หนูเพิ่งทะเลาะกับเพื่อนมาค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า หนูกับเพื่อนสนิทเรียนคนละห้องกัน วันนั้นหนูไปเรียนศิลปะอีกตึกที่ไกลจากตึกที่หนูอยู่  ตอนนั้นครูเค้าให้ระบายสีน้ำค่ะ แล้วครูเค้าลืมดูเวลาเลยปล่อยไปกินข้าวช้าหน่อย พอหนูกลับมาเก็บของที่ตึก พอเก็บเสร็จหนูก็เดินไปดูห้องเพื่อนสนิท แต่ไม่มีใครสักคน พอหนูมองไปข้างล่างก็ไม่เห็นเพื่อนสนิทอยู่เลย หนูเลยคิดว่า "เออทิ้งกูอีกแล้วหรอ" หนูเลยไปกินข้าวกับเพื่อนอีกกลุ่มค่ะ พอหนูหยิบจานข้าวเสร็จก็กำลังจะไปหาที่นั่งกับเพื่อน แต่เห็นเพื่อนสนิทหนูกำลังนั่งกินข้าวอยู่ 2 คน มันก็นั่งคุยกัน หนูเลยไม่ทักมันแล้วเดินผ่านไปเลยค่ะ  ความรู้สึกแบบ "ไม่มีกูก็ดูสนุกดีนิ" อะไรประมาณนี้ค่ะ หนูเลยโกรธพวกมัน  แล้วหนูก็เลือกที่จะออกมาเองค่ะ หนูไม่อยากเป็นคนที่ถูกทิ้ง เพราะมันเคยทิ้งหนูแบบนี้มาแล้ว หนูก็โกรธมัน แต่มันขอโทษหนูก็ให้อภัยค่ะ แต่นี่ก็ยังทำอีก หนูไม่เข้าใจว่ามันเกิดจากการที่เราอยู่คนละห้องกันรึเปล่า มันเลยทำให้ความสนิทของเรามันลดลงมาก หนูเลยตัดความเป็นเพื่อนสนิทเลยค่ะ แต่ก็ยังคุยกันได้แค่ไม่เหมือนเดิม แต่พอเจอหน้ากันก็ไม่ได้คุยกันหรอกค่ะ หนูก็ไปอยู่กับอีกกลุ่มนึง ซึ่งมันไม่ค่อยเหมือนที่ของหนูสักเท่าไหร่ เพราะพวกนั้นสนิทกันอยู่แล้ว
หนูคิดผิดรึเปล่าคะที่ตัดเพื่อนสนิทกันเลย เพราะเรื่องแค่นี้?? หนูรู้สึกว่างเปล่ามาก เป็นคนออกมาเอง แต่บางทีก็รู้สึกเจ็บเอง เหมือนรู้สึกเสียใจกับดีใจในเวลาเดียวกัน แต่เสียใจนี่มากกว่าแน่นอนค่ะ เพราะรู้สึกว่า 'นี่ก็จะจบ ม.3 แล้วกูยังคิดจะโกรธพวกมันอีกหรอ เราอาจจะไม่ได้เจอกันแล้วก็ได้นะ'   หนูควรทำยังไงดีคะ???