เราเคยคิดว่าเราอยากตั้งกระทู้แชร์ประสบการณ์ตัวเอง ในวันที่เราแน่ใจจริงๆว่าเราตัดใจได้เเล้ว จนมีจุดที่ทำให้เราแน่ใจมากขึ้น ว่าเราหายแล้ว เราถึงมาตั้งกระทู้นี้
เราไม่เคยคิดเลยค่ะว่าเราจะกลับมาหายดีได้อย่างปกติ ก่อนหน้านี้เราเคยมาตั้งกระทู้ คร่ำครวญด้วยซ้ำ ว่าเราทำใจไม่ได้ ว่าเราลืมเค้าไม่ได้ ความจริงแล้วเกิดจากตัวเราเองต่างหากค่ะที่พยายามทำให้ตัวเองทุกข์ เราชอบฟังเพลงเศร้าๆและคอยอินกับเนื้อหาเพลงพวกนั้น เราไม่ยอมลบรูปแฟนเก่า ไม่เก็บของทุกอย่างไปให้ไกลตัวเอง เรียกง่ายๆว่าเราพยายามพาตัวเองไปจมอยู่กับอดีต เราเอาแต่คิดว่าเรารักเค้าคนเดียว เค้าเป็นคนเดียวที่เรารัก จนเป็นที่มาของการเวิ่นเว้อต่างๆนาๆ เราก้อไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เราคิดได้ แต่มีอย่างหนึงที่เราเชื่อ คือเรื่องของเวลาค่ะ เพราะเราเลิกกับเค้าไปนานมากแล้ว นี่ก้อย่างปีที่สอง เวลามันค่อยๆทำให้เราค่อยๆปรับตัวให้ชีวิตเรากลับมาอยู่ได้โดยไม่มีคนๆนี้ เรากับแฟนเก่าเมื่อก่อนตัวติดกันมาก เราสนิทกันมาก พอเลิกกันเราเลยเคว้งเอามากๆ เราใช้ชีวิตกับเค้าหลายปี จากแฟนจนแต่งงาน แต่นั่นแหละค่ะ เวลามันช่วยได้จริงๆ เวลาเยียวยาเราเอง เราเองก้อไม่รู้ตัวน่ะค่ะว่าตัดใจได้แล้ว จนเรามีโอกาสได้ไปเที่ยวกับเพื่อนสนิท เพื่อนตายเราเลยละค่ะ จนเพื่อนเราทักเราเอง ว่าเราไม่มีเค้าของคนอกหักช้ำรักคนเดิมอีก เห้ยยหายแล้วนี่หว่า เราจึงได้คิดขึ้นมาจริงๆ ว่าเราก้อไม่ได้คิดถึงอะไรเค้าถ้าเราไม่ฟังเพลงเศร้านี่เราไม่คิดถึงเลยค่ะ เราใช้ชีวิตอยู่ได้แบบปกติของเรา เราเฮฮาหัวเราะกับเพื่อนได้อย่างคนมีความสุขจริงๆ เพื่อนเรายังทักเลยค่ะ ว่าไม่เห็นเราคนนี้นานมากแล้ว คนที่หัวเราะหนักๆ ยิ้มเต็มหน้าเต็มหน้าเต็มตา
เมื่อก่อนน่ะเหรอค่ะ เราอกหักหนักมาก วันๆบ้าบอเวิ่นเว้อ ฟังเเต่เพลงเศร้า ดูรูปเก่าๆ พอโดนให้มาทำงาน ตจว.เราไม่ลังเลเลยเพราะอยากหนีจากที่เดิมๆ เรามาอยู่ที่นี่ โดยที่เราไม่รู้จักใครเลย แต่ทุกคนที่นี่ดีกับเรามากค่ะ ทั้งเพื่อนร่วมงาน แม้กระทั่งแม่ค้าในตลาดเวลาเราไปซื้อของ ทุกคนดีกับเรามาก จนเรารักจังหวัดนี้ รักคนที่นี่ การที่เรามาอยู่ที่นี่ เราก้อคิดว่าเป็นส่วนหนึงที่ทำให้เราตัดใจได้จริงๆ
จุดที่เราstrongสุดๆ คือเมื่อวานคะ พี่สาวเราทำงานที่เดียวกับเเฟนเก่าเรา เค้าเล่าถึงแฟนเก่า พี่สาวเราเเท้ๆน่ะคะ เอาเป็นว่าเค้าเล่าในเรื่องที่ไม่ดีเท่าไหร่ เรากลับไม่ได้รู้สึกอะไรเลยค่ะ มันว่างเปล่าไปหมดในใจเรา เมื่อคืนเราบินไปหาแฟนที่ กทม. (แฟนปัจจุบัน)
ก่อนนอนเราเล่าถึงความรู้สึกตอนนี้ของเราให้แฟนเราฟัง แฟนเราเป็นรุ่นพี่ที่คอยให้คำปรึกษาเรามาตลอดคะ เค้ารู้จักอดีตสามีเรา จากใจของเราน่ะค่ะ เราบอกแฟนถึงความรู้สึกของเราว่า เราไม่ได้รู้สึกเป็นห่วงแฟนเก่าเราในเรื่องที่รู้มา แต่รู้สึกสงสารเค้ามากกว่า ว่าทำไมถึงทำให้ชีวิตตัวเองตกต่ำได้ขนาดนั้น
เราไม่เคยรู้สึกสะใจ หรืออะไรเลยค่ะ มีแต่ความสงสาร เราเองก้อไม่ได้อยากเห็นใครมีชีวิตที่ตกต่ำแบบนั้น เราไม่โกรธไม่เกรียด ทุกสิ่งทุกอย่างเราอโหสิกรรมให้ทั้งหมด อภัยให้หมดถึงความเลวร้ายที่เค้าเคยทำกับเรา แฟนเราเองก้อได้แต่ฟังค่ะ และบอกเราแค่ว่าดีแล้วที่ให้อภัยเค้า จะได้ไม่ติดค้างกัน เราเองก้อจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เมื่อก่อนเรายังรักเค้าเราเลยคอยเตือนในสิ่งไม่ดีที่เค้าทำ เราคอยฉุดลาก ไม่ให้เค้าไปทำในสิ่งที่ไม่ดี แต่จากนี้เรารู้สึกสงสารเค้ามาก เพราะเราคงทำได้แค่เตือนเค้า ขอพรให้เค้าคิดได้ เพราะเราเองก้อไม่ได้อยากยุ่งกับเค้าเเล้ว เพราะเราไม่ได้รักเค้าเเล้ว มีแต่ความสงสารที่ไม่อยากให้เค้าเดินไปในทางแบบนั้น เพราะตัวเค้าเองครอบครัว คนรอบข้าง ก้อไม่มีใครรู้ในสิ่งไม่ดีที่เค้าทำอยู่ ก้อมีแต่เรานี่ละค่ะ ที่รู้ และเราไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใคร ก้อได้แต่หวังละคะว่าเค้าจะคิดได้บ้าง ว่าเค้าจะรักพ่อแม่เค้ามากพอจนหลีกห่างจากสิ่งไม่ดีพวกนั้นได้ เราส่งแชทไปเตือนเค้า ทุกแมสเสจเราไม่ปิดบังแฟนเรา แฟนเราบอกเราแค่ว่า เราก้อทำได้แค่นี้ ที่เหลือก้ออยู่ที่เค้า ว่าจะคิดได้แค่ไหน
ถ้าใครได้ผ่านมาอ่านเรื่องของเรา เราแค่อยากจะบอกว่า การให้อภัยคือการให้ที่ดีที่สุดค่ะ เพราะให้ทั้งเค้าและตัวเราเองหลุดพ้นจาก
อดีต และต่างก้อได้ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่
สิ่งที่เราเชื่ออีกอย่างหนึงคือ ศิลไม่เสมอกันต่อให้รักกันมากแค่ไหน มันก้ออยู่กันไม่ได้ค่ะ มีแต่ความร้อนรุ่ม มีแต่เรื่องที่เข้ามาในชีวิตคู่ สุดท้ายก้อต้องแยกกันอยู่ดี
ทุกข์ตรงไหนก้อดับที่ตรงนั้นน่ะค่ะ อย่างเราทุกข์ที่ใจก้อดับที่ใจ
พยายามทำชีวิตของตัวเองให้ดีค่ะ ดีกับคนอื่นให้มากๆไม่ว่าจะกับคนรอบข้าง กับคนที่อยู่ร่วมสังคม กับครอบครัว กับหน้าที่การงาน พยายามหาความก้าวหน้าให้กับชีวิตเรื่อยๆ และดูแลตัวเองให้มากขึ้น เราจะรู้สึกดีในสิ่งที่เราทำสำเร็จค่ะ
การดำเนินชีวิตเป็นคนดี ไม่โกรธ ไม่อาฆาต ไม่พยาบาท อภัยให้กับคนที่ทำไม่ดีกับเราแค่ไหน เราก้อให้อภัยได้ มันปลดวางให้เราพ้นทุกข์น่ะค่ะ และมันก้อทำให้เรามีความสุขที่แท้จริงค่ะ
้
เพราะวันนี้เราแน่ใจจริงๆเราถึงตั้งกระทู้นี้
เราไม่เคยคิดเลยค่ะว่าเราจะกลับมาหายดีได้อย่างปกติ ก่อนหน้านี้เราเคยมาตั้งกระทู้ คร่ำครวญด้วยซ้ำ ว่าเราทำใจไม่ได้ ว่าเราลืมเค้าไม่ได้ ความจริงแล้วเกิดจากตัวเราเองต่างหากค่ะที่พยายามทำให้ตัวเองทุกข์ เราชอบฟังเพลงเศร้าๆและคอยอินกับเนื้อหาเพลงพวกนั้น เราไม่ยอมลบรูปแฟนเก่า ไม่เก็บของทุกอย่างไปให้ไกลตัวเอง เรียกง่ายๆว่าเราพยายามพาตัวเองไปจมอยู่กับอดีต เราเอาแต่คิดว่าเรารักเค้าคนเดียว เค้าเป็นคนเดียวที่เรารัก จนเป็นที่มาของการเวิ่นเว้อต่างๆนาๆ เราก้อไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เราคิดได้ แต่มีอย่างหนึงที่เราเชื่อ คือเรื่องของเวลาค่ะ เพราะเราเลิกกับเค้าไปนานมากแล้ว นี่ก้อย่างปีที่สอง เวลามันค่อยๆทำให้เราค่อยๆปรับตัวให้ชีวิตเรากลับมาอยู่ได้โดยไม่มีคนๆนี้ เรากับแฟนเก่าเมื่อก่อนตัวติดกันมาก เราสนิทกันมาก พอเลิกกันเราเลยเคว้งเอามากๆ เราใช้ชีวิตกับเค้าหลายปี จากแฟนจนแต่งงาน แต่นั่นแหละค่ะ เวลามันช่วยได้จริงๆ เวลาเยียวยาเราเอง เราเองก้อไม่รู้ตัวน่ะค่ะว่าตัดใจได้แล้ว จนเรามีโอกาสได้ไปเที่ยวกับเพื่อนสนิท เพื่อนตายเราเลยละค่ะ จนเพื่อนเราทักเราเอง ว่าเราไม่มีเค้าของคนอกหักช้ำรักคนเดิมอีก เห้ยยหายแล้วนี่หว่า เราจึงได้คิดขึ้นมาจริงๆ ว่าเราก้อไม่ได้คิดถึงอะไรเค้าถ้าเราไม่ฟังเพลงเศร้านี่เราไม่คิดถึงเลยค่ะ เราใช้ชีวิตอยู่ได้แบบปกติของเรา เราเฮฮาหัวเราะกับเพื่อนได้อย่างคนมีความสุขจริงๆ เพื่อนเรายังทักเลยค่ะ ว่าไม่เห็นเราคนนี้นานมากแล้ว คนที่หัวเราะหนักๆ ยิ้มเต็มหน้าเต็มหน้าเต็มตา
เมื่อก่อนน่ะเหรอค่ะ เราอกหักหนักมาก วันๆบ้าบอเวิ่นเว้อ ฟังเเต่เพลงเศร้า ดูรูปเก่าๆ พอโดนให้มาทำงาน ตจว.เราไม่ลังเลเลยเพราะอยากหนีจากที่เดิมๆ เรามาอยู่ที่นี่ โดยที่เราไม่รู้จักใครเลย แต่ทุกคนที่นี่ดีกับเรามากค่ะ ทั้งเพื่อนร่วมงาน แม้กระทั่งแม่ค้าในตลาดเวลาเราไปซื้อของ ทุกคนดีกับเรามาก จนเรารักจังหวัดนี้ รักคนที่นี่ การที่เรามาอยู่ที่นี่ เราก้อคิดว่าเป็นส่วนหนึงที่ทำให้เราตัดใจได้จริงๆ
จุดที่เราstrongสุดๆ คือเมื่อวานคะ พี่สาวเราทำงานที่เดียวกับเเฟนเก่าเรา เค้าเล่าถึงแฟนเก่า พี่สาวเราเเท้ๆน่ะคะ เอาเป็นว่าเค้าเล่าในเรื่องที่ไม่ดีเท่าไหร่ เรากลับไม่ได้รู้สึกอะไรเลยค่ะ มันว่างเปล่าไปหมดในใจเรา เมื่อคืนเราบินไปหาแฟนที่ กทม. (แฟนปัจจุบัน)
ก่อนนอนเราเล่าถึงความรู้สึกตอนนี้ของเราให้แฟนเราฟัง แฟนเราเป็นรุ่นพี่ที่คอยให้คำปรึกษาเรามาตลอดคะ เค้ารู้จักอดีตสามีเรา จากใจของเราน่ะค่ะ เราบอกแฟนถึงความรู้สึกของเราว่า เราไม่ได้รู้สึกเป็นห่วงแฟนเก่าเราในเรื่องที่รู้มา แต่รู้สึกสงสารเค้ามากกว่า ว่าทำไมถึงทำให้ชีวิตตัวเองตกต่ำได้ขนาดนั้น
เราไม่เคยรู้สึกสะใจ หรืออะไรเลยค่ะ มีแต่ความสงสาร เราเองก้อไม่ได้อยากเห็นใครมีชีวิตที่ตกต่ำแบบนั้น เราไม่โกรธไม่เกรียด ทุกสิ่งทุกอย่างเราอโหสิกรรมให้ทั้งหมด อภัยให้หมดถึงความเลวร้ายที่เค้าเคยทำกับเรา แฟนเราเองก้อได้แต่ฟังค่ะ และบอกเราแค่ว่าดีแล้วที่ให้อภัยเค้า จะได้ไม่ติดค้างกัน เราเองก้อจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เมื่อก่อนเรายังรักเค้าเราเลยคอยเตือนในสิ่งไม่ดีที่เค้าทำ เราคอยฉุดลาก ไม่ให้เค้าไปทำในสิ่งที่ไม่ดี แต่จากนี้เรารู้สึกสงสารเค้ามาก เพราะเราคงทำได้แค่เตือนเค้า ขอพรให้เค้าคิดได้ เพราะเราเองก้อไม่ได้อยากยุ่งกับเค้าเเล้ว เพราะเราไม่ได้รักเค้าเเล้ว มีแต่ความสงสารที่ไม่อยากให้เค้าเดินไปในทางแบบนั้น เพราะตัวเค้าเองครอบครัว คนรอบข้าง ก้อไม่มีใครรู้ในสิ่งไม่ดีที่เค้าทำอยู่ ก้อมีแต่เรานี่ละค่ะ ที่รู้ และเราไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใคร ก้อได้แต่หวังละคะว่าเค้าจะคิดได้บ้าง ว่าเค้าจะรักพ่อแม่เค้ามากพอจนหลีกห่างจากสิ่งไม่ดีพวกนั้นได้ เราส่งแชทไปเตือนเค้า ทุกแมสเสจเราไม่ปิดบังแฟนเรา แฟนเราบอกเราแค่ว่า เราก้อทำได้แค่นี้ ที่เหลือก้ออยู่ที่เค้า ว่าจะคิดได้แค่ไหน
ถ้าใครได้ผ่านมาอ่านเรื่องของเรา เราแค่อยากจะบอกว่า การให้อภัยคือการให้ที่ดีที่สุดค่ะ เพราะให้ทั้งเค้าและตัวเราเองหลุดพ้นจาก
อดีต และต่างก้อได้ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่
สิ่งที่เราเชื่ออีกอย่างหนึงคือ ศิลไม่เสมอกันต่อให้รักกันมากแค่ไหน มันก้ออยู่กันไม่ได้ค่ะ มีแต่ความร้อนรุ่ม มีแต่เรื่องที่เข้ามาในชีวิตคู่ สุดท้ายก้อต้องแยกกันอยู่ดี
ทุกข์ตรงไหนก้อดับที่ตรงนั้นน่ะค่ะ อย่างเราทุกข์ที่ใจก้อดับที่ใจ
พยายามทำชีวิตของตัวเองให้ดีค่ะ ดีกับคนอื่นให้มากๆไม่ว่าจะกับคนรอบข้าง กับคนที่อยู่ร่วมสังคม กับครอบครัว กับหน้าที่การงาน พยายามหาความก้าวหน้าให้กับชีวิตเรื่อยๆ และดูแลตัวเองให้มากขึ้น เราจะรู้สึกดีในสิ่งที่เราทำสำเร็จค่ะ
การดำเนินชีวิตเป็นคนดี ไม่โกรธ ไม่อาฆาต ไม่พยาบาท อภัยให้กับคนที่ทำไม่ดีกับเราแค่ไหน เราก้อให้อภัยได้ มันปลดวางให้เราพ้นทุกข์น่ะค่ะ และมันก้อทำให้เรามีความสุขที่แท้จริงค่ะ
้