เจ็บกว่าการมีมือที่สาม คือเป็นเงาของใครอีกคน
คบกันมา จะสิบปี  แต่งงานอยู่ด้วยกันมา จะสามปี
พึ่งรู้ว่าในใจเขามีใครอีกคน เจ็บแทบขาดใจ
รักฝังใจ ป๊อบปี้เลิฟที่น่ารักของเขา มันใช่มั้ย ที่เราต้องมาเป็นคนเจ็บ
ในขณะที่เขาเจอกันผ่านโซเชียล ได้สารภาพต่อกันหัวใจพองโต ว่าแอบชอบกัน
แล้วกูล่ะ????? เจ็บ!!!!!! กลับไปรักกันมั้ย ถ้ามันคือความสุขของพวกคุณ
ปล่อยให้ฉันผู้มีทะเบียนสมรส ทุ่มทั้งชีวิตเพื่อผู้ชายคนนึง ต้องเป็นฝ่ายเสียใจเลยมั้ย
เมื่ออดีตอันสวยงามของพวกคุณมันย้อนมาทำร้ายกันขนาดนี้
วันนี้คุณบอกคุณเลือกฉัน ฉันรู้ว่าคุณเลือกฉัน แต่ที่เจ็บคือที่ฉันทำมาทั้งหมด
มันทำให้คุณลืมเขาไม่ได้ มันทรมาณตรงนี้แหละ
ผู้ชายของฉัน... ฉันรู้ว่ามันคือสิ่งที่เขาอยากสารภาพ เขาได้โทรหากัน วิดีโอคอลหากัน ฉันรู้ว่ามันเกิดขึ้น ได้ 2-3 วัน
เขาคงได้สารภาพสิ่งที่เขาอยากบอกออกไปแล้ว โลกของเขาคงสดใส แต่มันมาจุกที่ใจของฉัน
แต่เขาขอโทษและขอโอกาสจากฉัน  เขาบอกว่าในฐานะเพื่อน แน่นอนฟังไม่ขึ้น เพื่อน ไรของ วิดีโอคอลคุยกัน
กูไม่เข้าใจ ถามว่าเสียดายความรักมั้ย เกือบสิบปีที่ร่วมสร้างมันมา จะมาดับวูบไปเพราะการวกกลับมาสารภาพ
ป๊อบปี้เลิฟว่าตอน ป.6 พวกแอบชอบกัน
ก็ต้องบอกว่า เสียดาย และคงทิ้งไปไม่ได้ ต้องขอโทษหัวใจตัวเอง ที่ต้องบอบช้ำกับเรื่องนี้
ผู้ชายที่คิดว่าเรื่องนี้คือเรื่องเล่นๆ ได้สารภาพความในใจ
ฉันก็ไม่รู้ว่าสิ่งดีๆที่เขาทำมาให้ทั้งหมด จะบรรเทาการกระทำครั้งนี้ได้มั้ย ฉันเฝ้าถามใจตัวเองซ้ำๆ
ร้องไห้แทบขาดใจ
แต่เขาคือผู้ชายที่ฉันเลือก เขาเดินเข้ามาในชีวิตฉันเมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว
หยิบยื่นความหวังให้ฉัน ส่งฉันเรียน ทั้งที่เขาก็ยังเรียน
เขาหาตังเองได้ตอนเป็นนักศึกษาด้วยกัน เขาดูแล จนเขามีงานทำ  
สิ่งแรกที่เขาทำคือ พาฉันไปจดทะเบียนสมรส เพื่อยืนยัน ว่าได้ดีแล้วจะไม่ทิ้งกันไปไหน
การแต่งงานจึงมาทีหลังเมื่อ สามปีที่แล้ว แต่ชีวิตฉัน มีเขาเคียงข้างมาตลอด
จนฉันเองได้คิดไปแล้ว ว่าฉันอาจจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากคนนึง เขาทำทุกอย่างมาให้ฉัน
สิ่งของที่ผู้หญิงควรจะมี บ้าน รถ ความรักที่ไม่เคยขาดหาย การเอาใจใส่ดูแล  
มาวันนี้ เงาที่อยู่ในใจมาปรากฏ ฉันยังสำคัญมั้ย ถึงเขาจะบอกว่า ฉันคือผู้หญิงที่เขาเลือก
เขาไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้นเลย เขารักฉัน แต่มันคือความน้อยใจ เสียใจ ถ้าจะบอกว่างี่เง่า ก็พูดเลยนะ
ถ้ามีผัวซักคน คงไม่ต้องการให้ชะนีหน้าไหนมากร้ำกราย นี่พูดเลย
สิ่งที่อยากรู้คือ ผู้หญิงคิดอะไรอยู่ มีภรรยาแล้ว มือที่คุณยื่นกลับมาต้องการอะไร???????
แม่เคยบอกกับฉันว่า "ผู้หญิงที่ดี เขาจะไม่เข้ามาเป็นเงาของใคร และผู้หญิงที่ไม่ดี จะเป็นเงาของใครได้ไม่นาน จะรีบแสดงตัวทันทีที่มีโอกาส"
ที่ตั้งกระทู้นี้ ไม่ได้ต้องการโทษฝ่ายหญิงฝ่ายเดียว คนของฉันก็ผิด ที่ยื่นมืออกไป แต่ที่อยากรู้คือ ผู้หญิงที่ดี เขาจะยื่นตอบกลับมามั้ย???
สังคมทุกวันนี้ มันน่ากลัวตรงที่มีผู้ชายเจ้าชู้ และผู้หญิงก็ยอมที่จะเป็นมือที่สาม มาแนวน่ารัก เรียกกันว่าเพื่อน คบแบบไม่มีความละอายต่อกันเลย
ฉัน..ซึ่งเป็นชะนีที่เด็ดเดี่ยวต่อความรัก จริงใจและมั่นคง จึงต้องเข้มแข็ง โอกาสสุดท้ายครั้งนี้ ถ้าผู้ชายรักษาไว้ไม่ได้
ฉันก็จะกลายเป็น"ซิงเกิ้ลมัมออฟด๊อก"
เพราะฉันไม่มีลูก เลี้ยงหมาตัวนึง และก็ยังจะลังเลในการมีลูก เพราะฉันกลัวว่าเหตุการณ์แบบนี้จะกลับมาทำร้ายฉันอีก
กระทู้นี้จึงทั้งขอกำลังใจในการที่จะดูแลความรักให้กลับมาเหมือนเดิม หรือไม่ก็ดูแลให้ใจเข้มแข็ง เมื่อเจอแบบนี้อีกจะได้เดินออกมาทันที
#แท๊กผิดต้องขออภัยนะคะ เล่นตลอดแต่ไม่ค่อยตั้งกระทู้ อันนี้คือต้องการระบายด้วยค่ะ เรื่องพึ่งเกิดเมื่ออาทิตย์ก่อน

**********กลับมาเพิ่มเติมเหตุการณ์หลังจากนั้น*************

จากกระทู้นี้ ผ่านมาสองปีกว่า ถึงตอนนี้ เป็นโสดจริงๆ อย่างที่คาดไว้ หลังจากเหตุการณ์ในกระทู้เกิดขึ้น ต้นปี 59 เหตุการณ์สงบ..จขกท. กลับมาใช้ชีวิตปกติ แต่ระหว่างนี้ ยอมรับว่าตัวเองแกร่งขึ้น เตรียมใจรับกับสิ่งที่จะต้องเจอ พร้อมกับปลอบใจตัวเองว่า "ผู้หญิงดีๆ เขาจะไม่ยุ่งกับผู้ชายที่มีเมียแล้ว" เหมือน จขกท.รู้ตัว ว่าต้องปล่อยให้เวลาทำงาน พยายามเชื่อใจ(อดีต)สามีตัวเองให้มากที่สุด เพราะนี่คือโอกาสสุดท้ายของเขาแล้ว ถ้าเขารักเรา เขาจะรักษาสัญญาและรักษาเราไว้เอง แล้วเวลาก็ผ่านไป เราไม่เช็คโทรศัพท์ ไม่เหวี่ยงไม่วีน ไม่โวยวาย ไม่สงสัย ทำทุกอย่างเหมือนเดิมให้เขารู้ว่าเราให้อภัยกับสิ่งที่เกิดขึ้นทุกอย่าง (ด้วยอาชีพ จขกท.และ (อดีต)สามี ไม่ได้อยู่ด้วยกันด้วยหน้าที่ค่ะเขาเป็นข้าราชการชุดลาย) ดูเหมือนทุกอย่างปกติ แต่ จขกท.มีแอบไปส่องเฟซ ผญ.คนนั้นอยู่บ้าง ตอนมีโอกาส พอไม่มีอะไรเคลื่อนไหวที่กระทบต่อความสัมพันธ์ ก็เริ่มไม่ส่อง เริ่มปล่อยให้ทุกอย่างเป็นปกติ (อดีต)สามี ก็กลับมาเป็นคนเดิม แต่ ในความเป็นคนเดิม และความเซ้นท์แรงของผู้หญิงก็ยังคงทำงานปกติและต่อเนื่อง รู้ว่าต้องมีอะไรซักอย่าง แต่มันก็พิสูจน์อะไรไม่ได้ ปล่อยให้มันคาใจอยู่อย่างนั้น จาก(อดีต)สามี ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ตลอดเวลาสิบปีที่รู้จักกันมากลับมีพฤติกรรมเปลี่ยนไป เริ่มขอออกไปบ้านเพื่อน ไปกินเหล้า บางครั้งพา จขกท.ไปด้วย อ่ะ..เรื่องนี้พอเข้าใจว่าสังคมที่โตขึ้นก็มีเรื่องแบบนี้เข้ามาไม่แปลก และเริ่มชวน จขกท.เที่ยวกลางคืนบ้าง แต่ จขกท.ลองไปแล้วไม่ชอบ เลยวางใจปล่อยให้เขาไปกับเพื่อน(ซึ่งมารู้ทีหลังว่าไปกับ ผญ.คนนั้นตลอด) จนเวลาผ่านมา ปีกว่า
ต้นปี 61 ที่ผ่านมา คืนก่อนวันเกิด จขกท. 1 วัน (ปกติ (อดีต)สามี จะอวยพรก่อนคนอื่น คืออวยพรเที่ยงคืนพร้อมกับคำพูดหวานๆและรูปภาพหวานๆที่ถ่ายด้วยกันในทุกๆปี) เที่ยงคืนวันเกิดเฟซบุ๊กแจ้งเตือน คำอวยพรจาก(อดีต)สามี เป็นคำพูดที่ดูยังไงก็ไม่ใช่คนที่เป็นสามีภรรยากัน ไม่มีรูปภาพหวานๆที่เคยถ่ายกัน เซ้นต์ที่มีมันทำงานแบบรวดเร็ว เสิร์ชชื่อผู้หญิงคนนั้นในเฟซบุ๊คไม่เจอ งงในใจว่าหายไปไหน เปลี่ยนชื่อหรือว่ายังไง ก็ยังงง... แต่มันหยุดแค่นั้นไม่ได้ มีความสงสัยเกิดขึ้นมันต้องหาคำตอบ ความเป็นเชอล๊อกโฮม ก็มาสิงสถิตอยู่ในสมอง มีสำนึกนึงแว๊บมาว่า(อดีต)สามี มีรหัสเฟซบุ๊ก จขกท.ด้วย ในขณะที่ จขกท.ไม่เคยขอรหัสเฟซ(อดีต)สามีเลย  เหมือนมีพรายกระซิบให้เข้าไปดูรายชื่อที่ถูกบล๊อก ....และชื่อ ผญ. คนนั้น ก็อยู่ในลิสต์รายชื่อที่ถูกบล๊อกตามที่คาดไว้ ปลดบล๊อกและเข้าดูโปรไฟล์ ทุกโพสจะมี(อดีต)สามี จขกท.เข้าไปเม้นต์หยอด แซวกันหวานย้อย ดูยังไงก็ไม่ใช่แค่เพื่อน ยอมรับว่าตอนนั้นความคิดเสริมเติมแต่งมันพุ่งกว่านาซ่าปล่อยดาวเทียม เวลาเที่ยงคืนเศษๆ โทรหา(อดีต)สามี พร้อมแจ้งข้อมูลที่ได้มาหมาดๆ ในขณะที่ไลน์ก็แค๊บหน้าจอ แล้วส่งให้เขาดูว่า กูเห็นสิ่งที่พวกทำแล้วนะ กูรับไม่ได้..... พร้อมกับถามไปว่า จะเลือกใคร? คำตอบคือ "เลือกไม่ได้" คำตอบนี้ทำให้ทุกอย่างมันชัดเจนในทันทีว่าเขาไม่เลือกเรา ทุกอย่างมันอื้ออึงไปหมด ความรู้สึกตอนนั้นมันไม่ไหว ร้องไห้ กินไม่ได้ นอนไม่ได้ จำได้ว่า 3 วันเต็ม ที่ จขกท.ร้องไห้ไม่กินไม่นอน แต่ขณะเดียวกันก็มาทำงานเป็นปกติ และที่ทำงานยังซื้อเค้กมาให้เป่าอวยพรวันเกิดให้ในตอนเช้าของวันที่รู้ความจริง และ จขกท. ก็ขอร้องให้(อดีต)สามี โทรหา ผญ.คนนั้น  อยากคุยด้วยจริง และก็สัญญาจะไม่โวยวาย และก็ทำให้ จขกท.ได้สัมผัสเศษเสี้ยวของ ผญ.คนนั้น
ประชุมสาย จขกท. (อดีต)สามี และ ผญ.คนนั้น
จขกท.      "เธอรู้หรือเปล่าว่า (ชื่อ(อดีต)สามี) มีภรรยาแล้ว"
ผญ.คนนั้น  ...เงียบ...
จขกท.      "เธอรู้มั้ยว่าเขาแต่งงานมีเมียแล้ว..."
ผญ.คนนั้น  ...เงียบ...
จขกท.      "เธอได้ยินเรามั้ย"
ผญ.คนนั้น  "ได้ยิน"
จขกท.      "เธอเข้าใจที่เราพูดที่เราถามมั้ย?"
ผญ.คนนั้น  "ร้องไห้ชื่อ(อดีต)สามี)เขาด่าเราอ่ะเธอ"
....สาย ผญ.คนนั้น ถูกตัดไป แล้ว (อดีต)สามี ก็พูดว่า จขกท.ด่าเขาทำไม
..พูดไม่ออก คิดว่าตัวเองคุยอยู่กับเชื้อสายผู้ดีที่แค่ถามก็กลายเป็นด่า... วันนั้นทั้งวันเหมือนคนเมายาแก้แพ้ที่ไม่รับรู้อะไรทำงานตรงหน้าให้หมดเวลาแค่นั้น
วันที่ทุกอย่างพังทลายลง กลับถึงบ้านทุกอย่างก็อื้ออึง ไม่หลับไม่นอน ร้องไห้ คิดหาวิธี จะเอาชีวิตเอาความรู้สึกให้รอดไปจากตรงนี้ยังไง ในใจตอนนั้นคือไม่เอา ผช.คนนี้แล้ว มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำร้ายเรา มันเจ็บจนใจรับไม่ได้แล้ว แต่...จะเอายังไง ใจมันไม่เข้มแข็งพอ
....วันที่ 4 เขากลับจากทำงาน กลับมาพัก 1 สัปดาห์ ถึงบ้านคุยเหมือนปรับความเข้าใจกับเรา แต่คำตอบคือยังเลือกไม่ได้ สถานการณ์ก็ยังเครียด แล้วตกเย็น เขาขอ จขกท.ไปนอกบ้าน บอกขอคิดอะไรคนเดียวบ้าง จขกท.ไม่ห้าม ปล่อยเขาไปพร้อมกับความรู้สึกขุ่นมัวแล้วนอนร้องไห้ต่อ เหมือนคนไร้สติ ประมาณ สี่ทุ่มคืนนั้น พี่ที่ทำงานไลน์มาถามว่า
พี่ที่ทำงาน "....นั่งอยู่โต๊ะไหนน้อง"
จขกท      งง..... "ยังไงพี่"
พี่ที่ทำงาน "อ้าว แกไม่ได้มา (สถานบันเทิงในจังหวัด)หรอ?"
จขกท.    "เดี๋ยวนะพี่ เห็นแฟนหนูหรอคะ?"
พี่ที่ทำงาน "ใช่"

ในขณะที่มีอีกแชท ซึ่งเป็นพี่ชายของ(อดีต)สามีเอง ส่งรูปน้องชายตัวเองเข้ามาพร้อมกับ ผญ.คนนั้น จขกท.ช๊อกแทบสติแตก!!!!!!!!!!
คุยกับเราไม่จบแต่ไปรับ ผญ. คนนั้นไปนั่งกินเหล้ากัน
ทุกอย่างจบ จขกท.หยุดร้องไห้ และบอกตัวเองว่าพรุ่งนี้ต้องขนของออกจากบ้านหลังนี้ โดยที่ยังไม่รู้ว่าจะไปนอนที่ไหน และที่สำคัญ จขกท.มีเหตุจำเป็นที่บอกคนที่บ้านไม่ได้ (พ่อกับแม่แก่แล้วและไม่สามารถรับปัญหานี้ได้ ถ้าหากบอกสถานการณ์จะแย่ด้วยสุขภาพจิตของแม่ จขกท.ที่อ่อนไหวต่อเหตุการณ์ร้ายๆอยู่แล้ว) ความจริงที่รับรู้มาทำให้ จขกท.ตัดใจแบบเด็ดขาด เช้าวันต่อมา จขกท.ขับรถออกจากบ้าน พร้อมเสื้อผ้าและเอกสารสำคัญ มาเขียนบันทึกขอหอพักที่หน่วยงานต้นสังกัด เป็นความโชคดีที่ จขกท. ได้ห้องทันทีที่ขอ ด้วยเหตุผลหลายประการ ผู้ใหญ่ในที่ทำงานเมตตา จึงใช้อภิสิทธิ์ตรงนี้ได้แบบเงียบๆ
ชีวิตคู่จบลงด้วยการที่ จขกท.นัดหมายไปหย่าที่อำเภอ ไม่มีน้ำตา และไม่เหลือความรู้สึกใดๆ ในใจ เพราะรู้สึกพอแล้วจริงๆ
....จบ.....
แต่ก็ใช่ว่าจะ่จบสวย