ในหนังสือยื่นทบทวน  มีเนื้อหาที่เป็นหัวใจของเรื่อง  ว่า

...ใช้มาตรา 44 แก้ไขพระราชบัญญัติคณะสงฆ์เพื่อถวายคืนพระราชอำนาจ ในการสถาปนาและปฏิบัติต่อสมเด็จพระสังฆราช เป็นพระราชอำนาจของพระมหากษัตริย์เท่านั้น...



เลอะเทอะจริง ๆ ครับ

ในทางการเมือง   ในทางการบริหารราชการแผ่นดิน
จะมีผู้รับสนองพระบรมราชโองการ   นั่นคือเป็นผู้รับผิดชอบแทนพระมหากษัตริย์

พระมหากษัตริย์ทรงอยู่เหนือการเมือง  อยู่เหนือความขัดแย้ง



การอ้างถวายคืนพระราชอำนาจ   ก็เหมือนที่ไอ้แป๊ะลิ้มเคยใช้ในการปลุกม็อบ   เลอะเทอะ

การจะให้การแต่งตั้งพระสังฆราชเป็นอำนาจของพระมหากษัตริย์นั้น  
ก็คือนำความเดือดร้อนระคายเคืองให้พระมหากษัตริย์

ที่สำคัญ   มีกฎหมายอยู่แล้ว   ดันจะมาขอให้ใช้อำนาจพิเศษเพื่อลบกฎหมาย

ไม่รู้คิดได้ไง

ไม่รับรู้บ้างสักนิดหรือไงว่าโลกไปถึงไหนแล้ว



ทางฆราวาส   ก็ไม่มีใครสมบูรณ์แบบหรอก  มีดีมีชั่วปะปนกันไปทั้งนั้น
แล้วทางสงฆ์   ทำไมมากเรื่องจังฟร่ะ

ใครนับถือก็กราบไหว้ไป    ใครไม่นับถือก็ไม่ต้องนับถือ

ก็เท่านั้น

อนิจจังทั้งนั้น   ตลอดไปซะเมื่อไร    

ยิ่งทะเลาะกัน   ชาวบ้านยิ่งเห็นว่าวงการพระน่ะเละเทะ  มีแต่การแย่งชิง
ปลง ๆ กันซะบ้าง   พรหมวิหาร 4 พระพุทธเจ้าก็สั่งสอนไว้แล้ว   เอามาใช้กันเสียบ้าง

นี่ไม่ว่าหน้าไหน   เห็นแต่ติดยึด   เห็นแต่เนื้อกิเลสตัณหาพอกเต็มตัว




ขัดแย้งกัน  ไม่ยอมกัน   ทะเลาะกัน  
สุดท้าย   ก็มาใช้วิธีดึงสถาบันลงมาเป็นเครื่องมือ  โดยไม่คำนึงถึงสถาบันสักนิดว่าจะลำบากเดือดร้อนหรือไม่



ฉุนบ่ะ