ความทรงจำสีจาง

สวัสดีค่ะ  ได้อ่านเรื่องคนอื่นมาก็เยอะ  วันนี้เราเลยอยากมาแชร์เรื่องของตัวเองบ้าง  เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง   ไม่รู้จะมีใครอ่านหรือเปล่า  แต่ก็ถือว่าเป็นการระบายไปในตัวเลยแล้วกัน  อาจจะยาวและดูงง ๆ หน่อยนะ  แต่จะพยายามเล่าให้กระชับที่สุด  เรื่องมันก็นานมากแล้วตั้งแต่สมัย ม.ต้น  ผ่านมา 8 ปีแล้ว แต่เวลานึกถึงช่วงเวลานั้นทีไร มันก็สุขใจและเศร้าใจไปพร้อม ๆ กัน  อาจจะจำ detail ได้ไม่หมดนะคะ
*ขออนุญาตใช้ชื่อสมมติทั้งหมด

เราขอแทนตัวเองว่า ปาย นะ ปายมีเพื่อนในกลุ่ม 4 คน คือ ปาย เป็ก ฟ้า และนาส
ตอนนั้นพวกเราอยู่ ม.1 ได้รู้จักรุ่นน้องผู้ชาย ป.6 กลุ่มนึง คือ พาร์ท ต้า แบงค์ บอล ไปซ์ ไดส์ (ขอไม่พูดถึงบอลกับไปซ์นะ ไม่ค่อยมีบทบาทเท่าไร)
รู้จักกันได้โดยตอนนั้นเป็นคาบที่ อ.ไม่เข้าสอน พวกเราเลยมานั่งเล่นหมากฮอสกันที่โต๊ะม้าหิน แล้วจู่ ๆ พาร์ทก็เข้ามาป่วน มาบอกให้เราเดินไปทางนั้นทางนี้ (ไม่ได้รู้จักกันมาก่อนเลย) พวกเรารำคาญเลยไล่ไป เค้าก็ไปนะ แต่! .. ไปพาเพื่อนมาทั้งกลุ่มเลย -- ซึ่งแต่ละคนปายไม่ถูกชะตาด้วยเลย มีแต่แบงค์ที่ปายรู้สึกดีด้วย ทั้ง ๆ ที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย แต่ไม่ใช่ว่าชอบหรืออะไรนะ
หลังจากนั้นพวกนั้นก็มาแกล้งพวกเราทุกวัน จนมันกลายเป็นเรื่องเคยชิน ว่างเมื่อไรพวกเราก็จะมานั่งเล่นที่โต๊ะม้าหินกันประจำ จนมันกลายเป็นความรู้สึกแปลก ๆ ที่เริ่มซึมลึกในใจของเราทุกคน เชื่อมั้ยคะ ? เราแอบชอบผู้ชายคนเดียวกันทั้ง 4 คนเลย ผู้ชายคนนั้นก็คือ ต้า

พอต้ารู้ (ไม่แน่ใจว่าต้ารู้ว่าพวกเราทั้งกลุ่มชอบ หรือรู้แค่ว่านาสชอบ) ต้าก็บอกว่าชอบคนในกลุ่มปาย  แต่ไม่บอกว่าใครนะ  แต่พอไม่กี่วันต่อมา  ต้าก็บอกว่าชอบแพท (เพื่อนห้องเดียวกับปาย) และอีกไม่กี่วันก็บอกว่าชอบปาล์ม (เพื่อนอีกห้องนึง) งงมั้ย ? เราก็งง 555 ถึงบอกไงว่า เราไม่รู้ว่าต้ารู้อะไรแค่ไหน บางทีเค้าอาจจะไม่อยากให้เราทะเลาะกันก็ได้  พวกเราก็เฮิร์ทกันไปตามระเบียบ  เป็กเลยหันไปคบกับไดส์  ซึ่งไดส์จีบเป็กมาตั้งแต่ต้น  เรื่องก็เป็นไปแบบนี้สักพัก พวกเราก็สนิทกันขึ้นเรื่อย ๆ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่