คือ แบบ ทะเลาะกันจนรุนแรงมาก และอยู่ห่างกัน จนจับได้ว่าแอบคุยกับคนอื่น แล้วเรื่องก็บานปลายเรื่อยๆ ผมไม่ได้มีใคร หรืออะไร แต่ที่ทะเลาะกัน คือ ผมเองแหละที่ผิด ที่ว่าแรงไป จนเธอคงทนไม่ไหว แต่สุดท้ายเรื่องก็จบแล้วก็กลับมารักกันดี ผมแอบถามเพื่อนเธอเรื่อง คนนั้น แต่เพื่อนก็บอกไม่มีอะไรแค่คุยกันเฉยๆ ผมก็ไม่คิดไร จนมาผ่านมาสามเดือน คุยโทรศัพท์ เพื่อนเธอก็ดันหลุด แต่เธอก็รีบกลบเกลื่อน จนทำผมกลับนึกย้อนไปคิด แค่ที่เขาคุยกันไปเจอกันมันก็เจ็บมากพอแล้ว แต่ผมก็ให้อภัย เพราะสุดท้ายแล้วก็กลับมารักกัน แต่การที่ทะเลาะกันครั้งนั้น ถึงเธอจะคุยกับคนอื่นแต่ใจเธอยังรักผมอยู่ เธอบอกแบบนั้น แต่พอมาได้รับรู้กับสิ่งที่เธอกับเพื่อนโหก มันคืออะไร โกหกเพื่อให้ผมสบายใจงั้นหรอ ถ้าเป็นแบบนั้นมารู้ทีหลังละเจ็บสุดๆ แต่ใจก็ยังรักเธออยู่เต็มอก ครั้งนั้นผมก็ผิดเองที่พูดแรงไป ที่ทำให้เธอเป็นแบบนั้น แต่การที่เธอโกหกมันเป็นอะไรที่แย่สำหรับผมมาก ได้กันทำไมไม่บอกตรงๆ บอกตรงๆโอเค ผมรับได้ให้อภัย เพราะผมรักเธอทั้งหัวใจ แต่พอมารู้ทีหลังนี่เจ็บจนแทบไม่มีคำบรรยายใดๆเลยได้แต่ก้มหน้ายอมรับกำ และพยายามลืมมันให้ได้ เจ็บสุดๆคับ ใจมันพังไปหมดแล้วตอนนี้ แต่ก็เข้าใจนะครับว่าไม่ว่าผู้ชายหรือว่าผู้หญิงก็มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนี้กันทั้งนั้น เพราะผมไม่เคยคิดว่าเพศใดจะเหนือกว่ากัน คือเท่าเทียมกันคับ
แต่สิ่งนี้คือสิ่งที่ผมไม่เคยมีความคิดที่จะทำ เพราะกลัวคนที่ผมรักเสียใจแค่นั้นแหละครับ.......

ผมอยากอยากจะถามเพื่อนๆว่าถ้าคุณเป็นแบบผมคุณจะทำยังไง จะอยู่ต่อไป หรือ จะทางใครทางมัน หรือว่าจะทำยังไง