นัดไทย-ซาอุ ยู 23 เสียดายลูกที่เจนรบอุตส่าห์วิ่งเบียดแย่งบอลกับกองหลังซาอุมาได้ และบรรจงผ่านบอลมาหน้าประตูให้ภิญโญแบบจ่อ ๆ เหน่ง ๆ แต่ภิณโญเตะลูกลอยข้ามคานประตูซาอุ เพราะลูกกระดอนสูงเกินไป ทำให้ชวดการได้ประตูไป
พอได้มาดูนัดจอร์แดน - เวียดนาม ลูกที่เวียดนามได้ประตูตีตื้นจาก 3-0 เป็น 3-1 นักเตะเวียดนามกระโดดลอยตัวขึ้นแปหรือดีดลูกที่เพื่อนเตะมุมเปิดเข้ามาให้ ซึ่งความสูงของลูกก็อยู่ระดับหน้าแข้งวัดจากพื้นสนาม ถ้าภิญโญกระโดดลอยตัวเตะลูกที่กระดอนขึ้นมาสูงระดับหน้าแข้ง แบบเดียวกับที่นักเตะเวียดนามเบอร์ 20 เตะลูกนั้น ไทยน่าจะได้ประตูขึ้นนำซาอุ 1-0 แน่นอน
เข้าใจดีว่าในสถานการณ์จริง ทุกอย่างเข้ามาแบบรวดเร็วจวนตัว ไม่มีเวลาให้คิด หรือตัดสินใจชักช้าได้ ทุกอย่างจึงต้องอาศัยสัญชาตญาณ ทักษะ และความสามารถเฉพาะตัวของนักเตะแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าด้วยตนเอง
ประเด็นที่น่าสนใจคือ ต้องฝึกยิงยังไง ถึงจะไม่ยิงข้ามคาน โดยเฉพาะลูกที่ลอยสูงจากพื้นในระดับหน้าแข้ง
ทำให้ผมเกิดความคิดส่วนตัวว่า ถ้าเป็นไปได้อยากให้โค้ชฝึกให้นักเตะกองหน้ายิงทำประตูในท่ายิงแปลก ๆ ที่ไม่ใช่ท่ายิงปกติบ่อย ๆ เช่น การกระโดดแปบอล หรือกระโดดดีดบอล การหมุนกลับตัวยิง (อันนี้อยากเห็นมากที่สุด) การยกลูกให้ลอยสูงแล้ววอลเล่ย์ตาม การชิพลูกให้เข้าประตู การยิงลูกไขว้ การหันหลังตอกส้นยิงในระยะประชิด (โดยเฉพาะลูกขลุกขลิกหน้าประตูฝ่ายตรงข้าม ไม่ควรเสียเวลามาแต่งลูกบอลหรือหันหน้ากลับมายิง หรือแทงบอลต่อให้เพื่อนยิงแทน ถ้าจังหวะนั้นมีโอกาส 50/50 ก็ตอกส้นวัดได้เสียกันไปเลย) การฝึกยิงในพื้นที่แคบ ๆ ตอนที่มีตัวประกบจากฝ่ายตรงข้าม 1-2 คน ฯลฯ
ถ้าได้ฝึกทำบ่อย ๆ ก็จะทำให้นักเตะเกิดทักษะ ความคุ้นชินกับลูกที่เข้ามาหาแบบจวนตัว สามารถนำทักษะเหล่านี้ออกมาใช้ในการแข่งขันจริง ก็น่าจะช่วยพลิกสถานการณ์ให้ทีมเกิดความได้เปรียบ แม้ว่าโอกาสที่จะได้ใช้จริง ๆ มีไม่บ่อย แต่ถ้ามีโอกาสและทำได้ ก็สามารถแจ้งเกิดนักเตะคนนั้นได้เลย
ถ้าผมเป็นนักเตะกองหน้า ผมจะหาเวลาฝึกซ้อมของตัวเอง (ครั้งละ 15-30 นาที ทุกวันที่ฝึกซ้อมถ้าเป็นไปได้) ฝึกยิงทำประตูในท่าแปลก ๆ เหล่านี้ให้คุ้นเคย ซึ่งเป็นสิ่งที่นักเตะคนอื่นหรือส่วนใหญ่ไม่มีใครเขาทำกัน (ผมเข้าใจว่าคงไม่มีใครเขียนเป็นตำราสอนการยิงในท่าแปลก ๆ ซึ่งเปรียบเสมือนการฝึกแทงลูกทริกช็อทของกีฬาสนุ้กเกอร์ เพราะไม่ใช่ท่าเล่นมาตรฐานที่คนทั่วไปใช้กัน) คนส่วนใหญ่คิดว่าถึงฝึกไปก็คงไม่มีโอกาสได้ใช้สักเท่าไหร่ แต่สำหรับผมต่อให้ฝึกกี่ร้อยกี่พันครั้ง ถึงไม่ได้ใช้ ก็ยังมีประโยชน์ต่อตัวนักเตะ อย่างน้อยก็ทำให้เกิดสัญชาตญาณความกระหายในการทำประตูให้นักเตะโดยอัตโนมัติ และยังช่วยให้เกิดทักษะในการต่อบอลเชื่อมเกมกับเพื่อน ๆ ได้ไม่มากก็น้อย และถ้ามีโอกาสได้ใช้ ขอแค่ทำสำเร็จเพียงครั้งเดียว แล้วช่วยให้ทีมชนะได้ ก็ถือว่าคุ้มค่า ไม่เสียแรงที่ได้ฝึกซ้อมมา
อยากให้นักเตะที่เล่นตำแหน่งกองหน้าได้ลองพิจารณาและนำไปคิดท่ายิง และลองฝึกซ้อมดูให้เกิดความชำนาญ ถ้าหากได้มีโอกาสเข้ามาอ่านกระทู้นี้นะครับ
ลูกที่กระดอนสูงขึ้นมาจากพื้น ต้องยิงยังไงไม่ให้ข้ามคาน
พอได้มาดูนัดจอร์แดน - เวียดนาม ลูกที่เวียดนามได้ประตูตีตื้นจาก 3-0 เป็น 3-1 นักเตะเวียดนามกระโดดลอยตัวขึ้นแปหรือดีดลูกที่เพื่อนเตะมุมเปิดเข้ามาให้ ซึ่งความสูงของลูกก็อยู่ระดับหน้าแข้งวัดจากพื้นสนาม ถ้าภิญโญกระโดดลอยตัวเตะลูกที่กระดอนขึ้นมาสูงระดับหน้าแข้ง แบบเดียวกับที่นักเตะเวียดนามเบอร์ 20 เตะลูกนั้น ไทยน่าจะได้ประตูขึ้นนำซาอุ 1-0 แน่นอน
เข้าใจดีว่าในสถานการณ์จริง ทุกอย่างเข้ามาแบบรวดเร็วจวนตัว ไม่มีเวลาให้คิด หรือตัดสินใจชักช้าได้ ทุกอย่างจึงต้องอาศัยสัญชาตญาณ ทักษะ และความสามารถเฉพาะตัวของนักเตะแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าด้วยตนเอง
ประเด็นที่น่าสนใจคือ ต้องฝึกยิงยังไง ถึงจะไม่ยิงข้ามคาน โดยเฉพาะลูกที่ลอยสูงจากพื้นในระดับหน้าแข้ง
ทำให้ผมเกิดความคิดส่วนตัวว่า ถ้าเป็นไปได้อยากให้โค้ชฝึกให้นักเตะกองหน้ายิงทำประตูในท่ายิงแปลก ๆ ที่ไม่ใช่ท่ายิงปกติบ่อย ๆ เช่น การกระโดดแปบอล หรือกระโดดดีดบอล การหมุนกลับตัวยิง (อันนี้อยากเห็นมากที่สุด) การยกลูกให้ลอยสูงแล้ววอลเล่ย์ตาม การชิพลูกให้เข้าประตู การยิงลูกไขว้ การหันหลังตอกส้นยิงในระยะประชิด (โดยเฉพาะลูกขลุกขลิกหน้าประตูฝ่ายตรงข้าม ไม่ควรเสียเวลามาแต่งลูกบอลหรือหันหน้ากลับมายิง หรือแทงบอลต่อให้เพื่อนยิงแทน ถ้าจังหวะนั้นมีโอกาส 50/50 ก็ตอกส้นวัดได้เสียกันไปเลย) การฝึกยิงในพื้นที่แคบ ๆ ตอนที่มีตัวประกบจากฝ่ายตรงข้าม 1-2 คน ฯลฯ
ถ้าได้ฝึกทำบ่อย ๆ ก็จะทำให้นักเตะเกิดทักษะ ความคุ้นชินกับลูกที่เข้ามาหาแบบจวนตัว สามารถนำทักษะเหล่านี้ออกมาใช้ในการแข่งขันจริง ก็น่าจะช่วยพลิกสถานการณ์ให้ทีมเกิดความได้เปรียบ แม้ว่าโอกาสที่จะได้ใช้จริง ๆ มีไม่บ่อย แต่ถ้ามีโอกาสและทำได้ ก็สามารถแจ้งเกิดนักเตะคนนั้นได้เลย
ถ้าผมเป็นนักเตะกองหน้า ผมจะหาเวลาฝึกซ้อมของตัวเอง (ครั้งละ 15-30 นาที ทุกวันที่ฝึกซ้อมถ้าเป็นไปได้) ฝึกยิงทำประตูในท่าแปลก ๆ เหล่านี้ให้คุ้นเคย ซึ่งเป็นสิ่งที่นักเตะคนอื่นหรือส่วนใหญ่ไม่มีใครเขาทำกัน (ผมเข้าใจว่าคงไม่มีใครเขียนเป็นตำราสอนการยิงในท่าแปลก ๆ ซึ่งเปรียบเสมือนการฝึกแทงลูกทริกช็อทของกีฬาสนุ้กเกอร์ เพราะไม่ใช่ท่าเล่นมาตรฐานที่คนทั่วไปใช้กัน) คนส่วนใหญ่คิดว่าถึงฝึกไปก็คงไม่มีโอกาสได้ใช้สักเท่าไหร่ แต่สำหรับผมต่อให้ฝึกกี่ร้อยกี่พันครั้ง ถึงไม่ได้ใช้ ก็ยังมีประโยชน์ต่อตัวนักเตะ อย่างน้อยก็ทำให้เกิดสัญชาตญาณความกระหายในการทำประตูให้นักเตะโดยอัตโนมัติ และยังช่วยให้เกิดทักษะในการต่อบอลเชื่อมเกมกับเพื่อน ๆ ได้ไม่มากก็น้อย และถ้ามีโอกาสได้ใช้ ขอแค่ทำสำเร็จเพียงครั้งเดียว แล้วช่วยให้ทีมชนะได้ ก็ถือว่าคุ้มค่า ไม่เสียแรงที่ได้ฝึกซ้อมมา
อยากให้นักเตะที่เล่นตำแหน่งกองหน้าได้ลองพิจารณาและนำไปคิดท่ายิง และลองฝึกซ้อมดูให้เกิดความชำนาญ ถ้าหากได้มีโอกาสเข้ามาอ่านกระทู้นี้นะครับ