---

เนื้อเรื่องโดยสังเขป

เริ่มต้นจากสงครามกลางเมืองของกรุงปารีส เมื่อ General Bounine (Yul Brynner) ได้พบเจอสาวผู้หน้าตาคล้ายคลึงกับเจ้าหญิงองค์สุดท้ายแห่งรัสเซีย Grand Duchess Anastasia Nikolaevn ที่คาดว่าหายสาบสูญไปแต่อาจจะยังมีชีวิตอยู่หลังการล่มสลายของราชวงศ์ สาวผู้นี้มีนามว่า Anna Koreff (Ingrid Bergman) เธอมีลักษณะเหมือนหญิงสาวที่เสียสติที่กำลังจะคิดฆ่าตัวตาย General Bounine เลยคิดจะนำเธอมาย้อมแมว เปลี่ยนแปลงให้เธอกลายเป็นเจ้าหญิง เพื่อหวังเงิน 10 ล้านปอนด์ แต่หนทางการที่จะทำให้แผนการสำเร็จนั้น จะต้องได้รับการยอมรับจากหนึ่งในเชื้อพระราชวงศ์ the Dowager Empress Marie Feodorovna (Helen Hayes) ผู้ซึ่งเป็นญาติผู้ใหญ่ของเจ้าหญิงเองซะก่อน

เกร็ดเล็กๆ

1) สร้างมาจากผลงานการเขียนของ Guy Bolton และ Marcelle Maurette ซึ่งทั้งคู่ได้แรงบันดาลใจมาจากหญิงสาวนามว่า Anna Anderson ซึ่งหน้าตาคล้ายกับเจ้าหญิงผู้สาบสูญมากๆ เธอคือหนึ่งในอนาสตาเซียตัวปลอมที่โด่งดังที่สุด “the most famous of the many Anastasia impostors” เพราะสุดท้ายผล DNA พิสูจน์ได้ว่าเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับราชวงศ์โรมานอฟเลย และเวอร์ชั่นการ์ตูนในนามเดียวกันสร้างโดย Fox Animation Studios ในปี 1997 ทำตามเส้นเรื่องเดิมเกือบทั้งหมด

2) หนังถ่ายทำที่ Copenhagen, London และ Paris

3) เป็นหนังเบิกทางให้ Bergman กลับสู่ Hollywood หลังจากแต่งงานใช้ชีวิตและทำงานอยู่ที่ Italy กับอดีตสามี Roberto Rossellini รวมถึงเป็นการกลับมาของ Helen Hayes ด้วยเช่นกัน เนื่องจากเธอประสบปัญหาปัญหาชีวิตครอบครัว ลูกสาว Mary ของเธอเสียชีวิต รวมถึงสามีที่สุขภาพแย่ลง

เปรียบเทียบระหว่างฉบับ 1956 กับ 1997

ถ้าใครเคยดูเวอร์ชั่นการ์ตูนฉบับ 1997 มาก่อนแล้วคงดูเรื่องนี้แล้วยิ้มเลย เพราะมันคล้ายคลึงกันมากค่ะ ตั้งแต่ตัวนางเอกที่เป็นคนเร่ร่อน ถูกนำมาย้อมแมวโดยพระเอกและเหล่าผู้สมรู้ร่วมคิด ต่อมาต้องนำตัวเธอไปพบกับเสด็จย่าผู้มาใช้ชีวิตณ ต่างแดน เพื่อมารับการคอมเฟริม์อย่างเป็นทางการก่อนว่าเป็นตัวจริง ซึ่งเริ่มต้นจากพยายามครั้งแรกของพระเอกโดยการนำพาเธอมาพบเสด็จย่าที่โรงละคร แม้แต่ชุดแต่งกายของนางเอกทั้งสองเรื่องเองก็คล้ายคลึงกันมาก

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ส่วนความต่างนั้นมีอยู่สองจุดใหญ่ๆ อย่างแรกที่ชัดเจนคือการเพิ่มตัวละครตัวร้ายอย่างหมอผีรัสปูตินในการ์ตูน และความต่างอย่างที่สองนั้น ฉันฉุกคิดขึ้นมาระหว่างดูอยู่ได้กลางเรื่อง แล้วหนังจะเล่ายังไงหนอ..? นางเอกเราจะพิสูจน์กับเสด็จย่ายังไงว่าคือหลานสาวตัวจริง เวอร์ชั่น 1997 ใช้กุญแจสร้อยคอกับกล่องเพลงเป็นคู่ใจกันระหว่างย่าหลาน…ซึ่งในการ์ตูนสไตล์แบบนี้ย่อมเขียนเพิ่มเติม สร้างฝันจินตนาการให้เด็กสาวได้สบายๆอยู่แล้ว แต่เวอร์ชั่นนี้ดูมันจะค่อนข้างเป็นชีวิตจริงมากกว่า
ถึงแม้หนังจะไม่ได้พิสูจน์ชัดเจนว่าเธอเป็นอนาสตาเซียตัวจริงหรือเปล่า แต่กระนั้นหลายต่อหลายฉากในหนังมันบอกเป็นนัยเลยว่า คือเจ้าหญิงตัวจริง ตั้งแต่ฉากท่านย่าแอบส่องดูเธอจากกล้องส่องทางไกล ช่วงเวลานั้นมันจุดประกายส่งความรู้สึกมาถึงคนดู ทำให้เรารับรู้แทนความรู้สึกของเสด็จย่าได้เลยว่า ฮืม…หลานสาวสุดที่รักของฉันกลับมาแล้วสินะ

วิจารณ์

โดยรวมเรียกว่าเส้นเรื่องหลักคือหนทางความพยายามระหว่างพระ- นาง ที่สมรู้ร่วมคิดเพื่อเงินสิบล้าน (ถึงจะบอกว่าพระเอกมั่นใจว่านางเอกเป็นตัวจริงก็เถอะ หรือนางเอกที่อยากตามหาตัวตน) และบังเอิญที่จู่ๆ ความสัมพันธ์ของพวกเขาก่อกำเนิดขึ้นเรื่อยๆ คนดูจะค่อยซึมซับไปด้วยค่ะ Brynner ในมาดนายทหาร พร้อมเสียงพูดหล่อ ดูเท่ห์และเร้าใจมากๆ ต้องมาคอยเป็นเหมือนพี่เลี้ยง คนดูแลหญิงสาว ส่วน Bergman นั้น เธอเล่นบทสาวเสียสติได้ดีมากๆ ดูเป็นสาวที่ขาดความอบอุ่น ผู้ต้องการตามหาตัวตนที่แท้จริง ความสัมพันธ์ของทั้งสองมันอบอุ่นซะจริงๆ ถ้าเป็นคำสั้นๆ ก็เหมือนนายหญิงผู้สูงศักดิ์กับบอดี้การ์ด ส่วนที่ดูจะเป็นใจหลักของเรื่องคือ Anna จะได้อิศริยยศคืนหรือไม่นั้นแทบจะไม่สำคัญเลย ที่คาดว่าเป็นแบบนี้เพราะเรื่องราวถูกสร้างโดยมี Anderson เป็นแรงบันดาล เพราะสุดท้ายเธอก็มิได้สมหวังเข้าวังอย่างที่หมายปอง

ชุดเครื่องแต่งกายก็อลังการสวยงามวาววับ หรูเริศอลังการแบบพอดีที่ไม่โอเวอร์เกินไป รวมทั้งฉากเช่นกัน รู้สึกอินตามหรือเพราะมันเป็นหนังเก่าที่ย้อนยุคด้วยกระมัง บทหนังก็ตึงเครียดเกินไปมีมุกตลกหยอดมาเรื่อยๆ ภาพรวมหนังอาจจะไม่ได้กระชับเท่าไหร่แต่ดูเพลิน ความเจ๋งที่ฉันชอบและประทับใจที่สุดคือการปิดเรื่องตอนสุดท้าย ทำเอาฉันตาค้างแบบเฮ้ย เล่นอย่างงี้เลยหรอ ? จบแปลกดีนะ ชอบมากๆ

ข้อเสียของหนังจากความชอบของฉันคิดว่ายังไม่ครบเครื่อง คือการบิ๊วความสัมพันธ์ของพระนางนั้นสามารถเพิ่มได้อีก เพื่อส่งอารมณ์ให้ถึงตอนจบ แล้วมันจะฟินแบบอิ่มเอมเต็มหัวใจ ฉันรู้สึกว่าความรักระหว่างเจ้าหญิงกับนายทหาร ผู้กำกับสามารถเล่นความดราม่าได้มากกว่านี้นะ แต่ไม่มากจนกลายเป็นน้ำเน่าความสัมพันธ์ของ Anna กับผู้กอง เปรียบเหมือนข้าวผัดรสชาติโอชะยังไม่ได้บีบมะนาวมั้ง แต่กระนั้นแล้วแต่คนชอบมากกว่า มันอาจจะพอสำหรับผู้ชมบางคนก็ได้เช่นกัน

รางวัล

- Bergman ชนะออสการ์ ในสาขา Best Actress ซึ่งเป็นครั้งที่สองของเธอ (เธอได้รับออสการ์สามครั้ง)

- เพลงบรรเลงประกอบก็ได้เข้าชิงออสการ์เช่นกันในสาขา Original Music Score และยังดังฟังติดหูด้วย

สรุปและหาซื้อ

โดยรวมหนังกล่าวถึงการตามหาตัวตนและรักแท้ รวมไปถึงตัว Anna นั้นต้องเลือกฝั่งใดฝั่งหนึ่ง เธอไม่สามารถยืนตรงกลางได้เลย แล้วเธอจะเลือกฝั่งไหนหนอ ? หนังเรื่องนี้ดูแล้วเหมือนเรารู้สึกเอาใจช่วยให้นางเอกและพระเอกสมหวังและในทางเดียวกันอยากให้เธอเป็นเจ้าหญิงตัวจริงด้วย ดูแล้วอิ่มเอมใจมากค่ะ ได้เห็นวิวทิวทัศน์ถึงสามประเทศด้วย แถมยังได้ความรุ้สึกย้อนยุคของย้อนยุคอีกที หนังเรื่องนี้ไม่มีบรรยายไทยนะคะ สามารถหาซื้อได้ตามเน็ตเช่นเคย

– ขอบคุณที่อ่านและติดตามค่ะ –
Classic Reviewer