...ความทรงจำดีดี ที่มีให้
มาตัดขาดทิ้งไป ไม่เห็นค่า
ฉันกังวลเป็นห่วง เธอเรื่อยมา
เธอกลับคิดเพียงว่า น่ารำคาญ

   พอฉันเริ่มงอนพ้อ พอเจ็บช้ำ
เธอกลับคิดที่ฉันทำ ควรปล่อยผ่าน
ที่เธอห่วง ฉันเคยบอก เป็นทางการ
เดี๋ยวเสียงาน รกความคิด อย่าติดใจ

   พอฉันห่วง เธอบอกอย่า ไม่ต้องหล่ะ
ยังไงนะ ฉันห่วงบ้าง ไม่ได้ใช่ไหม
เธอคิดว่า ฉันคิดเว่อร์ ทำเกินไป
อะไรอะไร เค้าก็ติด ผิดทุกที

   อาจเป็นเพราะ ความคิดที่แตกต่าง
อีกระยะทาง ที่ห่าง ไกลอย่างนี้
ความห่วงใย จึ่งดูน้อย เท่าที่มี
เพียงข้อความ ผ่านชี้ บอกแสดง

ถ้าสิ่งใด ที่ฉันทำ ให้รำคาญ
ขออภัย เป็นทางการ อย่าหน่ายแหนง
แม้คราใด เธอไร้หวัง กำลังแรง
อย่ามาคิด ว่าฉันแห้ง แล้งน้ำใจ ...



(ขอบคุณสติ๊กเกอร์ไลน์จากอินเทอร์เนทค่ะ.. บอกความรู้สึกได้ตรงเชียว)