อาทิตย์ก่อน ต้องไปประชุมที่ต่างจังหวัด
ได้พักห้องเดียวกับพี่ที่ทำงานอาวุโสที่เคารพรักท่านหนึ่ง
ด้วยความที่ประชุม พุธ-พฤหัส อิชั้นก็ดูร้อนรนเป็นพิเศษ
ไม่อยากให้ประชุมยืดเยื้อ ไม่อยากคลาดกับคุณปลัดที่หน้าอำเภอ
ประชุมเสร็จก็รีบขึ้นห้องปลัด เอ้ย ห้องพักตัวเองนั้นแหละ
พี่ที่พักด้วยกัน ก็งงๆ ทำไมยัยเด็กนี้รีบร้อนจัง
ถึงห้องก็รีบเปิดทีวีเจ้าค่ะ แกเพิ่งถึงบางอ้อ “ติดละครนี้เอง”
ปรากฏว่าแกก็ดูละครเรื่องนี้เหมือนกัน
ดูไปก็คุยแลกเปลี่ยนเรื่องครองเรือนกันไป ประหนึ่งว่าตัวเองออกเรือนไปแล้ว 555 ส่วนใหญ่จะเป็นคนตั้งคำถามกับแกมากกว่า
เช่น สมัยก่อนปลัดต้องจับโจรด้วยเหรอค่ะ  ปลัดสมัยก่อนหน้ากิน เอ้ย หน้าตาดีเยี่ยงนี้หรือเปล่าเจ้าค่ะ
คนสมัยก่อนมีแต่โดนคลุมถุงชนเหรอค่ะ บลาๆๆ
พอถึงฉาก ที่คุณหญิงแก้ว สอนปลัดว่าภรรยาก็คือเพื่อน
ตอนนั้นเกิดความขัดแย้งในใจ เพื่อนก็เพื่อนดิ ภรรยาก็ภรรยาไม่น่าจะเกี่ยวกัน ตอนที่ปลัดบอกกับรินว่าจะเป็นเพื่อนกันไปก่อน เราก็ไม่โอเคเท่าไหร่ ปลัดควรรุกรินมากกว่านี้ดิ #สายหื่นหรือสายโหด 555
พี่แกก็พูดขึ้นว่า “นั่นล่ะถูกแล้ว ถ้าหนูจะเลือกผู้ชายสักคนมาเป็นคู่ครอง หนูต้องเลือกผู้ชายที่สามารถเป็นเพื่อนกับหนูได้ เป็นเพื่อนกับเพื่อนของหนูได้ เป็นเพื่อนที่เข้ากับครอบครัวหนูได้”

เราก็เออ แฮะ จริงๆ ด้วย
ทำให้ได้มองชีวิตคู่ของคนที่อยู่รอบๆตัว ว่าคู่ที่เขาอยู่รอด เพราะอะไร และคู่ที่ไม่รอดเป็นเพราะอะไร
เห็นได้ชัดคือสุดท้ายสามีภรรยาก็คือเพื่อนนั้นแหละ เพื่อนที่เข้าอกเข้าใจกัน เหมือนที่คุณหญิงแก้วว่าไว้
และการเป็นภรรยาที่ดีเป็นยังไงกันแน่ ต้องทำขนมเป็นเหมือนรินเหรอ ต้องเย็บปักถักร้อยเป็นเหมือนรินเหรอ
มันก็อาจจะไม่ใช่ แต่คือการที่รินยังทำหน้าที่ตัวเองต่อไป ดูแลบ้านเรือน อาหารการกิน เสื้อผ้า ห่วงใยสามีและคนในครอบครัว
เราว่านี้แหละคือคำว่า ภรรยา อาจจะมองว่ายุคนี้สมัยนี้แล้ว ไม่มีผู้หญิงคนไหนจะมาทำงานบ้านงานเรือนงกๆแบบนี้
แต่มันก็ยังมีให้เห็นในบางคู่บางครอบครัว แล้วแต่รูปแบบการใช้ชีวิตของแต่ละคนกันไป
ในส่วนของศรัณย์เอง แม้หลายครั้งอาจจะเกือบเผลอให้กับความต้องการของตนเองไปกับดวงสวาท
แต่ก็ยังคงไม่ถลำตัว จนกลายเป็นการนอกใจภรรยา เพราะในชีวิตจริงคนอย่างดวงสวาทก็มีให้เห็น
คือเป็นละครที่ดูแล้วย้อนกลับมามองตัวเอง
เป็นละครที่ทำให้เราได้ตั้งคำถามถึงความดีงาม ศีลธรรม การใช้ชีวิต
การกระทำ คำพูด ที่คนโบราณสอนนั้นล้วนแต่เป็นเรื่องที่ดี
ในยุคสมัยที่มีละครให้เราเลือกเสพมากมายหลายรสชาติ ทั้งเผ็ด ร้อน แสบทรวง ดราม่า เคล้าน้ำตา ตลก ขบขัน ซึ่งแต่ละเรื่องก็ทำได้ดีมากๆ
พอได้เจอละครรสชาติที่หวานละมุนแบบนี้ มันทำให้รู้สึกว่า นี้แหละ ละครในฝันของอิชั้น
จริงๆมีละครเก่าเรื่องนึงที่ชอบมากๆ เป็นละครในดวงใจเลย คือยอดยาหยี ที่พี่หนุ่ม แสดงกับพี่วิกกี้
มันเกี่ยวกับดอกทานตะวันเหมือนกัน พอมาเจอเรื่องนี้ ก็มีเรื่องดอกทานตะวันเข้ามาอีก
สงสัยถูกจริตกับละครที่มีดอกทานตะวัน
ตอนแรกก็กังวลว่าละครจะถูกใจแฟนละครท่านอื่นๆ ที่ไม่ใช่แฟนคลับเดี่ยว หรือแฟนคลับคู่หรือเปล่า
แต่กลับผิดคาด เพราะเป็นละครที่ดูได้ทั่วไป คนรอบๆตัวพูดถึงเรื่องนี้กันเยอะมาก ทั้งๆที่ไม่ใช่แฟนคลับจะคู่หรือจะเดี่ยว
ได้ถามบางคนว่าทำไมถึงดู ก็คงได้คำตอบหลากหลาย รวมๆ ก็คือ เป็นละครสอนใจ เนื้อหาดี ภาพสวย

ขอบคุณพี่คิงที่หยิบเอานิยายเก่าๆ เรื่องนี้ มาทำเป็นละครที่งดงามจริงๆ
ขอบคุณคุณบ๊วยที่เขียนบทละครได้ละมุนละไม คำพูดล้วนแต่สอนให้คิด
ขอบคุณทีมงานทุกท่าน ที่เหน็ดเหนื่อยเพื่อให้ละครดีๆเรื่องนี้ ได้โลดแล่นอยู่ในจอฟรีทีวี
ขอบคุณนักแสดงทุกบทบาท ทุกตัวละคร ที่สื่อออกมาได้อย่างสวยงามและเต็มไปด้วยแง่คิด
เราชอบตัวละครทุกตัว มันมีมิติ ตั้งแต่นายเหนอ เสริม ยายสาย ลุงกำนัน เมียลุงกำนัน ชาวบ้าน
คือทุกอย่างมันทำให้ละครน่าสนใจ มีชีวิตชีวา มันเชื่อมโยงกันในแต่ละเรื่องราว
แม้ตั้งใจว่าจะดูสดให้ได้ทุกตอน แต่ด้วยภารกิจหลายๆอย่าง ทำให้ต้องมาดูย้อนหลัง ฟินหลังกว่าชาวบ้านตลอด
เรื่องนี้ทำให้เห็นพัฒนาการการแสดงของทั้งเบลล่าและเจมส์ที่ดีขึ้น เล่นละครได้นิ่งขึ้น สายตามาเต็ม
การเคลื่อนไหวก็ดูเป็นธรรมชาติ คำพูด คำจา ชัดขึ้น หนักแน่นขึ้น โอ้ย สรุปชอบไปหมด