ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ เราเป็นคนที่พ่อแม่ชอบตีกรอบให้ทุกอย่าง โดยเฉพาะ เรื่องแฟน ทุกคนคงจะรู้กันดี ว่าเวลาเราชอบใคร เราห้ามไม่ได้หรอก แล้วเมื่อตอนม.1 เราแอบชอบเพื่อนในห้อง ซึ่งมันก็ชอบเรา เราสองคนจึงคบกัน แต่แม่ของอีกฝ่ายรู้ แต่เราไม่เคยบอกให้แม่เรารู้ ไม่ใช่ว่าเราไม่พยายามบอก เราพยายามพูดแล้ว แต่สุดท้ายพ่อกะแม่เรา ตะคอกเรากลับมา และบอกให้เลิกกันซะ แต่เราก็ไม่ได้เลิกนะคะ เราก็ยังคบกันอยู่ แต่แอบคบ อีกฝ่ายก็เข้าใจ และพยายามช่วยเราทุกอย่าง ให้ตวามร่วมมือเป็นอย่างดี ขอบอกก่อนนะคะ ตั้งแต่เราคบกันมา เราไม่เคยโดดเรียน เราเรียนตามปกติเหมือนที่เคยเรียน มันดีขึ้นด้วยซ้ำ เพราะแฟนเราคอยช่วย แล้วเราสองก็แอบคบกันมาถึง 2 ปี ตั้งแต่ ม.1 - ม.3  ปัจจุบัน พ่อกับแม่ก็ยังระแวง คอยถามว่าเราคุยกับใคร จะคุยอะไรนักหนา แต่ เราก็พอรู้สาเหตุที่พ่อกับแม่ไม่อยากให้เรามีแฟน เพราะเรามีพี่ผู้หญิง ที่เป็นญาติอยู่สองคน พวกเขาท้องก่อนที่จะเรียนจบ แล้วแม่ก็กลัวว่าเราจะเป็นเหมือนเขา แต่เราอยากบอกแม่ใจจะขาด ว่า เราไม่เหมือนพวกเขา เราไม่มีเรื่องพวกนี้อยู่ในหัวเลย ตั้งแต่ม.1 - ม.3 เราอยากให้แม่เข้าใจแล้วปล่อยให้เราเลือกอะไรเองบ้าง และไม่ใช่แค่เรื่องแฟน เรื่องไปเที่ยวกับเพื่อนก็เหมือนกัน ตั้งแต่ ม.1 - ม.3 เราก็ไม่เคยได้ไปไหนกับเพื่อนเลย ซึ่งเพื่อนเราก็ไม่ได้ชวนไปไหนไกล แค่ชวนไปกินอาหารในเมืองแค่นั้น พอเราขอพ่อกับแม่ เขาก็บอกว่า เดี๋ยวพาไปกินเอง คือมันคนละฟิลกับเพื่อนเลยอ่ะ จนทุกวันนี้เราไม่กล้าที่จะขอ ไม่กล้าที่จะปรึกษาพ่อกะแม่ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม เรารู้สึกว่าเราอยู่กับเพื่อนแล้วมีความสุขกว่ามากๆ เราควรทำอย่างไงให้พ่อแม่เลิกตีกรอบให้กับเรา แล้วปล่อยเราออกมาสักทีคะ..?