ในสายตาที่บ้านเราเป็นเด็กเรียน  อยู่ในสายตาพ่อแม่ตลอด...
แต่เอาจริงๆคือเรา ไม่เลยยย.... เราดื่ม(เรื่อง กึ่งๆอบายมุขอื่นๆก็มีบ้าง พ่อไม่รู้อีกเช่นกัน) แต่โกหกพ่อทุกครั้ง

จริงๆก็ไม่ได้อยากจะโกหกเลยนะ  ติดตรงที่ว่า
พ่อเราดุมากตั้งแต่เด็ก  และพ่อเราไม่ดื่มเลย  และแอนตี้คนดื่มค่อนข้างหนัก

ทั้งเรื่องแฟน....   พ่อหวงเรามากกก
แต่จริงๆเราคบกะแฟนจนเลิกไปเยอะแล้ว  จนปัจจุบันพ่อก็ยังไม่รู้
เรื่องแฟนเคยเกริ่น  แต่ก็ไม่รอดโดนขยายความมาหนักๆ

เหมือนโตมาในกรอป  ที่จริงๆแล้วไม่เคยอยู่ในกรอปเลยแม้แต่น้อย  ยกเว้นเรื่องเรียน
แต่เราตั้งใจเรียนให้พ่อเต็ม100นะ  แต่ก็เหมือนจะคนละเรื่องกัน


จนถึงจุดนี้  อยากให้พ่อเข้าใจ  ในหลายๆเรื่องที่ทำมานานแล้วแต่พ่อไม่เคยรู้
อยากให้พ่อรับได้ในบางส่วนที่เราเป็นจริงๆ  มันอึดอัดยังไงไม่รู้
พ่อแทบจะไม่รู้จักตัวตนของเราเลยสักนิด


อยากทำให้มันโอเคกว่านี้แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี

ปล.อย่าถามว่าทำไมพ่อดุถึงทำ.
แท็กห้องผิดยังไงขออภัยด้วยค่ะ