จากบทความ รีวิว ที่ผ่านมา  http://ppantip.com/topic/34728301 ผมได้เกริ่นนำ โดยซ่อนสปอยเอาไว้ในบทความบางช่วง
โดยเลือกเก็บทัศนคติส่วนตัว ในแง่ของการวิเคราะห์ตัวละครเอาไว้ เพื่อมาลงแบบจัดเต็ม จุใจ คนชอบ "อ่าน" ในบทความนี้

ถ้าใครได้ดู คงรู้แล้วว่า The Boy ไม่ใช่ หนังตระกูลผี แต่เป็นหนังประเภท ระทึกขวัญ เล่นกับจิตวิทยา ความฝัน ความคิด ความมโนของบุคคลโดยเฉพาะ
เรามาลองชำแหละ ความลับตระกูล "ฮีลเชียร์" ภายใต้รอยยิ้มปริศนา มีอะไรซ่อนอยู่... ภายใต้เสียงเพลง เสียงหัวเราะ และรอยจูบบนตุ๊กตาเซรามิก
มีสิ่งใดชักใยพวกเขาอยู่กันแน่...

ปริศนาเรื่อง "บราห์ม" กับความตายกึ่งจัดฉาก...
ในภาพยนตร์นั้น กล่าวไว้ว่า "บราห์ม" เป็นเด็กที่ถูกกล่าวขานด้วยเรื่องเล่าสามประเภท
เรื่องเล่าแรก เรื่องเล่าตามมารยาท "เขาเป็นเด็กผู้ชายน่ารัก ที่ตายไปก่อนเวลาอันควร"
เรื่องเล่าที่สอง เรื่องเล่าในผับ "เขามันเป็นเด็กประหลาด!! คนหนึ่ง"
เรื่องเล่าที่สาม เรื่องเล่าที่เป็นจริง "เขาเป็นเด็ก... แปลก"
บราห์ม ถูกเลี้ยงดูโดยพื้นฐานของ ตระกูลที่มั่งมีทรัพย์สมบัติอย่างไม่อัตคัตขัดสน แม้จะอยู่ชนบทไกลปืนเที่ยง
ตามท้องเรื่องกล่าวว่า "บราห์ม" มีเด็กสาวแวะมาเล่นด้วย อาทิตย์ละครั้ง เธอผู้นั้น คือ เอมิลี คลิบส์...

ศพของเด็กสาว ถูกพบ ในลักษณะถูกทุบ กระโหลกแตกยับ และมีผู้ตั้งข้อสงสัยไปยังใครไม่ได้เลย นอกจาก "บราห์ม"
หากข้อสันนิษฐานที่ใกล้เคียงอย่างยิ่งจะพึงมี ผมก็อยากจะตั้งไว้ในสองแง่มุมว่า...

บราห์ม เป็น จิตเภท ที่มองเห็นเพื่อนผู้หญิงเป็นวัตถุสนองความคลั่งในวัยเด็ก ไม่มีภาพถ่ายใด ที่บราห์ม อยู่ใกล้กับ เอมิลี
นั่นแสดงถึงความรู้สึกแปลกแยกในแบบที่หนึ่ง
ในมุมมองที่สอง บราห์ม เป็น จิตเภท ที่โหยหาการถูกรัก และถูกเชิดชูเพียงผู้เดียว..

แต่เราจะสรุปในข้อไหนกันละ?

เอาละมาดู สิ่งที่อาจจะพอบอกเราได้จากกฏการเลี้ยงดู บราห์ม ดีกว่า...
หนึ่งในกฏบอกไว้ว่า ห้ามทิ้งเขาไว้เพียงลำพัง / ต้องปลุกเขาตอน 7 โมงเช้าเสมอ / เปลี่ยนเสื้อผ้า / เปิดเพลงให้เขาฟังด้วยเสียงที่ดัง
/ อ่านบทกวีให้เขาฟัง / สอนเขาเล่นดนตรี / ให้เขาทานข้าว / พาเขาเข้านอน พร้อมกับ Good Night Kiss เป็นอันเสร็จพิธี...

เขาว่ากันว่า สิ่งสุดท้ายในลิสต์ มักสำคัญที่สุดเสมอ...
หนังเรื่องนี้ มีพล็อต สำคัญประการหนึ่ง คือ การส่งต่อ "คำสาป" สำหรับสามี ภรรยาแห่งตระกูลฮีลเชียร์ "บราห์ม" กลายเป็น คำสาป อันหนักอึ้งในจิตใจ
พวกเขาทนอยู่ ทนเก็บ ทนทำ มาตลอดระยะเวลากว่า 20 ปี



ทำไมอยู่ดีๆ สองสามีภรรยาถึงจากไป...
เพราะ ทั้งคู่ต่างรู้ดีว่า ความชราจะพรากเขา จากลูกไปในซักวันหนึ่ง เชื่อผมเถอะ ไม่มีพ่อ แม่คนไหน อยากเห็นลูกอยู่โดยไร้หลักประกัน
แม้เขาจะรู้ดีเสมอว่า บราห์ม เป็นอะไร...

ในตอนหนึ่ง ของการ ฝากฝัง เธอพร่ำพรรณา เธอเห็นข้าวของถูกโยนไปมา ในห้องของลูกชาย เธอผวาเข้ากอด บราห์ม ไว้ แล้วขอเวลาที่จะพูดคุยกับลูกชายเพียงลำพัง ทั้งเธอและเขาสั่งเสียร่ำลากัน ในวินาทีนั้น ที่นางเอกพ้นสายตา...

เธอมองไปยัง เกรต้า อย่างถอนใจ และกระซิบแผ่วเบาที่หู ด้วยใจจริงว่า "ฉันเสียใจ ฉันขอโทษเธอจริงๆ" แน่นอน นางเอกของเราไม่รับรู้
แต่ ทั้งสองสามีภรรยาต่างรู้ว่า ตัวเองกำลังทำอะไร

"การเดินทางพักผ่อน" ของพวกเขา จึงไม่ใช่เพียงการพักผ่อนธรรมดา แต่มันคือ การจากลาอย่าง นิรันดร์
ในจดหมายปิดผนึกตอนหนึ่ง ข้อความที่น่ากลัวได้ถูกสั่งเสียมาสู่ บราห์ม
"เธอเป็นของลูกแล้ว..." บนลายมือหมึกดำ ที่ลงนามส่งมอบคำสาปนั้น ประกอบกับ ตุ๊กตาชุดราตรีสีแดง ตัวแทนเกรต้า ในห้องลับของ บราห์ม

จึงพออนุมานได้ว่า บราห์ม เป็น จิตเภท ที่ต้องการความรัก และการเชิดชูอยู่เสมอ อาจจะทั้งในฐานะ ลูก และ คนรัก

แล้ว เหตุการณ์ ไฟไหม้ล่ะ..?? เรื่องจริง หรือ โกหก...
คำตอบ : อาจจะจริงเพียงส่วนเดียว...
เหตุการณ์ไฟไหม้ ของบ้านตระกูล ฮีลเชียร์ อาจเกิดขึ้นจาก อุบัติเหตุ ที่จงใจ แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับมันได้สร้างจุดพลิกผันสองอย่าง
คือ 1.เป็นโอกาส ที่จะเอาความรับผิดในคดีสังหาร เอมิลี ไปให้พ้นเสียจาก ความเสื่อมเสียของตระกูล ฮีลเชียร์ และ บราห์ม
และ 2.บราห์ม ได้รอดตาย มาเพียงร่างกาย แต่จิตวิญญาณ ได้ละลายไปพร้อมกับใบหน้าอันฟอนเฟะและตึงรั้งจนทำให้เขาต้อง ซ่อนตัว อย่างมิดชิด

แต่นั่นแหละ ความลับดำมืด ที่ทำให้เกิด จิตสยอง สิงสู่ภายในบ้าน บราห์ม ได้กลายเป็น วิญญาณที่มีเลือดเนื้อ อาศัยคืบคลานไปในเงาของกำแพงบ้าน
และนับแต่วันนั้น จึงเกิดจุดเริ่มต้นของการสร้าง ตุ๊กตาเซรามิกแทนตัวของเขา ขึ้น...

อาจกล่าวได้ว่า สองสามีภรรยา ก็ป่วยทางจิตอีกประเภทหนึ่ง คือ เขาทนความเจ็บปวด จากการเสียลูกทั้งเป็นไปไม่ได้ แต่เขาก็ทอดทิ่งลูกไม่ได้
ในขณะที่บ้าน ยังต้องมีการติดต่อกับโลกภายนอก และมีคนส่งของอย่าง มัลค่อม แวะเวียนมาเสมอ...

พวกเขา จึงต้องสร้างสถานการณ์อันชวนขนหัวลุกขึ้นภายในบ้าน ตลอดระยะเวลากว่า 20 ปี
"บ้าน" จึงเป็นเหมือนฑัณฑสถานกักกัน วิญญาญของ พ่อ แม่ ลูก แห่งตระกูลฮีลเชียร์ เอาไว้ อย่างแน่นหนา
จนกระทั่งวันเวลาล่วงเลยมา และความซวยเยือนมาถึงชีวิตของ เกรต้า ภาระอันหนักหนา จึงถูกฝากไว้ให้เธอ ไปตายในดาบหน้าอย่างไม่รู้ชะตากรรม
ภาพตัดไปที่สองสามีภรรยา ที่หยิบหินมาถ่วงตัวเอง ก่อนเดินลงแม่น้ำ จับมือเคียงกันตายไปอย่างหมดอาลัยในชีวิตข้างหลัง...

ในขณะที่ "บราห์ม" กำลังเพลิดเพลินกับของเล่น ชิ้นใหม่...
เราจะสังเกตได้ว่า คนลักษณะแบบ บราห์ม นี้ เหมือนจะมีอันตราย แต่อันที่จริงแล้ว บราห์ม ยังคงมีความรู้สึกพื้นฐาน เป็นเด็กคนหนึ่ง
ในขณะที่สัญชาตญาณตามอายุ ส่งเสริมให้ ความคิดเรื่องเพศพลุ่งพล่าน....
ความขัดแย้งภายในจีตใจแบบนี้เอง ทำให้การเลือก "เหยื่อ" คนต่อไปของเขา ไม่สามารถเลือกใครก็ได้ ที่เป็นผู้หญิง
แต่เขายังต้องการคนที่ ยังสาวและสวยอีกด้วย ซึ่งตรงพอดีกับสิ่งที่ เกรต้า เป็น...

หนังเรื่องนี้ หากมองในแง่ลึกแล้ว จึงเปรียบเหือนกับการ แย่งผู้หญิงหนึ่งคน โดย ผู้ชายสามคน...

สามีเก่า -  กิ๊กคนใหม่ - เด็กชายตัวโตหลังกำแพง...
หลายซีน หลายเหตุการณ์ ที่ บราห์ม แสดงความ หวงแหน เกรต้า อย่างชัดเจน
เพราะ เขาถือว่า เกรต้า เป็นสมบัติของเขา ตามที่ พ่อและแม่ ยกให้ ใครก็ไม่สามารถเอา เธอไปจากเขาได้

ส่วนการขโมยเสื้อผ้า เส้นผม ของเกรต้า นั้น ผมสันนิษฐานว่า เป็นการสนองความต้องการทางเพศอย่างหนึ่งของ บราห์ม
เพราะเขาต้องใช้ชีวิตอย่างซ่อนตัวในฐานะ ฆาตกร มาตลอด การเปิดเผยตัว ในตอนท้าย ก็เพราะแรงโทสะ จากการที่ตัวตนวัยเด็กในตุ๊กตาเซรามิกถูกทำลายลงไป ต่อหน้าต่อตา

น่าคิดตรงที่ว่า หาก โคล ไม่ทำอย่างนั้นลงไป... เราจะได้เห็นการแผลงฤทธิ์หลอกผี แบบไหนของ บราห์ม อีก...
เพราะตลอดเนื้อเรื่องที่ผ่านมา อภินิหาร ส่วนใหญ่ของ บราห์ม ที่ดูเหมือน ผี มาจากความฝันของ เกรต้า ซัก 80%
นี่จึงเป็นเหมือน หลุ่มพราง ให้คนที่ไม่ชินกับความพลิกแพลง เข้าใจไปก่อน 99% ว่า นี่คือหนังผีแบบแอนนาเบล

หลักการสร้างฉาก ใน The Boy จึงต้องยกความดี ความชอบทั้งหมดไปให้ "ตัวบ้าน" เพราะความน่ากลัว ความหลอน
บรรยากาศที่น่าพรั่นพรึง โดยส่วนใหญ่ล้วนมาจาก พลังที่เกิดขึ้นจากความรู้สึกเวลามองตัวบ้านทั้งนั้น
สัตว์สต๊าฟที่วางประดับ จึงเป็นตัวอย่างที่ดีในการเล่นกับวัตถุสิ่งของในบ้าน ให้สั่นประสาทคนดู



ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะครับ
พบกันใหม่ในรีวิว + บทวิเคราห์ เรื่องต่อไป อยากให้ผม รีวิวเรื่องไหน บอกกล่าวกันมาได้
สวัสดีครับ...