ไปเจอคนๆนึงที่ทำงานครั้งแรก ตอนนั้นไม่รู้สึกอะไร เค้าเข้ามาทำดีกับเรา โทรหาทุกวัน และเค้าก็บอกว่ายังไม่แต่งงานไม่มีภรรยา จนเราเชื่อสนิทใจว่าสิ่งที่เค้าพูดเป็นความจริง แต่เราลืมนึกเอะใจไปว่าทำไมเค้ารักพ่อแม่มาก ติดบ้านมาก เราตั้งความหวังมาก พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง ใครเตือนก็ไม่เชื่อ เพราะเชื่อใจ จนเพี่ยงพล้ำเกิดไปมีอะไรด้วย เพียงเพราะคิดว่า เค้าจะจริงใจด้วย สุดท้ายพอมีอะไรกันแล้ว เค้าเริ่มตีตัวออกห่าง จนเรื่องมาแดงเพราะเราโทรไปหาที่บ้าน แล้วแม่เค้ารับสาย แล้วพูดชื่อผู้หญิง ก็เลยถามท่านตรงๆ ท่านก็บอกว่าเค้าแต่งงานแล้วมีภรรยาแล้ว เราถึงกับอึ้งและช็อคมาก ไม่คิดว่าเค้าจะหลอก เสียสิ่งดีๆที่รักษาไว้เพื่อจะให้คนที่รัก ความรู้สึกว่าผู้หญิงขายตัวยังดีเสียกว่า ยังได้เงิน นี่เราให้เค้าไปฟรีๆ จิตตกขนาดยอมเป็นแม้กระทั่งเมียน้อย เพื่อที่ว่าเค้าจะไม่จากไป และพอโทรไปหาภรรยาเค้ารับสายและก็ว่าเรา ไม่เหลือค่าอะไรเลย อับอาย จนมาวันนึง มีคนเข้ามาในชีวิต เค้าพยายามเข้ามาที่ห้อง มาตีสนิท มากอด มาทำให้รู้สึกดี แต่ตอนนั้นเราก็นึกเอะใจ ว่าเวลาเค้ากอดเรา เค้าบอกว่าเค้าทำเหมือนแฟนเก่า แต่เค้าอยู่กับเราแล้วเค้าสบายใจ เราเคยเล่าให้เค้าฟังว่าเราเคยมีอะไรกับแฟนเก่า สุดท้าย เค้าก็ตัดแฟนเก่าไม่ได้ เพราะแฟนเก่าเค้ายังไม่เคยมีอะไรกับใคร ต่างจากเราที่ไม่มีค่าอะไร เราไม่ยอมให้เค้ากอดและมีอะไรด้วย เราบอกเค้าว่าเค้าต้องให้เกียรติเรา ในวันนั้นเค้าร้องไห้ ปล่อยโฮขึ้นมา ทำให้เราสงสาร แต่เราก็แข็งใจ สุดท้ายพอไม่ได้ ก็ตีตัวออกห่าง ผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคนหรือไง สามารถแสดงความรักให้กับทุกคนแม้ว่าจริงๆแล้วเค้าไม่ได้รัก พยายามเอาชนะ และสุดท้ายสิ่งที่ได้มาง่ายๆ เค้าก็ทิ้งไปง่ายๆ เรามานึกเสียใจ อยากให้เป็นอุทาหรณ์ กับผู้หญิงทุกคน ว่า อย่าหลงคารมผู้ชาย ให้ฟรีๆเอาทั้งนั้นแหละ และคุณจะเสียใจทีหลัง ที่ให้สิ่งสำคัญแล้ว แต่คุณไม่ได้ถูกเลือก ไม่อยากรักใคร เพราะที่ผ่านมามีแต่การหลอกลวง อยากหนีไปไกลๆ ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ไม่คิดว่าชีวิตจะต้องเจออะไรแบบนี้ บางทีก็อยากหลับไปเลย ไม่ต้องตื่นขึ้นมา เพราะสิ่งที่เสียไป ร้องไห้ให้ตาย ก็ไม่สามารถเรียกคืนกลับมาได้ รู้สึกหมดแรง แต่พอนึกถึงหน้าพ่อแม่แล้วก็ทำไม่ได้ เพราะเราเห็นท่านเจ็บปวดไม่ได้ ก็เลยต้องทนอยู่ไป แสดงตัวปกติ รอให้เวลาช่วยทำให้จิตใจดีขึ้น ได้แต่หวังว่าคงจะไม่ผิดหวังซ้ำเดิมอีก