( โปรดพิจารณาไตร่ตรองก่อนตอบกระทู้นี้ เพราะผิดผลาดขึ้นมามีนรกเป็นที่ไปแน่นอน)
มิจฉาทิฏฐิ คือความเห็นผิดไปจากความเป็นจริง
          มิจฉา     แปลว่า     วิปริต
          ทิฏฐิ      แปลว่า      ความเห็น

ความเห็นที่เป็นมิจฉาทิฏฐิ ได้แก่ ความเห็นว่า ทำอะไรก็ตาม ผลที่พึงได้รับนั้น ย่อมไม่มีความเห็นผิดชนิดนี้ จัดเป็นอุจเฉททิฏฐิด้วย คือ เห็นว่า สัตว์ทั้งหลายตายแล้วก็สูญไป ไม่มีการเกิดอีก  การแสดงความเห็นผิดเช่นนี้มาจากความเห็นผิด ๑๐ อย่าง คือ
     ๑. เห็นว่า   การให้ทานไม่ได้รับผลแต่อย่างใด
     ๒. เห็นว่า   การบูชาต่างๆ ไม่ได้รับผล
     ๓. เห็นว่า   การต้อนรับเชื้อเชิญไม่ได้รับผล
     ๔. เห็นว่า   การทำดี ทำชั่วไม่ได้รับผลแต่อย่างใด
     ๕. เห็นว่า   ผู้มาเกิดในภพนี้ไม่มี
     ๖. เห็นว่า    ผู้ไปเกิดในภพหน้าไม่มี
     ๗. เห็นว่า   คุณมารดาไม่มี
     ๘. เห็นว่า   คุณบิดาไม่มี
     ๙. เห็นว่า   สัตว์ที่ผุดเกิดเติบโตในทันที คือ สัตว์นรก เปรต เทวดา พรหม ไม่มี
    ๑๐. เห็นว่า  สมณะพราหมณ์ ที่รู้แจ้งโลกนี้ และโลกหน้าด้วยตนเอง และสามารถแนะนำชี้แจงสมณะพราหมณ์ ที่ถึงพร้อมความสามัคคี ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ นั้นไม่มี

     "เมื่อปฏิเสธการการทำบาป-บุญ ที่เป็นตัวเหตุแล้ว ก็เท่ากับปฏิเสธผลของการทำบาป-บุญนั้นด้วย"
เป็นความเห็นผิดชนิดที่สามารถส่งผล ให้เกิดใน "นิรยภูมิ" อย่างแน่นอน ไปเกิดเป็น สัตว์นรก

  (คัดย่อจากหนังสือ พระอภิธรรมมัตถสังคหะ)