เห็นติ๊ง ๆ เลยนึกถึงพวก The Magic of Thinking Big เลยหยิบมาจากงานหนังสือเล่มนึง ก็ทิ้งไว้เป็นนาน เห็นคั่นไว้ เลยกลับมาเปิดอ่านอีกรอบ พบว่าที่ตัวเองทนอ่านได้ไม่จบ เพราะรู้สึกว่ามีแต่น้ำ ไม่ค่อยมีเนื้อ คนเขียนติดจะอวยตัวเองและตำหนิติติงคนอื่นมากกว่า คือถ้าจะอ่านเล่มที่ดี ก็ต้องหยิบเล่มที่เป็นลำดับก่อน ๆ หน้าเล่มนี้

ทำให้นึกถึงคอมเมนท์ที่บอกว่า คนเขียนหนังสือแนวพัฒนาตนเองจะชอบเขียนแบบกั๊ก ๆ เอาไว้ขายคอร์สสัมมนา ส่วนหนังสือ มักจะเอาไว้โปรโมตตัวเอง อ่านแล้วเต็มไปด้วยโฆษณาแฝง