สวัสดีครับเพื่อนๆสมาชิกทุกท่าน วันนี้ผมขอตั้งกระทู้อีกรอบเพื่อขอความอนุเคราะห์ข้อสงสัยในการปฏิบัติสมาธิ ผมยังคงปฏิบัติเรื่อยมาโดยน้อมเอาข้อเสนอแนะหลายๆท่านมาใช้ จนเมื่อไม่นานเกิดเหตุการณ์ขึ้นจึงอยากเรียนถามครับว่า (ก่อนถึงคำถามขออนุญาตเกริ่นเหตุการณ์ก่อนนะครับ)

  เมื่อตามลมหายใจไปเรื่อยๆนั้น ลมหายใจที่หยาบเริ่มละเอียดมากขึ้น จู่ๆเดิมที่ต้องบริกรรมพุทโธกลับ ตามลมหายใจเองได้เองเฉยและไม่วอกแวก เมื่อตามลมหายใจไปลมหายใจที่มีชักบางลงๆจนถึงจุดที่หาไม่เจอ ในตอนนั้นงงๆเหมือนกันจากที่เคยมีลมหายใจให้ยึดเกาะ จิตมันเลยเคลื่อนไปจับที่กิริยาการยุบพองของท้องเองโดยอัตโนมัติ จึงตามดูไปเรื่อยๆ ปรากฏว่าอาการยุบพองที่เห็นได้ชัดกลับแผ่วลงๆ เหลือเพียงอาการกระเพื่อมๆเเค่นั้นเอง ต่อมาอาการยุบพองก็ไม่สามารถกำหนดได้เช่นกัน จิตมันย้ายไปกำหนดเอาอาการนั่งติดพื้นมารู้เเทน จับความรู้สึกที่ก้นของเราติดที่นั่ง ตามกำหนดรู้ตามไปต่อเนื่อง ทำไปทำมาความรู้สึกที่นั่งกลับหายไปด้วย คราวนี้ไม่เหลืออะไรให้กำหนดแล้วครับ

ตอนนั้นลองหาร่างกายดู หาจนทั่วก็ไม่พบความรู้สึกอะไรเลยไม่รู้จะทำยังไง จึงอยู่นิ่งๆ แต่เเปลกที่ว่าแม้จะไม่ได้กำหนดอะไร สมาธิกลับแจ่มใสไม่วอกแวกสามารถอยู่เฉยๆได้ อยู่ไปเรื่อยๆจู่ๆเกิดความรู้สึกถูกดูดลงไปตามอุโมงคะเบื้องล่างอย่างแรงและรวดเร็วมาก คล้ายกับอารมณ์เรานั่งรถไฟเหาะทิ้งลงมา ผมพยายามมีสติกำกับตามไปตลอดเวลาไม่ให้หลุด ปรากฏว่าไปโผล่เอายังสถานที่หนึ่งๆ
ที่มีอาณาเขตอากาศที่กว้างใหญ่ไพศาลไม่สิ้นสุด มันเวิ้งว้างว่างเปล่า ไม่มีสิ่งใดๆเลย ไม่มีแสงสว่างแต่กลับเห็นรับรู้ได้ชัด เหมือนเวลาหยุดนิ่ง ผมรีบกำหนดหาตัวตนก็หาไม่เจอคล้ายกับตัวเราก็เป็นส่วนหนึ่งในความว่างนั้นด้วย น่าแปลกที่อารมณ์รับรู้ตอนนั้นกลับเด่นชัดมาก ปราศจากอารมณ์ใดๆเข้ามาเลย
ไม่มีสุข ไม่มีทุกข์ ไม่มีความกังวลใจใดๆทั้งสิ้น มันมีเเต่อารมณ์เฉยๆกลางๆอย่างเดียว สามารถอยู่นิ่งๆได้เป็นเวลานาน

จนเวลาผ่านไปนานตัวรู้มันก็ยังรู้อย่างเดียวคือเฉย ดังนั้นจึงเริ่มบอกตัวเองว่าจะทำยังไงต่อดีเนี่ย ปรากฏว่าคล้ายมีเสียงดังขึ้นมาในใจว่า "ให้พิจารณาความว่างเปล่าเป็นอารมณ์ต่อเถิด" ผมเลยกำหนดเอาความว่างเปล่าในอากาศที่กว้างใหญ่นั้นมาเป็นอารมณ์ต่อไปเรื่อยๆ จนเหมาะสมกับเวลาจึงออกจากสมาธิ

อยากขอรบกวนสอบถามเพื่อนๆครับว่า
1.  เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นผมไปพบเจออะไรมาเหรอครับ
2. ถ้าจะไปต่อด้วยการกำหนดอากาศที่ว่างเปล่าเป็นอารมณ์ได้ไหมครับ
3. ทำไมถึงรับรู้ได้แค่อารมณ์เฉยๆเพียงอย่างเดียวครับ สังเกตว่าตอนนั้นเหมือนจิตมันเฉื่อยมาก
   พิจารณาอะไรไม่ได้เลย

ขอขอบคุณทุกๆท่านที่สละเวลาอ่านเเละเมตตาชี้แนะครับ