"รัก...เจ้า...หนาว...ใจ
เมื่อ...ใด...จาง...หาย
เมื่อ...เจ้า...กลับ...กลาย
มิ...คลาย...เศร้า...ตรม"


"รัก"เจ้าทุกค่ำเช้า............รำพึง
"เจ้า"จ่อจิตใจตรึง...........แน่งน้อย
"หนาว"ใดไม่หวั่นถึง.........เคียงคู่ เจ้านา
"ใจ"รักเพียงร่วมร้อย.........รักนี้ร่วมเรือน

"เมื่อ"ใดเจ้าเหว่ว้า............ระทม
"ใด"กลับทำเจ้าขม...........ขื่นช้ำ
"จาง"เถิดอย่าเศร้าตรม......เลยแม่
"หาย"จากทุกข์กรายกล้ำ....พี่พร้อมเจ็บแทน

"เมื่อ"ใดสุขยิ่งแล้ว............ทูนหัว
"เจ้า"ไม่หมองหม่นมัว........ยั่วยิ้ม
"กลับ"เป็นดั่งดอกบัว.........บานยั่ว
"กลาย"กลีบงามยามพริ้ม....พี่ยิ้มยินดี

"มิ"อาจร้างรักซึ้ง...............คนึงครวญ
"คลาย"คิดจิตรัญจวน.........นิ่มน้อง
"เศร้า"เพราะรักเนื้อนวล......หวงห่วง
"ตรม"ข่มไว้อย่าร้อง...........หวั่นน้องหมองมัว