มีเพื่อนในกลุ่มเดียวกันเป็นรูมเมท เวลาอยู่ที่หอบางวันเราไม่ได้พูดกันแม้แต่คำเดียว ชีวิตเหมือนต่างคนต่างอยู่  พอเวลาออกไปหากินทั้งกลางวันและตอนเย็น เราก็ต่างคนต่างไป  เวลาจะออกไปเรียน ทั้งๆที่เรียนเหมือนกันทุกวิชาเราก็ยังออกจากห้องไปไม่พร้อมกัน  เวลามันกลับบ้านเสาร์อาทิตย์  ทั้งๆที่เรานอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง มันไม่บอกเราสักคำว่ากลับบ้าน แต่เวลาอยู่กับกลุ่มเพื่อนสนิทอีกสองคน เรากับมันก็จะพูดกันปกติซึ่งจะแตกต่างกับการอยู่กันสองคนมาก  บางทีเราก็งง กับคำว่าเพื่อนสนิท เรารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้มีเพื่อนสนิทในมหาลัยเลย เหมือนเราเป็นเพื่อนกันแค่ในนาม

-เพิ่มเติม-
เพื่อนเราจะเป็นคนเงียบๆ ตอนแรกๆ เราก็จะเป็นฝ่ายชวนคุยตลอด แต่เราชวนคุยจนไม่รู้จะหาเรื่องไรมาคุยแล้ว บางทีเราถามไปมันก็ตอบสั้นๆได้ใจความ บทสนทนาของพวกเราก็เลยจบลง  แต่เราสองคนก็ไม่ได้โกรธหรือมีไรผิดใจกัน
บางทีฉันก็รู้สึกหดหู่ เหงาๆ ว้าเหว่ อยากมีเพื่อนสนิทแบบคนอื่นเค้ามั้ง...