ลูกรัก...

ขอให้ลูกรู้ไว้ด้วยว่า ในสนามแห่งชีวิตนั้น
ลูกจะต้องต่อสู้เพียงคนเดียว
ไม่เหมือนสนามฟุตบอลซึ่งลงต่อสู้กันเป็นทีม
แพ้ก็แพ้ทั้งทีม ชนะก็เหมือนกัน

แต่ในสนามแห่งชีวิตนี้ เมื่อลูกพ่ายแพ้ต่อชีวิต
ลูกจะโทษใครไม่ได้ และคนทั้งหลาย
ที่ดูอยู่จะโทษลูกเพียงคนเดียว

ถ้าลูกชนะบนเวทีชีวิต
คนทั้งหลายอาจจะยกความดีให้พ่อแม่
ครูบาอาจารย์บ้าง ในฐานะเป็นผู้อบรม
สั่งสอนชี้แนะแนวทาง

แต่คนที่ได้รับการยกย่องมากที่สุดก็คือตัวลูกนั่นเอง

เมื่อพ่ายแพ้ต่อชีวิต เพื่อนฝูง ญาติพี่น้อง
อาจจะไม่มีใครยอมแพ้หรือร่วมแพ้กับลูกด้วย
อย่างดีเขาก็มองอย่างเวทนาสงสาร

เพราะฉะนั้น ลูกควรจะต้องสร้างจิตใจให้บึกบึน
อดทนต่อสู้ เพื่อเป็นพื้นฐานอันดีแห่งชีวิตของตนเอง

ลูกอย่าคอยแต่เหลียวหาที่พึ่ง
จากภายนอกหรือจากผู้อื่น
พยายามทำตนให้เป็นที่พึ่งแก่ตนให้ได้
โดยรวดเร็วตามสมควรแก่วัย.

--------------------
พ่อแม่เตือนลูก
อาจารย์วศิน อินทสระ