้ไม่ดี แต่ผมรับไม่ได้ มีผู้ชายอีกหลายคนที่รับเธอในจุดนั้นได้ แต่คนนั้นไม่ใช่ผม ผมเลยบอกเลิกเธอไป ที่จริงเราคุยกันยาวกว่านี้แต่ผมย่อมาเพราะนี่ก็เริ่มยาวมากแล้วแหละอิอิ ทีนี้เธอก็มาง้อผม บอกไม่อยากเลิกกับผม จะเปลี่ยนแปลงตังเองลดดื่มหรือถ้าผมอยากให้เธอเลิกเธอก็จะเลิก ผมเลยใจอ่อน ยอมคบกับเธอต่อ อาจเป็นเพราะผมไม่อยากเลิกกับเธอจริงด้วยแหละ ตอนนี้เธอไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนอาทิตย์นึงแล้ว แต่ผมคิดว่ามันเป็นสิ่งที่เธอชอบ ผมไม่อยากบังคับให้เธอเลิกทำมันเพราะผม เพราะถ้าผมโดนบังคับให้เลิกทำสิ่งที่ชอบ ผมคงหยุดไม่ไหวเหมือนกัน หรือถ้าเธอหยุดได้เธออาจเสียเพื่อนอีก สู้ให้เธอไปหาคนใหม่ที่ไปดื่มกันเธอได้แล้วผมก็ไปหาคนที่ใช้ชีวิตร่วมกับผมได้โดยไม่ต้องเปลี่ยนอะไรดีกว่าไหม ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับคือผมอยากจะถามว่าเราควรเลิกกันไหมอะครับ?