เมื่อวานฟังข่าว ... ไทยเราส่งออก ยางพารา ถึง 8 เท่า ของการบริโภคในประเทศ
ถ้าอย่างนั้น มันยากที่จะต้องบริโภคกันเองหลายเท่า ในราคาซื้อที่แพงกว่าตลาดโลกด้วย
(ดูเหมือน รัฐอาจจะช่วยรับซื้อในราคา 60 บาท ขณะที่ตลาดโลก 40 บาท .. แต่ก็พูดกันว่า 4โลร้อย คือ 25บาท??)
มาเลเซีย ได้โค่นต้นยาง มาหลายปีแล้ว ... และได้ผันตัวเป็นผุ้ส่งออกผลิตภัณฑ์ยาง เช่น ถุงมือยาง ..
จีน ผู้บริโภครายใหญ่ ..ต้นยางเริ่มกรีดได้เองแล้ว ..ขณะที่ลดการบริโภคลง ..จึงนำเข้าน้อยลงมาก
เวียดนาม ลาว กัมพูชา ..ก็ส่งออกยาง มาหลายปีแล้ว
ขณะที่หลายปีที่ผ่านมา ... เราเร่งปลูกต้นยาง ในหลายๆภาค .. พอจะกรีดได้ ตลาดก็วายซะแล้ว
ฟังข่าว เราส่งออกจีน 33% ส่งออกมาเลเซีย 12% ...
(ดูสิ จีนลดการนำเข้า, มาเลเซียจากผู้ส่งออก ยังกลับมานำเข้า ..)
ในเมื่อ demand มันชะลอตัวลง ขณะที่ supply ขยายตัวขึ้นอย่างรุนแรง (ถ้าพี่จีนปลูก ต้องปลูกเยอะมากแน่)
เทรนด์นี้ มันเป็น trend ระยะยาว ... การแก้ปัญหาระยะสั้น ด้วยการประกันราคา มันต้องทำกันตลอดไปหรือไร??
แทนที่เราจะสนับสนุนราคาน้ำยาง (ซึ่งบิดเบือนตลาดโลก เหมือนการเทน้ำ ลงในทะเลทราย ถมไม่เต็ม)
รัฐลองคิดนอกกรอบ ... รับซื้อต้นยาง ... เอามาทำไม้แปรรูป ทำเฟอร์นิเจอร์ไม้ยาง หรือเอาไม้มาทำอย่างอื่น
แทนที่จะคิดในกรอบว่า เอาน้ำยาง มาทำอย่างอื่น เพียงอย่างเดียว
(คือ ทำสองด้านไปเลย ...ทั้งเพิ่ม Demand และ โค่นต้นยาง เพื่อลด supply ไปด้วย)
... ถ้ารัฐประกาศ= ผู้ส่งออกอันดับ1 ส่งสัญญาณออกไปสู่โลก อาจส่งผลจิตวิทยา ให้ราคาขึ้น5-10%ด้วยก็ได้)
เปลี่ยนกลยุทธประเทศ ระดับมหภาค ... ค่อยๆ ปรับเปลี่ยนพืชเศรษฐกิจ ให้มีอย่างอื่นมากระจายความเสี่ยง
เพราะประกันราคาน้ำยาง มันต้องเสียเงินมหาศาล และต่อเนื่องๆๆๆๆๆๆๆ ไม่จบไม่สิ้นแน่ .. ราคาโลกมันตก
...ต้นทุนมันสูงไปมากแล้ว ค่าแรงกรีด ก็เพิ่มไปแล้ว และราคาก็กลับไปได้ยากแล้ว
ส่วนประเด็นที่ว่า "จะให้ไปปลูกอะไรล่ะ ... อันนั้น เป็นเรื่องที่หน่วยงานรัฐ กับเกษตรกรผุ้ชำนาญพื้นที่ ต้องไปคิดกันค่ะ"
ซึ่งน่าจะมีงานวิจัย อะไรกันบ้างแล้ว ... เพียงแต่ยังไม่มีจุดวิกฤติ ให้เกษตรกรตัดใจ แล้วหักเหวิถึชีวิต
..ต้องใช้ประโยชน์จากวิกฤตนี้ ... ในวิกฤต มีโอกาสเสมอ .. ไทยจะได้กระจายความหลากหลายของพืชเศรษฐกิจ
เราเป็นแม่บ้านคนนึง ลองเสนอไอเดีย ให้ลองพูดคุยกันค่ะ .... (โปรดงดเว้นเรื่องการเมือง อันเปล่าประโยชน์)
ขอบคุณค่ะ
ลองคิดนอกกรอบ .. ในเมื่อ supply ล้นโลก .. รัฐช่วยซื้อ ไม้ยาง แทนที่จะซื้อ น้ำยาง ดีไหม?? มาคุยกัน
ถ้าอย่างนั้น มันยากที่จะต้องบริโภคกันเองหลายเท่า ในราคาซื้อที่แพงกว่าตลาดโลกด้วย
(ดูเหมือน รัฐอาจจะช่วยรับซื้อในราคา 60 บาท ขณะที่ตลาดโลก 40 บาท .. แต่ก็พูดกันว่า 4โลร้อย คือ 25บาท??)
มาเลเซีย ได้โค่นต้นยาง มาหลายปีแล้ว ... และได้ผันตัวเป็นผุ้ส่งออกผลิตภัณฑ์ยาง เช่น ถุงมือยาง ..
จีน ผู้บริโภครายใหญ่ ..ต้นยางเริ่มกรีดได้เองแล้ว ..ขณะที่ลดการบริโภคลง ..จึงนำเข้าน้อยลงมาก
เวียดนาม ลาว กัมพูชา ..ก็ส่งออกยาง มาหลายปีแล้ว
ขณะที่หลายปีที่ผ่านมา ... เราเร่งปลูกต้นยาง ในหลายๆภาค .. พอจะกรีดได้ ตลาดก็วายซะแล้ว
ฟังข่าว เราส่งออกจีน 33% ส่งออกมาเลเซีย 12% ...
(ดูสิ จีนลดการนำเข้า, มาเลเซียจากผู้ส่งออก ยังกลับมานำเข้า ..)
ในเมื่อ demand มันชะลอตัวลง ขณะที่ supply ขยายตัวขึ้นอย่างรุนแรง (ถ้าพี่จีนปลูก ต้องปลูกเยอะมากแน่)
เทรนด์นี้ มันเป็น trend ระยะยาว ... การแก้ปัญหาระยะสั้น ด้วยการประกันราคา มันต้องทำกันตลอดไปหรือไร??
แทนที่เราจะสนับสนุนราคาน้ำยาง (ซึ่งบิดเบือนตลาดโลก เหมือนการเทน้ำ ลงในทะเลทราย ถมไม่เต็ม)
รัฐลองคิดนอกกรอบ ... รับซื้อต้นยาง ... เอามาทำไม้แปรรูป ทำเฟอร์นิเจอร์ไม้ยาง หรือเอาไม้มาทำอย่างอื่น
แทนที่จะคิดในกรอบว่า เอาน้ำยาง มาทำอย่างอื่น เพียงอย่างเดียว
(คือ ทำสองด้านไปเลย ...ทั้งเพิ่ม Demand และ โค่นต้นยาง เพื่อลด supply ไปด้วย)
... ถ้ารัฐประกาศ= ผู้ส่งออกอันดับ1 ส่งสัญญาณออกไปสู่โลก อาจส่งผลจิตวิทยา ให้ราคาขึ้น5-10%ด้วยก็ได้)
เปลี่ยนกลยุทธประเทศ ระดับมหภาค ... ค่อยๆ ปรับเปลี่ยนพืชเศรษฐกิจ ให้มีอย่างอื่นมากระจายความเสี่ยง
เพราะประกันราคาน้ำยาง มันต้องเสียเงินมหาศาล และต่อเนื่องๆๆๆๆๆๆๆ ไม่จบไม่สิ้นแน่ .. ราคาโลกมันตก
...ต้นทุนมันสูงไปมากแล้ว ค่าแรงกรีด ก็เพิ่มไปแล้ว และราคาก็กลับไปได้ยากแล้ว
ส่วนประเด็นที่ว่า "จะให้ไปปลูกอะไรล่ะ ... อันนั้น เป็นเรื่องที่หน่วยงานรัฐ กับเกษตรกรผุ้ชำนาญพื้นที่ ต้องไปคิดกันค่ะ"
ซึ่งน่าจะมีงานวิจัย อะไรกันบ้างแล้ว ... เพียงแต่ยังไม่มีจุดวิกฤติ ให้เกษตรกรตัดใจ แล้วหักเหวิถึชีวิต
..ต้องใช้ประโยชน์จากวิกฤตนี้ ... ในวิกฤต มีโอกาสเสมอ .. ไทยจะได้กระจายความหลากหลายของพืชเศรษฐกิจ
เราเป็นแม่บ้านคนนึง ลองเสนอไอเดีย ให้ลองพูดคุยกันค่ะ .... (โปรดงดเว้นเรื่องการเมือง อันเปล่าประโยชน์)
ขอบคุณค่ะ