กระทู้แรกที่ตั้งยาวขนาดนี้ ผิดพลาดประการใดก็อภัยให้ด้วยน้าาา555555555 ขำๆน้ะอย่าเอาไปดราม่าล้ะ ^^
^>^>^>^>จุดพีคที่สุดสำหรับเราก็คือการแอบชอบรุ่นน้อง แต่รุ่นน้องก็แอบชอบคนอื่น เรารู้ อยากจะตัดใจ แต่ยังตัดใจไม่ได้ ใจหนึ่งก็บอกให้ตัดใจ ใจหนึ่งก็บอกให้ชอบต่อไป จุดที่มันพีคมากๆก็คือ เราเพิ่งเริ่มชอบน้องได้ไม่ถึง15วัน แต่ดันมารู้เรื่องราวของน้องกับรุ่นพี่อีกคนนึงอ้ะ TT
เรื่องมันเป็นงี้น้ะ......อ่าวเริ่มมม --->>> สำหรับคนนี้ เป็นคนที่สองในชีวิตที่เคยรัก และเป็นความรักที่เร็วที่สุดสำหรับการตัดใจ👉👈. สำหรับคนนี้ ก็ชอบมาตั้งนานแล้ว ชอบตั้งแต่เห็นน้องแรกๆ แต่ตอนนั้นแค่ชอบ ปลื้มๆธรรมดา ก็ชอบมาเรื่อยๆ จนวันนึงก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรดลใจให้รู้สึกดีกับน้องคนนี้มากขึ้นขนาดนี้ ช่วงหลังๆมาก็ได้บอกเพื่อน คุยกับเพื่อนว่ากูชอบน้องคนนี้ว่ะ ชอบมากๆอ้ะ ทั้งๆที่ไม่เคยคุยกันสักครั้ง แล้วมีอยู่วันนึงอยู่ดีๆก็กล้าทักแชทไปบอกฝันดีน้อง. พอน้องตอบกลับมาก็ไม่กล้าคุยอะไรอีก เลยจบสนทนาในวันนั้นแค่ประโยคคำว่าฝันดีน้า .. พอตอนนั้นเริ่มรู้สึกกับน้องขึ้นมากเรื่อยๆ อยากคุย อยากรู้จัก อยากสนิท แต่ติดที่ว่าเป็นคนขี่อายไง แล้วอีกอย่างเป็นคนที่ไม่มั่นหน้าด้วย555 เลยไม่กล้าทักไม่กล้าคุย แล้วพอคืนนั้นคืนเคาท์ดาว พอสวดมนต์ข้ามปีเสร็จ กลับถึงบ้าน อยู่ดีๆใจก็สั่งให้ทักแชทไปบอกแฮปปี้นิวเยียร์น้องเป้นคนแรก ตอนนั้นคิดแค่ว่า ปีใหม่อยากได้อะไรใหม่ๆ อยากเจออะไรใหม่ๆ อยากเริ่มอะไรใหม่ๆ อยากลองชอบคนใหม่ เลยคิดว่าน้องคนนี้ต้องใช่แน่ๆ แบบมโนไปเองอ้ะ555 แล้วจากวันนั้นน้องก็ตอบกลับแฮปปี้เบิร์ดเดย์มาตอนเช้าของวันที่1 จากนั้นก็เริ่มชวนน้องคุย ถามนั่นถามนี่ ตอนนั้นก็เขินๆ มันเป็นครั้งแรกเพิ่งเริ่มอ้ะ ก็คุยๆเรื่อยๆคือแบบสบายใจดีอ้ะ แล้วทุกวันๆก็คุยเรื่อยๆก็ทักไปตลอด บางวันก็คุยแบบข้ามวัน สมมุติน้องหลับ น้องก็มาตอบอีกวันนึง เราหลับก็มาตอบอีกวันนึง. ยิ่งได้คุยก็รู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ แล้วในช่วงที่คุยกันตั้งแต่วันที่1มกราคม59 ก็ยังไม่เคยแนะนำตัวว่าชื่ออะไร เป็นใคร อยู่ม.ไหน แล้วน้องมันก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราชื่ออะไร อาจจะไม่เคยเห็นเลยด้วย เพราะที่โรงเรียนก็ไม่เคยคุยกันไม่เคยรู้จักกัน มีแต่เราที่รู้จักน้อง5555 ตอนช่วงที่ทักไปทุกวัน ถ้าสำหรับบางคนนี่มันต้องรู้ล่ะว่าคนนี้แอบชอบมันอยู่ แต่สำหรับน้องคนนี้มันจะรู้รึป่าวนี่สิ แล้วก็มีอยู่ครั้งนึงเมื่อวันที่8-9 ตอนนั้นน้องมันเพ้อ เพ้อแบบมีคนที่มันแอบชอบอ้ะ ตอนที่เห็นน้องเพ้อแบบนั้น แทบจะร้องไห้อ้ะ เห้ยยยคือกูเพิ่งเริ่มชอบเองน้ะ ก็เพ้อถึงคนอื่นแล้วอ้ะ อารมประมาณนี้เลย พอเห็นแบบนั้นนี่ก็ยิ่งเพ้อหนัก จะตัดใจตั้งแต่ตอนนั้นเลย 8วันก็เป็นความทรงจำได้ ตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่าจะตัดใจ เพ้อหนักมากตอนกลางคืน..แล้วก็ไม่ได้ทักน้องไปอีกเลย พอวันที่10 เป็นวันที่งอลให้เพื่อน แล้วฟอร์มเยอะ เพื่อนมาง้อแล้วก็ไม่หาย คิดอยากอยู่คนเดียว แต่รู้สึกได้ว่าเหงามาก เหงาจนคิดถึงน้องตลอดอ้ะ จนคืนของวันที่10 ทักไปบอกฝันดีน้อง จากที่ว่าจะตัดใจ ก็ทำไม่ได้ ยังมีหวังไปได้อีกกก....
พอวันที่10บอกฝันดีน้อง น้องก็บอกฝันดีกลับ แล้วนี่ก็ไม่กล้าคุยอะไรอีก เลยนอนนนน.. แล้วเช้าวันที่11 ทักไปบอกมอนิ่งน้องอีกครั้ง น้องก็ตอบกลับมา แล้วก็ได้คุยกับน้องเรื่อยๆเกือบทั้งวัน วันนั้นก็เล่นคนเดียว เดินคนเดียวกินข้าวคนเดียว หนีเพื่อนทุกคน แต่ก็มีน้องนี่แหละที่เหมือนอยู่ข้างๆ คุยกับน้องเกือบตลอด (มโนค้ะ555) คือรู้สึกดีกว่าทุกๆวันมาเลยเว้ย แบบตอนนั้นเหมือนไม่มีใครคุยด้วยเลย แต่มีน้องคนนี้อ้ะ รู้สึกดีมากๆ จนคิดว่าน้องคนนี้จะต้องเป็นคนที่เรามอบใจให้เป็นคนที่สอง.(หลังจากอกหักจากพี่อาร์ต555). พอกลับบ้าน ก็กลับคนเดียว ทำอะไรคนเดียวทุกอย่างอ้ะวันนั้น เลยคิดๆดูว่า กูคุยกับน้องคนนี้มันทำให้กูยิ้มได้อ้ะ สบายใจอ้ะ ถึงแม้กูจะชอบน้องฝ่ายเดียวก็เถอะ คิดๆดูเลยว่าตัดสินใจให้ใจ เทใจให้น้องคนนี้เลยอ้ะ มันเหมือนเข้ามาตอนกูไม่เหลืออะไรอ้ะ .. วันที่11เป็นวันที่ให้ใจน้องคนนี้ไปล้ะ แล้วก็คุยกับน้องตลอดๆ จนวันที่12 ตอนนั้นก็มีปัญหาเรื่องเพื่อน คิดมาก เศร้าด้วย แต่ก็ยังดีอยู่นึดนึงที่ได้คุยกับน้องด้วย จนมาตอนเที่ยง นั่งกินข้าวคนเดียว คือมันไม่ชินเลยอ้ะ เพราะทุกวันจะนั่งกินข้าวกับเพื่อน หัวเราะเฮฮาด้วยกัน แล้วเราก็เป็นตัวฮาในกลุ่ม พูดมาก บ่นเยอะที่สุด หัวเราะเสียง ที่สุด555 แต่อยู่ดีๆกับได้มานั่งกินข้าวคนเดียว เล่นคนเดียว เงียบมากที่สุด แล้วก็คิดๆเรื่องที่ผ่านมาว่าทำไมอยู่ดีๆก็ถึงได้มาอยู่ในจุดนี้ จุดที่เล่นเดียว เดินคนเดียว แล้วยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่า กูเป็นคนทำตัวกูเอง กูเดินหนีเพื่อนเอง เพื่อนมาง้อมาคุยด้วยกูก็เชิดใส่ แล้วก็ยิ่งคิดว่าเพื่อนต้องไม่อยากเล่นกับกูแล้วแน่ๆ เพื่อนต้องปล่อยกู ต้องไม่ง้อกูแล้วแน่ๆ. คิดมาก พอกินข้าวเสร็จ ก็นั่งอยู่หน้าห้อง นั่งชาร์ตแบตเล่นโทรศัพท์ อยู่ดีๆก็เปิดรูปเพื่อนเป็นกลุ่มที่ถ่ายด้วยกันขึ้นมาดู แล้วแบบร้องไห้อ้ะ ร้องไห้หนักมาก เป็นอะไรที่แย่มาก นั่งร้องไห้คนเดียว ดูรูปไปร้องไห้ไป ร้องเกือบครึ่งชั่วโมง จนเข้าเรียนคาบบ่าย ก็เลยตั้งสติเช็ดน้ำตา แต่ไอ้สัสส ตาแดงเฉยเลย ไม่คิดว่าจะแดงแบบนี้ เลยเดินลงมาข้างล่างจะเข้าห้องน้ำ พอเดินลงมา บังเอิญอ้ะ เจอน้องอยุ่ใต้อาคารกำลังซื้อขวดเก็บของเก่าช่วยครูอยู่พอดี แล้วก็ได้หันไปมองหน้าน้อง ตอนนั้นน้องมันก็เงยหน้ามาเห็นพอดี แล้วตอนนั้นตากูแดงไง😭. แต่ก็ไม่รู้หรอกน้ะว่าน้องมันจะเห็นรึป่าวว่าร้องไห้ แล้วน้องมันจะรู้รึป่าวว่าเป็นเรา แล้วนี่ก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำล้างหน้า แล้วเดินไปเรียนที่ที่นึงในโรงเรียน. ตาแดงๆเพื่อนเห็นก็มีแต่ถามว่าเป็นไร คือแบบจะหยุดได้แล้ว แต่พอมีคนมาถามก็ยิ่งจะร้องอีกอ้ะ ก็เลยเงียบไม่ตอบไม่คุยกับใคร...
พอห่างสักระยะไม่มีคนมาถาม กลับกลายเป็นมีคนมาถามอีก แล้วยิ่งเป็นไอ้เต้ยอีกด้วย ยิ่งร้องอีกดิ้ นี่ก็เลยไล่มันหนี มันเลยบอกว่าเป็นห่วง คือรู้สึกเหมือนสบายใจขึ้นมาอีกอ้ะ แล้วสักพักก็หยุดร้องได้ เลยนอนพักผ่อน พอคาบต่อไปเรียนอังกฤษกับพี่เสือ เลยทำให้ดีขึ้นไปอีก555 ครูหล่อ ก็พอตั้งสติได้ แล้วคาบสุดท้ายคาบชุมนุม ก็ไปนั่งคนเดียว ตอนนั้นเหนื่อยมากปวดตาปวดหัวมาก เลยฟุบนอนลงที่โต๊ะจนหมดคาบชุมนุม เลยเดินออกจากห้อง. ไปนั่งทำงานคนเดียวตรงข้างเสาธง ตอนนั้นน้องก็นั่งอยู่ตรงลานหน้าอาคาร2 นี่ก็ทั้งทำงานทั้งแอบดูน้อง จน4โมงกว่าๆเลยเดินไปเข้าห้องน้ำก่อนกลับบ้าน เห็นน้องด้วยแหละ เดินผ่านโต๊ะที่น้องนั่ง แต่น้องคงไม่เห็นกูหรอก เข้าห้องน้ำเสร็จเลยกลับบ้าน พอถึงบ้านก็คืดถึงแต่เรื่องเพื่อน เลยระบายลงเฟชยาวมาก แล้วพอตอนกลางคืนได้คุยกับน้อง อยู่ดีๆน้องก็ถามว่า 'วันนี้ป็นอะไรเพ้อจังเลย'. เห็นคำถามนี้แล้วน้ำตาคลอเบ้าอ้ะ . ไม่คิดว่าน้องจะถาม เลยเล่าให้น้องฟัง น้องก็บอกคุยกันดีๆ ค่อยๆถามกัน ไรงี้ แล้วสักพักก็เลยทักไปเคลียกับเพื่อน บอกความรู้สึกทุกอย่าง บอกความคิดทุกอย่างที่อึดอัด จนรู้สึกดีขึ้นเยอะ รู้สึกว่ายังสำคัญสำหรับเพื่อน ก็เข้าใจกันดี พอวันต่อมาก็นัดคุยกันเคลียกันกับเพื่อนอีกครั้งนึง พอตอนเที่ยงของวันที่13ตอนก่อนจะเคลียกัน เพื่อนก็พูดขึ้นมาว่ามีเรื่องน้องคนนี้จะมาบอก แล้วเพื่อนก็บอกว่าน้องมีแฟนแล้ว น้องคบกับคนนั้นแล้ว. ตอนนั้นอึ้งอ้ะ ไปไม่เป็นเลย เลยถามว่าเพื่อนรู้ได้ไง เพื่อนเลยเอารูปในไอจีของน้องคนนึงให้ดูที่ถ่ายรูปคู่กัน ตอนนั้นทั้งจะเชื่อทั้งจะไม่เชื่ออ้ะ. แต่ก็อดคิดมากไม่ได้ พอตอนบ่ายเป็นวันทำความสะอาดรร. ตอนนั้นคิดมากเรื่องน้องอยู่ตลอด อยากรู้ว่ามันจริงมั้ย คบกันจริงหรอ พอทำความสะอาดได้สักพัก เลยแอบมานั่งคิดนั่งอยู่คนเดียวตรงมุมบันได แล้วตอนนั้นก็คุยแชทกับน้องด้วย แต่ที่ยิ่งทำให้คิดมากคือ ประโยคที่คุยกับน้อง น้องมันอ่านแต่ไม่ตอบ นี่ก็ยิ่งคิดมาก เฟลที่สุด กลับบ้านมาอยู่ในห้องคนเดียวยิ่งคิดมาก เพ้อหนัก สติไม่อยู่กับตัวแล้วอ้ะ แล้วก็เปิดแชทน้องดูเรื่อยๆมันก็ไม่ตอบ คือแบบหมดหวังมากอ้ะ TT
ในคืนนั้นเพ้อหนักมาก. โพสสเตตัสห่างกัน2นาที ตอนนั้นเกือบ10โพส สติไปหมดแล้วอ้ะ หมดหวังมาก ทั้งเรื่องที่เพื่อนเอามาบอก ทั้งน้องไม่ตอบแชท.. จนปัญญาสุดๆ เลยคิดว่าจะตัดใจอีกล้ะ แต่ก็ยังไม่เชื่อว่าน้องคบกับคนนั้นจริงๆ เลยส่อง หานั่นหานี่ จนรู้ว่าน้องยังไม่ได้คบกัน ก็สบายใจขึ้นมาอีกครั้ง แต่ตั้งแต่น้องไม่ตอบแชท ก็ยังไม่ได้ทักไปอีกเลย มีแต่เพ้อถึงน้องทุกวันๆ มันก้มากดไลค์ทุกโพส ทุกอันที่แชร์ น้องมันคงไม่รู้อ้ะว่าหมายถึงมัน หรือรู้แล้วมั้งงงงง. แล้วพอสบายใจขึ้นมา ก็ยังมีหวังต่อไป อยากคุยกับน้องต่อ แต่ก็ไม่กล้าทัก เพราะขนาดแชทเก่ามันยังไม่ตอบเลย ไม่หน้าด้านทักไปหรอก แต่หน้าด้านที่จะชอบต่อไป 5555.รู้ว่าน้องไม่ได้คบกันกับคนนั้นตอนวันที่13ตอนเย็น เพราะน้องมันโพสว่า 'รักเหอะ555' มันโพสแบบนี้ก็แสดงว่าต้องยังไม่ได้คบกัน ก็ยิ่งโล่งอก. แล้วก็ดีใจขึ้นเยอะ. พอวันที่14 ช่วง9-10โมงเช้า น้องมันก็เพ้อในเฟชอีก บอกถึงนิสัยตัวเองนั่นนี่ เราก็ไลค์ปกติ แล้วตอนเย็น เลิกเรียน ตอนแรกว่าจะกลับบ้าน แต่เพื่อนชวนนั่งเล่นข้างเสาธง ตอนนั้นเดินเข้าไปนั่งกัน7คน. กลุ่มเพื่อนของน้องก็นั่งอยู่ข้างๆทำการบ้านกันอยู่ แต่ตอนนั้นน้องยังไม่มา นี่ก็เฉยๆไม่คิดอะไรมาก นั่งคุยกับเพื่อนปกติ แล้วพอสักพัก บังเอิญมากอ้ะ น้องขับมอไซต์เข้ามากับเพื่อน1คน ตรงเข้ามาโต๊ะข้างๆ ตอนนั้นใจสั่นมาก ไม่คิดว่าจะมาอยู่นี่ พอน้องลงรถเดินเข้ามา ใจโคตรสั่น น้องมันก็ถือของมากินกับเพื่อนมัน ตอนนั้นดีใจมากอ้ะ ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย อีกอย่างก็กลัวเพื่อนแซว ทำไรไม่ถูกเลยอ้ะ คุยกับเพื่อนก็คุยแบบเสียงสั่นๆ ไม่เปนตัวของตัวเองอ้ะ 555. น้องมันก็นั่งคุยกับเพื่อนปกติ เราก็แอบมองอยู่ตลอด ได้อยู่ใกล้มากเลยเว้ย มองตลอดเลยก็ว่าได้ ^^ ก็เกือบ5โมงเย็น น้องมันก็กลับบ้าน ขับรถออกไป เราก็มองตาม คือแบบเขินอ้ะ555 พอน้องออกไป เลยเอาโพสอิสมาเขียนติดโต๊ะที่นั่งไว้ 555❤ แล้วสักพักเราก็กลับบ้าน กลับมาเพ้อถึงน้องเหมือนเดิม555 พอวันที่15ในช่วงที่เรียนอยู่ น้องมันก็แชร์รูปภาพนึง ที่เขียนประมาณว่า 'ชอบคนที่อายุมากกว่า ที่แทนตัวเองว่าเรา แล้วแทนตัวเขาว่าพี่ พี่รักเราน้ะ พี่เป็นห่วงเราน้ะ' ประมาณนี้ เราตั้งน้องเป็นเพื่อนสนิท รับการแจ้งเตือนของน้องไง น้องโพสน้องแชร์อะไรเราก็จะเห็นตลอด พอเห็นที่น้องแชร์ ตอนนั้นยิ้มเลยเว้ย แบบเขินอ้ะ (มโนอีกแล้ว55) เพราะตอนที่คุยกับน้อง เราก็แทนตัวเองว่าพี่ทุกครั้ง แต่ก็ไม่รู้หรอกว่ามันหมายถึงใคร ตอนนั้น30%ก็นึกว่าหมายถึงเรา มันทำให้เรามีหวังอ้ะ ยิ้มแรงมาก คืนนั้นเพ้อถึงน้องด้วยแหละ...
เป็นคืนที่ยิ้มได้มากๆเลยแหละที่เห็นน้องแชร์แบบนั้นอ้ะ แล้วทั้งวันก็มองหาแต่น้อง แบบคลั่งมาก (โมเมนต์ตอนม.ต้นที่คลั่งไคล้พี่อาร์ตกลับมาเลยอ้ะ5555) พอตอนเลิกเรียน กลุ่มเราก็ไปนั่งเล่นที่เดิม โพสอิสที่แปะไว้ก็ยังอยู่ แล้วสักพักก็เห็นน้องกับเพื่อน1คนเดินมาจากอาคาร4 แล้วเดินไปทางสนาม (มั้ง เพราะไม่ได้มองตลอด) แล้วน้องก็เดินขึ้นจากสนาม เราก็มองแค่แปบเดียว เพราะกลัวน้องรู้ว่ามีคนมอง. แต่เห้ยยย สักพักน้องหายไปแล้วอ้ะ. มองหาทางไหนก็ไม่เจอเลย คิดว่าน้องต้องกลับบ้านแล้วแน่ๆ เลยเฉยๆกลับมานั่งคุยนั่งเมาส์กับเพื่อนต่อ
>> มีต่อในคอมเมนต์>>>