ปกติแล้วดิฉันชอบเสพ ความรู้ ความบันเทิง จากเวป พันทิปมาก็เยอะพอสมควรนะคะ วันนี้ดิฉันจึงอยากจะมาขอแชร์ประสบการณ์เรื่องผีๆ มาให้ชาวพันทิป ได้เสพกันบ้างนะคะ
**ก่อนอื่น ดิฉันขอบอกไว้ตรงนี้ว่า นี่เป็นกระทู้แรกของดิฉัน การพิมพ์และการใช้งานยังไม่เข้าที่เข้าทาง ดิฉันต้องขอโทษล่วงหน้า หากการใช้ภาษาผิดหรือพิมพ์ผิดไปบ้าง เนื่องจาก จขกท. ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศมานานค่ะ จึงไม่ค่อยได้ใช้ภาษาไทยสักเท่าไหร่
เรื่องที่เกิดขึ้นกับดิฉัน ขอยืนยัน นั่งยัน นอนยันเลยนะคะ ว่ามันคือเรื่องจริง ไม่มีเติมแต่งอะไรทั้งสิ้น และที่ดิฉันเอามาแชร์ในวันนี้ก็ไม่ได้มีเจตนาคิดดีหรือคิดร้ายกับใครเลยค่ะ เพียงแค่อยากจะเอามาแชร์ให้ได้อ่านกัน ก็แค่นั้นจริงๆค่ะ
ดิฉัน เป็นคนที่เจอผีค่อนข้างบ่อย ตั้งแต่เด็กมาจนถึงวัยทำงาน แต่ดิฉันไม่เคยเอาไปเล่าให้ใครๆฟังพร่ำพรื้อ นอกจาก เพื่อนสนิท ที่ดิฉันคิดว่า เค้าน่าจะเข้าใจเรา เพราะดิฉันเคยเอาไปเล่าให้แม่ฟังตอนเด็ก แล้วแม่พูดว่า “ห้ามเอาไปเล่าใครฟัง เดี๋ยวเขาจะหาว่า ดิฉันเป็นเด็กชอบพูดโกหก” มันจึงเป็นความจริงที่ติดตัวดิฉันมาจนถึงทุกวันนี้
**ดิฉันจะแยกเรื่องเป็นตอนๆนะคะ เพื่อนๆพี่ๆที่มาอ่านจะได้ไม่สับสน
Ep.1 วิญญาณในบ้าน
เรื่องของดิฉัน เริ่มต้นเมื่อ ดิฉันอายุ สักประมาณ 10 ขวบ กว่าๆ ซึ่งเป็นช่วงที่ดิฉันจำความได้อย่างสมบูรณ์แล้ว บ้านของดิฉันเป็นบ้านไม้เก่าๆ ที่ได้รับไม้ตกทอดมาจากคุณตา คุณยาย เมื่อตากับยายเสีย บ้านไม้ใหญ่โตก็ถูกรื้อเพื่อแบ่งไม้ให้ลุง น้าและแม่ มาต่อเติมบ้าน มรดกที่แม่ได้จากตายาย นอกจากของใช้ในครัวเรือนแล้ว ก็มีตู้ไม้โบราณ 2 หลัง(ขออภัยหากใช้คำลักษณะนามผิด)ที่อยู่คู่บ้านของดิฉันมานาน ทุกๆคืนก่อนนอน ครอบครัวของดิฉันชอบมานั่งคุยเล่นกันจนง่วงจึงแยกย้ายกันไปนอน ครอบครัวของดิฉันมี 4 คนค่ะ คือ แม่ พี่ชาย น้องชาย และดิฉัน ดิฉันเป็นลูกคนกลางของบ้าน ที่บ้านของดิฉันมีห้องนอนเพียงห้องเดียวเท่านั้น เราจะนอนในห้องกันหมด โดยดิฉัน แม่ และน้องชายนอนบนเตียง ส่วนพี่ชาย จะนอนข้างล่าง ข้างๆเตียง แต่มีบางคืนหากดิฉันงอนแม่ ก็จะงอนตุบป่องไป ยกหมอน ผ้าห่ม ประชดแม่ไปนอน นอกห้องคนเดียว
และคืนนั้น ได้เริ่มต้น เมื่อดิฉันอยากแยกมานอนข้างนอก เนื่องจาก น้องของดิฉันเริ่มโตขึ้น เตียงจึงเล็กลง เริ่มอึดอัด เลยแยกมานอนข้างนอก (ยังไม่มีห้องส่วนตัวค่ะ) และหลังจากคืนนั้นทุกๆคืน เมื่อแม่เริ่มปิดไฟนอน บ้านที่มีแต่ความมืด และแสงสว่างที่ลอดมาจากแสงจันทร์เท่านั้น ดิฉัน มองเห็น วิญญาณ ที่มีหลายตนมาก มีทั้งที่กำลังนั่งบนพื้นไม้ นั่งบนตู้บ้าง บางตนก็ยืน และมีบางตนที่เห็นลอยไปมา เห็นเป็นตัวขาวๆ ความรู้สึกของดิฉันในตอนนั้น คือ ใจมันเต้นตุบๆๆ แต่พูดอะไรไม่ออกจริงๆ เหตุผลที่ดิฉันไม่ยอมเรียกแม่ในคืนนั้น คือ กลัวแม่จะหาว่าเราโกหก และดิฉันก็คิดเสมอว่า มันเป็นแค่เงาที่สะท้อนมาจากความมืดก็เท่านั้น ดิฉันก็หลับตานอนอย่างนี้เป็นปกติจนชิน บางคืน ดิฉันจะเห็นเป็นผู้ชายแก่ๆ เดินไปมาในบ้าน เดินมาใกล้ที่ดิฉันนอน แล้วก็หันหลังไป
และมีอยู่ช่วงหนึ่งดิฉันน่าจะอยู่ช่วงมัธยมต้นได้ ดิฉันได้ไปนอนบ้านลูกพี่ของดิฉันซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของดิฉันเท่าไหร่ คืนนั้นดิฉันนอนดูทีวีจนเผลอหลับไป พอรู้สึกตัวอีกทีก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ห้องรับแขกของบ้าน มีหมอนและผ้าห่มซึ่งลูกพี่ของดิฉันคงเอามาห่มตัวดิฉันก่อนขึ้นไปนอนที่ห้อง แต่มันไม่ใช่แค่นั้น ดิฉันเห็นผู้ชาย 3 คน โผล่มาจากไหนไม่รู้ ยืนอยู่ที่ประตูบ้าน ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับที่ดิฉันนอนอยู่ ดิฉันก็คิดว่าคงเป็นแค่เงาหลอกตาปกติที่เคยเห็นที่บ้าน ดิฉันจึงเพ่งมอง ประมาณจ้องไปที่เค้า เค้าก็มองมาที่ดิฉัน แล้วเริ่มขยับเดินใกล้เข้ามาที่ดิฉัน เมื่อใกล้ถึงขอบเสื่อที่ปู่พื้นบริเวณที่ดิฉันนอนอยู่ พวกเขาก็เดินถอยหลังกลับไปที่เดิม แล้วเดินเข้ามาอีกที จนถึงขอบเสื่อ แล้วเดินถอยหลังไปอีกครั้ง ดิฉันขยี้ตาหลายรอบ หลับแล้วมองไหม่ พวกเขาก็ยังอยู่ ดิฉันเริ่มกลัวแล้ว รอบนี้คือกลัวจริงๆค่ะ จนพวกเค้าเริ่มเดินเข้ามาหาดิฉันใกล้ๆ แต่รอบนี้เดินเลยขอบเสื่อมาจนเกือบประชิดตัวดิฉัน ดิฉันหลับตาแล้วเรียกชื่อ ลูกพี่ดิฉัน อย่างสุดกำลังเสียงได้ คงจะสุดพลังจริงๆเพราะ ลูกพี่ดิฉันตื่นแล้ว พูดว่า “ทำไม..กลัวหรอนอนข้างล่าง เดี่ยวพี่ลงไปรับมานอนในห้อง” สักพักลูกพี่เราก็เปิดไฟ เงานั้นก็หายไปแล้วค่ะ ดิฉันรีบเอาหมอนและผ้าห่มขึ้นไปนอนในห้องลูกพี่เลย พอตอนเช้าเห็นลูกพี่เรานั่งคุยกับแม่ พอเราเดินผ่าน เขาก็ถามว่า “ทำไมเมื่อคืน เห็นอะไรรึเปล่า” เราตอบว่า “ไม่มีอะไร แค่กลัวเฉยๆค่ะ”
เดี๋ยวมาต่อ นะคะ ...
ขอแชร์ประสบการณ์สยองขวัญ ที่ดิฉันไม่เคยลืม
**ก่อนอื่น ดิฉันขอบอกไว้ตรงนี้ว่า นี่เป็นกระทู้แรกของดิฉัน การพิมพ์และการใช้งานยังไม่เข้าที่เข้าทาง ดิฉันต้องขอโทษล่วงหน้า หากการใช้ภาษาผิดหรือพิมพ์ผิดไปบ้าง เนื่องจาก จขกท. ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศมานานค่ะ จึงไม่ค่อยได้ใช้ภาษาไทยสักเท่าไหร่
เรื่องที่เกิดขึ้นกับดิฉัน ขอยืนยัน นั่งยัน นอนยันเลยนะคะ ว่ามันคือเรื่องจริง ไม่มีเติมแต่งอะไรทั้งสิ้น และที่ดิฉันเอามาแชร์ในวันนี้ก็ไม่ได้มีเจตนาคิดดีหรือคิดร้ายกับใครเลยค่ะ เพียงแค่อยากจะเอามาแชร์ให้ได้อ่านกัน ก็แค่นั้นจริงๆค่ะ
ดิฉัน เป็นคนที่เจอผีค่อนข้างบ่อย ตั้งแต่เด็กมาจนถึงวัยทำงาน แต่ดิฉันไม่เคยเอาไปเล่าให้ใครๆฟังพร่ำพรื้อ นอกจาก เพื่อนสนิท ที่ดิฉันคิดว่า เค้าน่าจะเข้าใจเรา เพราะดิฉันเคยเอาไปเล่าให้แม่ฟังตอนเด็ก แล้วแม่พูดว่า “ห้ามเอาไปเล่าใครฟัง เดี๋ยวเขาจะหาว่า ดิฉันเป็นเด็กชอบพูดโกหก” มันจึงเป็นความจริงที่ติดตัวดิฉันมาจนถึงทุกวันนี้
**ดิฉันจะแยกเรื่องเป็นตอนๆนะคะ เพื่อนๆพี่ๆที่มาอ่านจะได้ไม่สับสน
Ep.1 วิญญาณในบ้าน
เรื่องของดิฉัน เริ่มต้นเมื่อ ดิฉันอายุ สักประมาณ 10 ขวบ กว่าๆ ซึ่งเป็นช่วงที่ดิฉันจำความได้อย่างสมบูรณ์แล้ว บ้านของดิฉันเป็นบ้านไม้เก่าๆ ที่ได้รับไม้ตกทอดมาจากคุณตา คุณยาย เมื่อตากับยายเสีย บ้านไม้ใหญ่โตก็ถูกรื้อเพื่อแบ่งไม้ให้ลุง น้าและแม่ มาต่อเติมบ้าน มรดกที่แม่ได้จากตายาย นอกจากของใช้ในครัวเรือนแล้ว ก็มีตู้ไม้โบราณ 2 หลัง(ขออภัยหากใช้คำลักษณะนามผิด)ที่อยู่คู่บ้านของดิฉันมานาน ทุกๆคืนก่อนนอน ครอบครัวของดิฉันชอบมานั่งคุยเล่นกันจนง่วงจึงแยกย้ายกันไปนอน ครอบครัวของดิฉันมี 4 คนค่ะ คือ แม่ พี่ชาย น้องชาย และดิฉัน ดิฉันเป็นลูกคนกลางของบ้าน ที่บ้านของดิฉันมีห้องนอนเพียงห้องเดียวเท่านั้น เราจะนอนในห้องกันหมด โดยดิฉัน แม่ และน้องชายนอนบนเตียง ส่วนพี่ชาย จะนอนข้างล่าง ข้างๆเตียง แต่มีบางคืนหากดิฉันงอนแม่ ก็จะงอนตุบป่องไป ยกหมอน ผ้าห่ม ประชดแม่ไปนอน นอกห้องคนเดียว
และคืนนั้น ได้เริ่มต้น เมื่อดิฉันอยากแยกมานอนข้างนอก เนื่องจาก น้องของดิฉันเริ่มโตขึ้น เตียงจึงเล็กลง เริ่มอึดอัด เลยแยกมานอนข้างนอก (ยังไม่มีห้องส่วนตัวค่ะ) และหลังจากคืนนั้นทุกๆคืน เมื่อแม่เริ่มปิดไฟนอน บ้านที่มีแต่ความมืด และแสงสว่างที่ลอดมาจากแสงจันทร์เท่านั้น ดิฉัน มองเห็น วิญญาณ ที่มีหลายตนมาก มีทั้งที่กำลังนั่งบนพื้นไม้ นั่งบนตู้บ้าง บางตนก็ยืน และมีบางตนที่เห็นลอยไปมา เห็นเป็นตัวขาวๆ ความรู้สึกของดิฉันในตอนนั้น คือ ใจมันเต้นตุบๆๆ แต่พูดอะไรไม่ออกจริงๆ เหตุผลที่ดิฉันไม่ยอมเรียกแม่ในคืนนั้น คือ กลัวแม่จะหาว่าเราโกหก และดิฉันก็คิดเสมอว่า มันเป็นแค่เงาที่สะท้อนมาจากความมืดก็เท่านั้น ดิฉันก็หลับตานอนอย่างนี้เป็นปกติจนชิน บางคืน ดิฉันจะเห็นเป็นผู้ชายแก่ๆ เดินไปมาในบ้าน เดินมาใกล้ที่ดิฉันนอน แล้วก็หันหลังไป
และมีอยู่ช่วงหนึ่งดิฉันน่าจะอยู่ช่วงมัธยมต้นได้ ดิฉันได้ไปนอนบ้านลูกพี่ของดิฉันซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของดิฉันเท่าไหร่ คืนนั้นดิฉันนอนดูทีวีจนเผลอหลับไป พอรู้สึกตัวอีกทีก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ห้องรับแขกของบ้าน มีหมอนและผ้าห่มซึ่งลูกพี่ของดิฉันคงเอามาห่มตัวดิฉันก่อนขึ้นไปนอนที่ห้อง แต่มันไม่ใช่แค่นั้น ดิฉันเห็นผู้ชาย 3 คน โผล่มาจากไหนไม่รู้ ยืนอยู่ที่ประตูบ้าน ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับที่ดิฉันนอนอยู่ ดิฉันก็คิดว่าคงเป็นแค่เงาหลอกตาปกติที่เคยเห็นที่บ้าน ดิฉันจึงเพ่งมอง ประมาณจ้องไปที่เค้า เค้าก็มองมาที่ดิฉัน แล้วเริ่มขยับเดินใกล้เข้ามาที่ดิฉัน เมื่อใกล้ถึงขอบเสื่อที่ปู่พื้นบริเวณที่ดิฉันนอนอยู่ พวกเขาก็เดินถอยหลังกลับไปที่เดิม แล้วเดินเข้ามาอีกที จนถึงขอบเสื่อ แล้วเดินถอยหลังไปอีกครั้ง ดิฉันขยี้ตาหลายรอบ หลับแล้วมองไหม่ พวกเขาก็ยังอยู่ ดิฉันเริ่มกลัวแล้ว รอบนี้คือกลัวจริงๆค่ะ จนพวกเค้าเริ่มเดินเข้ามาหาดิฉันใกล้ๆ แต่รอบนี้เดินเลยขอบเสื่อมาจนเกือบประชิดตัวดิฉัน ดิฉันหลับตาแล้วเรียกชื่อ ลูกพี่ดิฉัน อย่างสุดกำลังเสียงได้ คงจะสุดพลังจริงๆเพราะ ลูกพี่ดิฉันตื่นแล้ว พูดว่า “ทำไม..กลัวหรอนอนข้างล่าง เดี่ยวพี่ลงไปรับมานอนในห้อง” สักพักลูกพี่เราก็เปิดไฟ เงานั้นก็หายไปแล้วค่ะ ดิฉันรีบเอาหมอนและผ้าห่มขึ้นไปนอนในห้องลูกพี่เลย พอตอนเช้าเห็นลูกพี่เรานั่งคุยกับแม่ พอเราเดินผ่าน เขาก็ถามว่า “ทำไมเมื่อคืน เห็นอะไรรึเปล่า” เราตอบว่า “ไม่มีอะไร แค่กลัวเฉยๆค่ะ”
เดี๋ยวมาต่อ นะคะ ...